guardando su internet c'è una regista di nome Silvia che dice di essere molto famosa in Italia.
Su Top Channel sta faccendo un programma chiamato " E diella" che in albanese significa "la domenica"
pensate che in Albania è molto rispettata (come tutti gli ospiti ), ma in realtà del suo curriculum non siamo riusciti a trovare niente.
in Albania ci sono artisti molto in gamba ,
ma è davvero ciò che ha raccontato in Albania.
chi ne sa di più di quello che ha fatto Alessia in Italia ce lo racconti
Ecco il video presentazione del tg albanese.
La mafia serba
La mafia serba o Naša Stvar (= "Cosa nostra") è un'organizzazione criminale serba attiva nell'Unione Europea: Germania, Austria, Belgio, Bulgaria, Francia e Olanda. Ha interessi nel traffico d'armi, contrabbando, traffico di droga, racket della prostituzione e gioco d'azzardo.
I serbi sono i principali gruppi mafiosi in Svezia.
In Italia non sono ben organizzati in quanto la mafia italiana lavora con gruppi albanesi e montenegrini.
I serbi sono i principali gruppi mafiosi in Svezia.
In Italia non sono ben organizzati in quanto la mafia italiana lavora con gruppi albanesi e montenegrini.
E' morto Brian Filipi stella del Ravenna e dell'Albania
Grave lutto nel Ravenna Calcio: è morto Brian Filipi
19/09/2009 [10:07]
Questa notte è morto il calciatore Brian Filipi. L'attaccante albanese che lo scorso 11 agosto aveva compiuto vent'anni, è riamsto vittima di un incidente stradale accaduto poco dopo le 23 di ieri lungo la circonvallazione di Cervia. Filipi camminava assieme a Stefano Scappini sul ciglio della strada quando alle spalle dei due è arrivata l'automobile che ha colpito in pieno il ragazzo facendolo volare e ricadere pesantemente sull'asfalto. La macchina, che secondo alcune testimonianze viaggiava a forte velocità, è andata poi a fermarsi contro un paio di vetture parcheggiate.
Il personale del 118 Romagna Soccorso, intervenuto con un'auto medicalizzata e due ambulanze (anche una donna di 52 anni è stata visitata al pronto soccorso) assieme a vigili del fuoco e carabinieri, ha portato il giovane calciatore in ospedale dove è morto.
http://www.ravennacalcio.com/
19/09/2009 [10:07]
Questa notte è morto il calciatore Brian Filipi. L'attaccante albanese che lo scorso 11 agosto aveva compiuto vent'anni, è riamsto vittima di un incidente stradale accaduto poco dopo le 23 di ieri lungo la circonvallazione di Cervia. Filipi camminava assieme a Stefano Scappini sul ciglio della strada quando alle spalle dei due è arrivata l'automobile che ha colpito in pieno il ragazzo facendolo volare e ricadere pesantemente sull'asfalto. La macchina, che secondo alcune testimonianze viaggiava a forte velocità, è andata poi a fermarsi contro un paio di vetture parcheggiate.
Il personale del 118 Romagna Soccorso, intervenuto con un'auto medicalizzata e due ambulanze (anche una donna di 52 anni è stata visitata al pronto soccorso) assieme a vigili del fuoco e carabinieri, ha portato il giovane calciatore in ospedale dove è morto.
http://www.ravennacalcio.com/
Enver Hoxha e le Mafie Italiane
Kumbara italiane
Krimi i organizuar ne Shqiperi u vendos ne 1986, por pa nje fillese te organizuar mbi modelin mafioz. Sepse mafiat italiane dhe sidomos "Sacra Corona Unita" ka favorizuar emergjencen e krimit te organizuar shqiptar dhe ka sherbyer si model ne strukturen e saj. Kjo influence eshte e vjeter dhe ne menyre paradoksale nisi nga diktatura staliniane. Ne fakt, regjimi shqiptar, i asfiksuar dhe ne kerkim te stimujve, i hapi dyert e vendit kesaj mafieje me 1986. Ne ate vit, u nenshkrua nje kontrate nderkombetare qe autorizonte rojet bregdetare italiane te ndiqnin mafiozet ne ujerat nderkombetare te Adriatikut. "Sacra Corona Unita" qe e detyruar te gjente zona te reja qe te perdorte per transport anije apo motoskafe per aktivitetet e saj te trafikut te cigareve. Ne kuader te kesaj, ajo arriti nje marreveshje tregtare me Shqiperine qe te strehonte kete aktivitet ne portet e Vlores dhe Durresit. Keto porte e moren atehere origjinen e rolit te platformave kriminale qe u njihet edhe sot.
Ndikimi i mafias italiane u perforcua permes piramidave finaciare, qe u mbollen ne menyre progresive ne Shqiperi ne vitin 1992, perfundimisht per te shkaterruar vendin dhe provokuan kryengritjet e vitit 1997. Pertej perfitimeve te nxjerra nga ky mashtrim financiar per pjesen me te madhe te kursimtareve shqiptare dhe diaspores, piramidat kishin si qellim kryesor pastrimin e parave te krimit. Eshte e qarte se "pastruese" te tilla nuk kishin perdorues te vetem klanet kriminale shqiptare, akoma pak produktive. Ato u perdoren gjithashtu nga krimi i organizuar grek. Keto piramida u sherbyen ne radhe te pare mafiave italiane per te pastruar qindra miliona dollare. Mafiat italiane qene te parat qe zbarkuan nje dite ne Vlore, ne uren lidhese per to.
Tropizmi shqiptar
Shpejtesia e venies ne zbatim u favorizua gjithashtu edhe nga ekzistenca e prirjes se shoqerise shqiptare per te penetruar ne mafia.
(marre nga KORRIERI)
Krimi i organizuar ne Shqiperi u vendos ne 1986, por pa nje fillese te organizuar mbi modelin mafioz. Sepse mafiat italiane dhe sidomos "Sacra Corona Unita" ka favorizuar emergjencen e krimit te organizuar shqiptar dhe ka sherbyer si model ne strukturen e saj. Kjo influence eshte e vjeter dhe ne menyre paradoksale nisi nga diktatura staliniane. Ne fakt, regjimi shqiptar, i asfiksuar dhe ne kerkim te stimujve, i hapi dyert e vendit kesaj mafieje me 1986. Ne ate vit, u nenshkrua nje kontrate nderkombetare qe autorizonte rojet bregdetare italiane te ndiqnin mafiozet ne ujerat nderkombetare te Adriatikut. "Sacra Corona Unita" qe e detyruar te gjente zona te reja qe te perdorte per transport anije apo motoskafe per aktivitetet e saj te trafikut te cigareve. Ne kuader te kesaj, ajo arriti nje marreveshje tregtare me Shqiperine qe te strehonte kete aktivitet ne portet e Vlores dhe Durresit. Keto porte e moren atehere origjinen e rolit te platformave kriminale qe u njihet edhe sot.
Ndikimi i mafias italiane u perforcua permes piramidave finaciare, qe u mbollen ne menyre progresive ne Shqiperi ne vitin 1992, perfundimisht per te shkaterruar vendin dhe provokuan kryengritjet e vitit 1997. Pertej perfitimeve te nxjerra nga ky mashtrim financiar per pjesen me te madhe te kursimtareve shqiptare dhe diaspores, piramidat kishin si qellim kryesor pastrimin e parave te krimit. Eshte e qarte se "pastruese" te tilla nuk kishin perdorues te vetem klanet kriminale shqiptare, akoma pak produktive. Ato u perdoren gjithashtu nga krimi i organizuar grek. Keto piramida u sherbyen ne radhe te pare mafiave italiane per te pastruar qindra miliona dollare. Mafiat italiane qene te parat qe zbarkuan nje dite ne Vlore, ne uren lidhese per to.
Tropizmi shqiptar
Shpejtesia e venies ne zbatim u favorizua gjithashtu edhe nga ekzistenca e prirjes se shoqerise shqiptare per te penetruar ne mafia.
(marre nga KORRIERI)
Gli Arvaniti, i veri greci sono loro.
Arvaniti sono quelli la cui lingua madre è "Arvanitika" (in greco: Arvaniti = arvani + + tis notias = albanesi del sud dei Balcani). Arberesh La parola è usata in albanese, linguisti più usare la parola per la lingua albanese.
Arvaniti (in greco) e Arberor (in albanese), ma in Grecia nord-occidentale, nella lingua, il termine è usato Shqiptar (lo stesso utilizzato da albanesi d'Albania) e la parola Arvaniti non ha alcun significato in regione nord occidentale della Grecia. La regione Nord Occidentale ricordo che sarebbe la Chameria , dove ultraortodossi hanno creato genocidi e rubato questa parte di terra assieme all'isola di corfu all'Albania.
Tuttavia, Arvanitika appartiene alla famiglia linguistica albanese, e si è evoluta da uno dei due gruppi linguistici della lingua albanese, il dialetto meridionale albanese (nota: il dialetto parlato dagli albanesi a sud dei Balcani). Arvanitika ha una ricchezza dialettica: vi sono tre diversi gruppi di dialetti parlati, uno in Tracia, uno in Grecia nord-occidentale (vicino al confine albanese), e uno in Grecia centrale e meridionale. Quest'ultimo, che comprende un vasto numero di parlanti di Arvanitika in Grecia. Gli arvaniti in Grecia hanno discusso se dovevano utilizzare la lingua latina oppure il greco.
Il dialetto degli albanesi in Chameria è un'eccezione in quanto in questo caso, l'alfabeto utilizzato è lo stesso con l'alfabeto in Albania.
La maggior parte degli arvaniti hanno tradizionalmente vissuto in Grecia centrale e meridionale: nella maggior parte dei dipartimenti delle regioni della Grecia continentale (Grecia Centrale) e il Peloponneso (compreso in particolare le isole più corrispondenti a queste zone) e l'isola di Andros Cicladi.
Invece Arvaniti noto come albanesi veri o Shqiptar vivono vicino al confine albanese, nella maggior parte del distretto di Chameria (Epiro) e nei servizi e Florina Kastoria di Macedonia, anche, al confine (con la Turchia), distretto di Evros (in Tracia) e in Salonicco (dove si stabilirono, assieme ad altri rifugiati ortodossi dalla Tracia orientale, nel 1920). Come il resto della popolazione, dal 1950 per oppressione , sono stati Arvaniti emigrare dai loro villaggi vicino all'Albania ed emigrarono verso le città e in particolare alla capitale Atene.Sembra che l'urbanizzazione è stato portato alla perdita dell'uso della lingua, che è sopravvissuto più nei villaggi tradizionali.
Oggi, la migliore stima per le persone che parlano la lingua e / o che hanno una coscienza Arvanite è la stima da parte di alcuni membri della comunità di dare tanto le cifre, circa 1.600.000.
Oggi per varie iniziative le loro attività culturali stanno prendendo sempre di più piede e si stanno avvicinando sempre di più all'Albania
Arvaniti (in greco) e Arberor (in albanese), ma in Grecia nord-occidentale, nella lingua, il termine è usato Shqiptar (lo stesso utilizzato da albanesi d'Albania) e la parola Arvaniti non ha alcun significato in regione nord occidentale della Grecia. La regione Nord Occidentale ricordo che sarebbe la Chameria , dove ultraortodossi hanno creato genocidi e rubato questa parte di terra assieme all'isola di corfu all'Albania.
Tuttavia, Arvanitika appartiene alla famiglia linguistica albanese, e si è evoluta da uno dei due gruppi linguistici della lingua albanese, il dialetto meridionale albanese (nota: il dialetto parlato dagli albanesi a sud dei Balcani). Arvanitika ha una ricchezza dialettica: vi sono tre diversi gruppi di dialetti parlati, uno in Tracia, uno in Grecia nord-occidentale (vicino al confine albanese), e uno in Grecia centrale e meridionale. Quest'ultimo, che comprende un vasto numero di parlanti di Arvanitika in Grecia. Gli arvaniti in Grecia hanno discusso se dovevano utilizzare la lingua latina oppure il greco.
Il dialetto degli albanesi in Chameria è un'eccezione in quanto in questo caso, l'alfabeto utilizzato è lo stesso con l'alfabeto in Albania.
La maggior parte degli arvaniti hanno tradizionalmente vissuto in Grecia centrale e meridionale: nella maggior parte dei dipartimenti delle regioni della Grecia continentale (Grecia Centrale) e il Peloponneso (compreso in particolare le isole più corrispondenti a queste zone) e l'isola di Andros Cicladi.
Invece Arvaniti noto come albanesi veri o Shqiptar vivono vicino al confine albanese, nella maggior parte del distretto di Chameria (Epiro) e nei servizi e Florina Kastoria di Macedonia, anche, al confine (con la Turchia), distretto di Evros (in Tracia) e in Salonicco (dove si stabilirono, assieme ad altri rifugiati ortodossi dalla Tracia orientale, nel 1920). Come il resto della popolazione, dal 1950 per oppressione , sono stati Arvaniti emigrare dai loro villaggi vicino all'Albania ed emigrarono verso le città e in particolare alla capitale Atene.Sembra che l'urbanizzazione è stato portato alla perdita dell'uso della lingua, che è sopravvissuto più nei villaggi tradizionali.
Oggi, la migliore stima per le persone che parlano la lingua e / o che hanno una coscienza Arvanite è la stima da parte di alcuni membri della comunità di dare tanto le cifre, circa 1.600.000.
Oggi per varie iniziative le loro attività culturali stanno prendendo sempre di più piede e si stanno avvicinando sempre di più all'Albania
I greci hanno rubato i meriti degli albanesi
I VERI GRECI SONO GLI ARVANITI E NON I GRECI DI APPARTENENZA SLAVA.
Infatti La lingua albanese è la lingua di Omero
Nel tempo preistorico, molto tempo fà, prima di Omero c'erano alti poeti greci che credevano nei loro dei e molto prima che si scrivesse la lingua greca c'era un popolo che si chiamava Pelasgi dove la storia li cita molto tempo prima della civiltà greca. Il loro impero si estendeva dall'Asia minore fino al mar Adriatico e al nord fino al fiume Danubio.In questa etnia forte preistorica rimane solo il popolo albanese. E inutile cercare gli Dei greci nel etimologia della sua lingua. Nella lingua albanese questi nomi ed il loro significato sono molto chiari ed il loro significato molto importante.
Ecco l'Elenco.
E vranos, zana e reve = E vranet
Zeus= Zees,Za,Zot (Dio)
Athena= E thena , Premtimi (Giuramento)
Moisi oppure Moisos = Mesues (Professore)
Aphrodite,Aferdite = Afer Dite , Agim (alba)
Agamemnon= Aigemndon,ai qe mendon (il pensatore)
Ajax(Ajaxs)= gjaks
Priam(re di Troja)= Pri am, Pri jam, jam prijes
Akilli- Achilles -I qielles, oppure in Ghego "i kjelles"
Odisea oppure Odhisea = Udhesi,Udhetari (il Viaggiatore)
Tallia(museo della commedia)= Tallja (Humor)
Molte altre si possono aggiungere a questa lista nei commenti.
Non è un mistero per loro che studiano la lingua albanese e molti studiosi dicono che l'albanese èl a lingua dell'Omero.
Lo stesso il nome Omero si puo paragonare con la lingua albanese
Homer= O mire oppure nel dialetto Gego "O majr" poezia e Mire (la poesia buona )
I greci hanno preso dai Pellagi tutte le canzoni eroiche.
L'albanese era la lingua ufficiale di Alessandro il Grande che conquistò il mondo
Pirro del Epiro.Uno dei generali piu grandi che la storia ricorda come l'ultimo eroe che affrontò l'Impero Romano.
Queste fonti e molte altre stanno deffinendo che gli albanesi oggi vivono sulla terra dei loro predecessori(i nonni dei nonni dei bisnonni )
Quata non è una grande novità infatti fino a pochi anni fà i turchi e i greci non hanno avuto tanto piacere di notare tutte queste scoperte.
Le scoperte si stanno portando avanti con tante università europee e statuntense
Guardate anche queste descrizioni su Wikipedia
Zacharia Mayani
L'autore francese Zacharia Mayani ha proposto la tesi che la lingua etrusca e quella pelasgica abbia dei collegamenti con la lingua albanese. Anche se questa teoria è stata già avanzata da altri autori (Falaschi, Catapano, Marchiano, D'Angely, Kolias, Pilika), la maggior parte degli studiosi ha ritenuto gli argomenti di Mayani estremamente fragili.
Nermin Vlora Falaski, nel suo libro "Patrimonio linguistico e genetico" (scritto anche in lingua italiana), ha decifrato iscrizioni Etrusche e Pelasgiche (come la Stele di Lemno) con la lingua odierna Albanese, la sola lingua con la quale, tuttora, si possono tradurre quelle iscrizioni. Tutto questo proverebbe che gli Albanesi siano gli odierni discendenti dei Pelasgi, uno dei popoli più antichi.
fonte http://forum.panorama.it/viewtopic.php?pid=246051
Infatti La lingua albanese è la lingua di Omero
Nel tempo preistorico, molto tempo fà, prima di Omero c'erano alti poeti greci che credevano nei loro dei e molto prima che si scrivesse la lingua greca c'era un popolo che si chiamava Pelasgi dove la storia li cita molto tempo prima della civiltà greca. Il loro impero si estendeva dall'Asia minore fino al mar Adriatico e al nord fino al fiume Danubio.In questa etnia forte preistorica rimane solo il popolo albanese. E inutile cercare gli Dei greci nel etimologia della sua lingua. Nella lingua albanese questi nomi ed il loro significato sono molto chiari ed il loro significato molto importante.
Ecco l'Elenco.
E vranos, zana e reve = E vranet
Zeus= Zees,Za,Zot (Dio)
Athena= E thena , Premtimi (Giuramento)
Moisi oppure Moisos = Mesues (Professore)
Aphrodite,Aferdite = Afer Dite , Agim (alba)
Agamemnon= Aigemndon,ai qe mendon (il pensatore)
Ajax(Ajaxs)= gjaks
Priam(re di Troja)= Pri am, Pri jam, jam prijes
Akilli- Achilles -I qielles, oppure in Ghego "i kjelles"
Odisea oppure Odhisea = Udhesi,Udhetari (il Viaggiatore)
Tallia(museo della commedia)= Tallja (Humor)
Molte altre si possono aggiungere a questa lista nei commenti.
Non è un mistero per loro che studiano la lingua albanese e molti studiosi dicono che l'albanese èl a lingua dell'Omero.
Lo stesso il nome Omero si puo paragonare con la lingua albanese
Homer= O mire oppure nel dialetto Gego "O majr" poezia e Mire (la poesia buona )
I greci hanno preso dai Pellagi tutte le canzoni eroiche.
L'albanese era la lingua ufficiale di Alessandro il Grande che conquistò il mondo
Pirro del Epiro.Uno dei generali piu grandi che la storia ricorda come l'ultimo eroe che affrontò l'Impero Romano.
Queste fonti e molte altre stanno deffinendo che gli albanesi oggi vivono sulla terra dei loro predecessori(i nonni dei nonni dei bisnonni )
Quata non è una grande novità infatti fino a pochi anni fà i turchi e i greci non hanno avuto tanto piacere di notare tutte queste scoperte.
Le scoperte si stanno portando avanti con tante università europee e statuntense
Guardate anche queste descrizioni su Wikipedia
Zacharia Mayani
L'autore francese Zacharia Mayani ha proposto la tesi che la lingua etrusca e quella pelasgica abbia dei collegamenti con la lingua albanese. Anche se questa teoria è stata già avanzata da altri autori (Falaschi, Catapano, Marchiano, D'Angely, Kolias, Pilika), la maggior parte degli studiosi ha ritenuto gli argomenti di Mayani estremamente fragili.
Nermin Vlora Falaski, nel suo libro "Patrimonio linguistico e genetico" (scritto anche in lingua italiana), ha decifrato iscrizioni Etrusche e Pelasgiche (come la Stele di Lemno) con la lingua odierna Albanese, la sola lingua con la quale, tuttora, si possono tradurre quelle iscrizioni. Tutto questo proverebbe che gli Albanesi siano gli odierni discendenti dei Pelasgi, uno dei popoli più antichi.
fonte http://forum.panorama.it/viewtopic.php?pid=246051
Chi puo cambiare patente Albanese..
La Patente Albanese possono cambiarla, solo quelli che hano meno di Quattro Anni di residenza in Italia.
FONTE http://www.likaweb.net
Per chi ha più di quattro anni di residenza in Italia. Non Puo cambiarla diretamente ma deve sostenere L’esame Di teoria a QUIZ E ESAME ..
Vedere lista numerata 10 evidenziato in colore rosso
A questo punto non so se conviene a farlo perche considerando i documenti che bisogna prendere in Albania il prezzo penso che sia uguale, a farlo qui in Italia.
Come sempre Il Governo Albanese Non riesce Farsi valere. Perche per gli Italiani che vogliono Cambiare la patente in Albania le procedure sono,ben diverse. Vabe lasciamo stare L’Albania sapiamo come è.. vi dico cosa serve di documentazione (presi da me oggi in Motorizzazione)
CONVERSIONE PATENTI ALBANESI IN ITALIA
- Mod. MC 2112 MEC firmato dall’intestatario della pratica ;
- Attestazione di versamento di €uro 9,00 sul c/c 9001 e €uro 29,24 sul c/c 4028;
- Due fotografie uguali con sfondo chiaro,recenti, a capo scoperto
- Dichiarazione sostitutiva di residenza e storico di residenza (art. 46 e 47 D.P.R. 445/2000);
- Fotocopia codice fiscale;
- Certificato Medico in bollo con foto da euro 14,62 rilascato dall’A.S.L. o da C.M.L.;
- Certificato di autenticità e validità dall’Autoruità centrale Albanese e regolarizzato con la legalizzazione delle firme presso le rappresentanze diplomatiche o consolari Italiane in Albania;
- Fotcopia patente estera;
- Copia conforme permesso di soggiorno tramite autocertificazione oppure fotocopia dello stesso con originale in visione;
- In presenza di richiedenti con residenza in Italia superiore a 4 anni, la conversione della patente può avvenire solo dopo aver sostenuto con esito positivo l’esame di revisione con svolgimento di teoria a quiz e esame guida (accrdo Italia – Albania art. 4 paragrafo 2°);
FONTE http://www.likaweb.net
Perchè i nazifascisti volevano la grande Albania
Nella seconda guerra mondiale i fascisti e i nazisti volevano aiutare l'Albania ed attaccare gli slavi.
Sta di fatto che i crimini fatti dai tedeschi, dai italiani ai greci e ai slavi è successo che nel dopoguerra gli albanesi hanno vissuto l'incubo della Grecia e della Serbia i quali si sono ribellati in quanto gli albanesi erano stati (senza volerlo) nazifascisti e quindi amici degli italiani e tedeschi.
I greci si sono presi una parte del sud Albania invece gli slavi si s
ono presi metà del Montenegro e (Immagine della grande Albania) del Kossovo ..Ultimamente Montenegro e Kossovo sono ritornati indipendenti di recente.
NEl dopoguera infatti gli slavi hanno ben pensato di inserire una dittatura comunista,siamo nel 1946 in Albania . Infatti il dittatore Enver Hoxha l'ha capito molto tardi che era stata una fregatura organizzata dagli slavi ed era stata organizzata per allontanare gli italiani e tedeschi
definitivamente
dall'Albania.
Sta di fatto che i crimini fatti dai tedeschi, dai italiani ai greci e ai slavi è successo che nel dopoguerra gli albanesi hanno vissuto l'incubo della Grecia e della Serbia i quali si sono ribellati in quanto gli albanesi erano stati (senza volerlo) nazifascisti e quindi amici degli italiani e tedeschi.
I greci si sono presi una parte del sud Albania invece gli slavi si s
ono presi metà del Montenegro e (Immagine della grande Albania) del Kossovo ..Ultimamente Montenegro e Kossovo sono ritornati indipendenti di recente.NEl dopoguera infatti gli slavi hanno ben pensato di inserire una dittatura comunista,siamo nel 1946 in Albania . Infatti il dittatore Enver Hoxha l'ha capito molto tardi che era stata una fregatura organizzata dagli slavi ed era stata organizzata per allontanare gli italiani e tedeschi
definitivamentedall'Albania.
Il popolo albanese tutt'ora oggi viene odiato da dai greci e dai serbi per il fatto che gli albanesi erano stati amici del nazifascismo.
Un paese cosi piccolo non aveva scelta ad allearsi con una superpotenza di qugli anni.Sta di fatto che gli albanesi hanno pagato con la vita nel dopoguerra per colpa dei genocidi nazifascisti in ex Jugoslavia e Grecia
per saperne di piu
Viti 1913, kur Evropa coptonte tokat e Shqipërisë
POEZI PER GREQINE
TE Q... GREQIN :
CJAN ATA NE ATE BREG
UBUBUJA QEKAN GREK
KUJDES CUNA MOS JU KAPIN
SE PASTAJ JU RRUAJ TRAPIN
RA NJE SHI VENDIN E LAU
CPATI GREKU QE NA SHAU
KERKON TE NA ULI PJACEN
GREK O GREK TE Q... RRACEN
MU TE KRYQI KU U LUTE
PANDEHE SE NA E FUTE
O HALEJA I HALESE
I PATURP E I PA BESE
CA USHTARE KUR PO KENDONIN
NE ORGAZEM PO KALONIN
SHANIN TURQ EDHE SHIPTAR
SDI PSE NDIHESHIN KRENAR?!
DHE I DONIN ZORRET TONA
PER OSHKURE PER NALLONA
PSE KESHTU O CIPEPLASUR
SHUM URREJTJE PASKE PASUR
ME NGADAL E ME AVASH
SA TE BEHET KECI DASH
JE I LUTUR TE NA HASH
CA PRODHON ZORRA E TRASH
O SURRATI MENALLONA
NUK I NXERR DOT ZORRET TONA
NDAJ RRI URTE NE ATE PRAK
SE KA BERE CECUA BICAK
PO NEVE JEMI KETU
ME TE VJETER DHE NGA JU
DHE SE CAJME TRAPIN HIC
KUR NA SHAN NJE PALO PIC
GREK O GREK O KRYE HORR
E NDJEN VETEN SUPERIOR
KE HARRUAR HISTORINE
VANGJEL ZHAPEN DHE ALINE
KISHTE ZHAPA NE OBORR
NJEMIJE GREKER SHERBETOR
KISH ALIU NE JANINE
FRONIN DHE VASILIQINE
KAPEDANET SHQIPETARE
ME FLORI DYFEKUN LARE
VEC ME KENGET E DYFEKUT
PAVARESINE I SOLLEN GREKUT
LIH OR LIH DUKE KENDUAR
POR HISTORIA ESHTE SHKRUAR
VULE E BARDHE MBI TE ZEZE
QE NGA VJOSA NE PREVEZE
SE NE JEMI KETU
ME TE VJETER DHE NGA JU
NDAJ MO LINI,HINGELLINI
SE CA BORXHE NA I KINI
HISTORIA E VERTETE
S'ESHTE VETEM DHJETE VJET
QE ERDHEM ATY TE JU
SE CA HALLE KISH KETU
PO HALLET TONA DO TE TRETEN
VEC KUJTIME DO TE MBETEN
PO DHE NE,O GREK DIKUR
TE DHAME BUKE E TE DHAM GRURE
NDRYSHE FLET E NDRYSHE BEN
KALI TROJES U BE QEN
QEN-ZAGAR PERJASHTA DHEMBET
TE HA E TE NDUK NGA KEMBET
VETE NA NGAVE NUK TE NGAME
PISLLEKUN TE GJITHE E PAME]
TE PERGJIGJEM O ANDART
ME MOREDHE TE BARABARTE
PROVOJE MORE HALE
NDAC ME TURKUN NDAC ME NE
PROVOJHE,O BIR PUTANE
TE LESH BREKET KESAJ ANE
MOS HARRO O HORRI HORRIT
DRUNIN E 4 SHTATORIT
JU Q... E PRAPE SU NGOPET
PERPARA JU VUME SI LOPET!
NE VERTETE JEMI TE GURTE
PO NUK JEMI AQ TE URTE
DOME TE SHAJME,O MAVIE
EDHE ME LIBER SHTEPIE
MORALI YT S'MUND TE NGJALLET
KUR ME KENGE ANDARTI TALLET
ME TURKUN E SHQIPERISE
QE TE MUNDIM ME PESHTYME
SE NE JEMI TE SPROVUAR
HISTORIA NA KA SHKRUAR
KUR S'KISHIM BUKE MORE MUT
HANIM ZJARR EDHE BARUT
NA NGAVE NDAJ TE NGAME
KESHTU DITEM KESHTU THAME
GREK-USHTAR KOKEGORRICE
EC NA PUTH NE PRAPANICE
GREK-USHTAR KOKETHUMBI
FJALA VRET ME SHUM SE PLUMBI
SERISH RESTON DO TA MARESH
PO KJO S'ESHTE NJE PUNE USHTARESH...
C'JANE ATA QE SHKOJNE LART
O-BO-BO C'QEKAN ANDART
I JANE SULUR SHQIPETARIT
QE TI HANE MAJEN E K...
NE O GREK E THAME TONEN
MER TA Q... KINA NONEN
KRUHU ME DJEMT E SHQIPERISE
PO S'TI Q... GJITH ROPT E SHPISE
TE Q... GREQIN :
CJAN ATA NE ATE BREG
UBUBUJA QEKAN GREK
KUJDES CUNA MOS JU KAPIN
SE PASTAJ JU RRUAJ TRAPIN
RA NJE SHI VENDIN E LAU
CPATI GREKU QE NA SHAU
KERKON TE NA ULI PJACEN
GREK O GREK TE Q... RRACEN
MU TE KRYQI KU U LUTE
PANDEHE SE NA E FUTE
O HALEJA I HALESE
I PATURP E I PA BESE
CA USHTARE KUR PO KENDONIN
NE ORGAZEM PO KALONIN
SHANIN TURQ EDHE SHIPTAR
SDI PSE NDIHESHIN KRENAR?!
DHE I DONIN ZORRET TONA
PER OSHKURE PER NALLONA
PSE KESHTU O CIPEPLASUR
SHUM URREJTJE PASKE PASUR
ME NGADAL E ME AVASH
SA TE BEHET KECI DASH
JE I LUTUR TE NA HASH
CA PRODHON ZORRA E TRASH
O SURRATI MENALLONA
NUK I NXERR DOT ZORRET TONA
NDAJ RRI URTE NE ATE PRAK
SE KA BERE CECUA BICAK
PO NEVE JEMI KETU
ME TE VJETER DHE NGA JU
DHE SE CAJME TRAPIN HIC
KUR NA SHAN NJE PALO PIC
GREK O GREK O KRYE HORR
E NDJEN VETEN SUPERIOR
KE HARRUAR HISTORINE
VANGJEL ZHAPEN DHE ALINE
KISHTE ZHAPA NE OBORR
NJEMIJE GREKER SHERBETOR
KISH ALIU NE JANINE
FRONIN DHE VASILIQINE
KAPEDANET SHQIPETARE
ME FLORI DYFEKUN LARE
VEC ME KENGET E DYFEKUT
PAVARESINE I SOLLEN GREKUT
LIH OR LIH DUKE KENDUAR
POR HISTORIA ESHTE SHKRUAR
VULE E BARDHE MBI TE ZEZE
QE NGA VJOSA NE PREVEZE
SE NE JEMI KETU
ME TE VJETER DHE NGA JU
NDAJ MO LINI,HINGELLINI
SE CA BORXHE NA I KINI
HISTORIA E VERTETE
S'ESHTE VETEM DHJETE VJET
QE ERDHEM ATY TE JU
SE CA HALLE KISH KETU
PO HALLET TONA DO TE TRETEN
VEC KUJTIME DO TE MBETEN
PO DHE NE,O GREK DIKUR
TE DHAME BUKE E TE DHAM GRURE
NDRYSHE FLET E NDRYSHE BEN
KALI TROJES U BE QEN
QEN-ZAGAR PERJASHTA DHEMBET
TE HA E TE NDUK NGA KEMBET
VETE NA NGAVE NUK TE NGAME
PISLLEKUN TE GJITHE E PAME]
TE PERGJIGJEM O ANDART
ME MOREDHE TE BARABARTE
PROVOJE MORE HALE
NDAC ME TURKUN NDAC ME NE
PROVOJHE,O BIR PUTANE
TE LESH BREKET KESAJ ANE
MOS HARRO O HORRI HORRIT
DRUNIN E 4 SHTATORIT
JU Q... E PRAPE SU NGOPET
PERPARA JU VUME SI LOPET!
NE VERTETE JEMI TE GURTE
PO NUK JEMI AQ TE URTE
DOME TE SHAJME,O MAVIE
EDHE ME LIBER SHTEPIE
MORALI YT S'MUND TE NGJALLET
KUR ME KENGE ANDARTI TALLET
ME TURKUN E SHQIPERISE
QE TE MUNDIM ME PESHTYME
SE NE JEMI TE SPROVUAR
HISTORIA NA KA SHKRUAR
KUR S'KISHIM BUKE MORE MUT
HANIM ZJARR EDHE BARUT
NA NGAVE NDAJ TE NGAME
KESHTU DITEM KESHTU THAME
GREK-USHTAR KOKEGORRICE
EC NA PUTH NE PRAPANICE
GREK-USHTAR KOKETHUMBI
FJALA VRET ME SHUM SE PLUMBI
SERISH RESTON DO TA MARESH
PO KJO S'ESHTE NJE PUNE USHTARESH...
C'JANE ATA QE SHKOJNE LART
O-BO-BO C'QEKAN ANDART
I JANE SULUR SHQIPETARIT
QE TI HANE MAJEN E K...
NE O GREK E THAME TONEN
MER TA Q... KINA NONEN
KRUHU ME DJEMT E SHQIPERISE
PO S'TI Q... GJITH ROPT E SHPISE
Voli diretti per Tirana
Voli diretti per Tirana
Oggi vi proponiamo una selezione di voli che vi collegano con l’Albania, in particolare vi daremo consigli per acquistare i biglietti, peso del bagaglio, orario dei voli, informazioni aggiuntive.
AEREI ALBANIAN AIRLINES
Modello: BAe 146
Modello: MD 80
—————————-
AEREI BELLEAIR
Modello: FOKKER 100
—————————–
La compagnia a basso costo BelleAir effettua collegamenti per Tirana, con partenza da: Ancona, Bergamo, Bologna, Bari, Cuneo, Firenze, Forli, Genova, Milano malpensa, Perugia, Parma, Pisa, Pescara, Rimini, Trieste, Treviso, Verona. A bordo dei voli Belle-Air è consentito portare un solo bagaglio a mano di Kg.5 e della misura massima di cm. 55 x 40 x 20 ed una valigia da stiva del peso di Kg.15 a persona. Si consiglia di essere in aeroporto al bancone della compagnia area almeno 2 ore prima del volo per effettuare le operazioni di check-in in qunto il bancone chiude 60 minuti prima dell’orario di partenza del volo internazionale.
—
La compagnia di linea Albanian Airlines effettua collegamenti per Tirana, con partenza da: Bologna, Torino, Istanbul, Francoforte, Londra. A bordo dei voli Albanian Airlines è consentito portare un solo bagaglio a mano di Kg.10 e della misura massima di cm. 55 x 40 x 20 ed una sola valigia da stiva del peso di Kg.20 a persona. Si consiglia di essere in aeroporto al bancone della compagnia area almeno 2 ore prima del volo per effettuare le operazioni di check-in in quanto il bancone chiude 50 minuti prima dell’orario di partenza del volo internazionale.
—-
I biglietti a tariffa economica vanno acquistati per tempo, circa un mese prima della partenza in bassa stagione, mentre in alta e altissima stagione si consiglia l’acquisto dei biglietti almeno 2 mesi prima della partenza.
Attenzione alla scelta della data del vostro viaggio.
I biglietti delle compagnie low-cost come la Belle-Air in caso di rinuncia al viaggio non sono rimborsabili.
Mentre per le tariffe delle compagnie di linea come la Albanian Airlines esiste la possibilità di spostare la data del viaggio pagando le penali e la eventuale differenza di prezzo tra il vecchio biglietto ed il nuovo.
-
ORARIO VOLI BELLEAIR
Ancona-Tirana, 2 volte la settimana
Giovedi, volo delle 10:20 a con arrivo alle 12:00
Domenica, volo delle 15:00 con arrivo alle 16:40
Stagionalità: partenze dal 05 Aprile al 22 Ottobre 2009
—
Bergamo-Tirana, 8 volte la settimana
Venerdi e Martedi, volo delle 15:30 con arrivo alle 17:10
Domenica, volo delle 21:00 con arrivo alle 22:40
Stagionalità: partenze dal 03 Aprile al 23 Ottobre 2009
—-
Lunedi, volo delle 15:30 da Bergamo alle 17:10
Mercoledi, Giovedi, Sabato, volo delle 21:00 con arrivo alle 22:40
Stagionalità: partenze dal 06 Luglio al 14 Settembre 2009
—
Lunedi, volo delle 21:00 con arrivo alle 22:40
Stagionalità: partenze dal 20 Luglio al 07 Settembre 2009
—-
Bologna-Tirana, 3 volte la settimana
Mercoledi, Sabato, Lunedi, volo delle 08:55 con arrivo alle 10:30
Stagionalità: partenze dal 08 Aprile al 24 Ottobre 2009
—-
Bari-Tirana, 7 volte la settimana
Sabato, Lunedi, Mercoledi, volo delle 11:00 da Bergamo con arrivo alle 11:50
Venerdi, volo delle 16:10 con arrivo alle 17:00
Stagionalità: partenze dal 03 Aprile al 24 Ottobre 2009
—
Giovedi, Domenica, volo delle 16:10 da Bergamo con arrivo alle 17:00
Stagionalità: partenze dal 11 Giugno al 22 Ottobre 2009
—
Martedi, volo delle 16:10 con arrivo alle 17:00
Stagionalità: partenze dal 14 Luglio al 20 Ottobre 2009
—
Cuneo-Tirana, 2 volte la settimana
Domenica, Giovedi, volo delle 20:40 con arrivo alle 22:30
Stagionalità: partenze dal 05 Aprile al 22 Ottobre 2009
—
Firenze-Tirana, 3 volte la settimana
Venerdi, Lunedi, Mercoledi, volo delle 15:10 con arrivo alle 16:40
Stagionalità: partenze dal 03 Aprile al 23 Ottobre 2009
—
Forli-Tirana, 3 volte la settimana
Domenica, Martedi, Giovedi, volo delle 20:40 con arrivo alle 22:30
Stagionalità: partenze dal 05 Aprile al 22 Ottobre 2009
—
Genova-Tirana, 3 volte la settimana
Sabato, Lunedi, Mercoledi, volo delle 20:40 con arrivo alle 22:40
Stagionalità: partenze dal 04 Aprile al 24 Ottobre 2009
—
Malpensa-Tirana, 8 volte la settimana
Lunedi, Mercoledi, Giovedi, Sabato, volo delle 15:40 con arrivo alle 17:20
Stagionalità: partenze dal 06 Aprile al 24 Ottobre 2009
—
Venerdi, Domenica, volo delle 21:00 con arrivo alle 22:50
Stagionalità: partenze dal 10 Aprile al 23 Ottobre 2009
—
Martedi, volo delle 21:00 con arrivo alle 22:50
Stagionalità: partenze dal 16 Giugno al 20 Ottobre 2009
—
Perugia-Tirana, 2 volte la settimana
Lunedi, volo delle 08:30 con arrivo alle 10:00
Venerdi, volo delle 19:50 con arrivo alle 21:20
Stagionalità: partenze dal 03 Aprile al 23 Ottobre 2009
—
Parma-Tirana, 3 volte la settimana
Martedi, Venerdi, volo delle 08:50 con arrivo alle 10:40
Stagionalità: partenze dal 07 Aprile al 23 Ottobre 2009
—
Domenica, volo delle 08:50 con arrivo alle 10:40
Stagionalità: partenze dal 28 Giugno al 20 Settembre 2009
—
Pisa-Tirana, 5 volte la settimana
Domenica, Martedi, Giovedi, volo delle 09:45 con arrivo alle 12:00
Stagionalità: partenze dal 05 Aprile al 22 Ottobre 2009
—
Venerdi, Sabato, volo delle 09:45 con arrivo alle 12:00
Stagionalità: partenze dal 17 Luglio al 22 Settembre 2009
—
Pescara-Tirana, 3 volte la settimana
Domenica, volo delle 12:30 con arrivo alle 14:00
Stagionalità: partenze dal 12 Aprile al 18 Ottobre 2009
—
Giovedi, volo delle 20:00 con arrivo alle 21:20
Stagionalità: partenze dal 09 Aprile al 22 Ottobre 2009
—
Rimini-Tirana, 3 volte la settimana
Sabato, Lunedi, Mercoledi, volo delle 15:10 con arrivo alle 16:50
Stagionalità: partenze dal 04 Aprile al 24 Ottobre 2009
—
Trieste-Tirana, 2 volte la settimana
Venerdi, Martedi, volo delle 20:40 con arrivo alle 22:30
Stagionalità: partenze dal 03 Aprile al 23 Ottobre 2009
—
Treviso-Tirana, 4 volte la settimana
Sabato, Lunedi, Mercoledi, volo delle 10:00 con arrivo alle 11:40
Stagionalità: partenze dal 04 Aprile al 24 Ottobre 2009
—
Domenica, volo delle 15:30 con arrivo alle 17:10
Stagionalità: partenze dal 07 Giugno al 20 Settembre 2009
—
Verona-Tirana, 4 volte la settimana
Sabato, Domenica, Mercoledi, Giovedi, volo delle 15:30 con arrivo alle 17:10
Stagionalità: partenze dal 04 Aprile al 24 Ottobre 2009
—
Martedi, Venerdi, volo delle 15:30 con arrivo alle 17:10
Stagionalità: partenze dal 02 Giugno al 11 Settembre 2009
—
Lunedi, volo delle 08:50 con arrivo alle 1:40
Stagionalità: partenze dal 13 Luglio al 14 Settembre 2009
—
ORARIO VOLI ALBANIAN AIRLINES
Bologna-Tirana, 7 volte la settimana
Lunedi, Martedi, Mercoledi, Giovedi, Venerdi, Sabato, volo delle 16:30 con arrivo alle 18:00
Domenica, volo delle 17:35 con arrivo alle 19:05
Stagionalità: partenze dal 29 Marzo al 24 Ottobre 2009
—
Torino-Tirana, 4 volte la settimana
Lunedi, Mercoledi, Venerdi, volo delle 17:00 con arrivo alle 19:00
Domenica, volo delle 10:45 con arrivo alle 12:45
Stagionalità: partenze dal 29 Marzo al 24 Ottobre 2009
—
Istanbul-Tirana, 3 volte la settimana
Mercoledi, Venerdi, volo delle 12:30 con arrivo alle 13:00
Domenica, volo delle 16:55 con arrivo alle 17:25
Stagionalità: partenze dal 29 Marzo al 24 Ottobre 2009
—
Francoforte-Tirana, 2 volte la settimana
Martedi, volo delle 15:00 con arrivo alle 17:30
Sabato, volo delle 10:15 con arrivo alle 12:45
Stagionalità: partenze dal 29 Marzo al 24 Ottobre 2009
—
Londra-Tirana, 3 volte la settimana
Mercoledi, Venerdi, Domenica, volo delle 10:015 con arrivo alle 14:30
Stagionalità: partenze dal 29 Marzo al 24 Ottobre 2009
—
Per info, tariffe e prenotazioni potrete contattare la vostra agenzia viaggi di fiducia. Pampero Viaggi tel.011-2485647
fonte : http://www.pampero-viaggi.com
Oggi vi proponiamo una selezione di voli che vi collegano con l’Albania, in particolare vi daremo consigli per acquistare i biglietti, peso del bagaglio, orario dei voli, informazioni aggiuntive.
AEREI ALBANIAN AIRLINES
Modello: BAe 146
Modello: MD 80
—————————-
AEREI BELLEAIR
Modello: FOKKER 100
—————————–
La compagnia a basso costo BelleAir effettua collegamenti per Tirana, con partenza da: Ancona, Bergamo, Bologna, Bari, Cuneo, Firenze, Forli, Genova, Milano malpensa, Perugia, Parma, Pisa, Pescara, Rimini, Trieste, Treviso, Verona. A bordo dei voli Belle-Air è consentito portare un solo bagaglio a mano di Kg.5 e della misura massima di cm. 55 x 40 x 20 ed una valigia da stiva del peso di Kg.15 a persona. Si consiglia di essere in aeroporto al bancone della compagnia area almeno 2 ore prima del volo per effettuare le operazioni di check-in in qunto il bancone chiude 60 minuti prima dell’orario di partenza del volo internazionale.
—
La compagnia di linea Albanian Airlines effettua collegamenti per Tirana, con partenza da: Bologna, Torino, Istanbul, Francoforte, Londra. A bordo dei voli Albanian Airlines è consentito portare un solo bagaglio a mano di Kg.10 e della misura massima di cm. 55 x 40 x 20 ed una sola valigia da stiva del peso di Kg.20 a persona. Si consiglia di essere in aeroporto al bancone della compagnia area almeno 2 ore prima del volo per effettuare le operazioni di check-in in quanto il bancone chiude 50 minuti prima dell’orario di partenza del volo internazionale.
—-
I biglietti a tariffa economica vanno acquistati per tempo, circa un mese prima della partenza in bassa stagione, mentre in alta e altissima stagione si consiglia l’acquisto dei biglietti almeno 2 mesi prima della partenza.
Attenzione alla scelta della data del vostro viaggio.
I biglietti delle compagnie low-cost come la Belle-Air in caso di rinuncia al viaggio non sono rimborsabili.
Mentre per le tariffe delle compagnie di linea come la Albanian Airlines esiste la possibilità di spostare la data del viaggio pagando le penali e la eventuale differenza di prezzo tra il vecchio biglietto ed il nuovo.
-
ORARIO VOLI BELLEAIR
Ancona-Tirana, 2 volte la settimana
Giovedi, volo delle 10:20 a con arrivo alle 12:00
Domenica, volo delle 15:00 con arrivo alle 16:40
Stagionalità: partenze dal 05 Aprile al 22 Ottobre 2009
—
Bergamo-Tirana, 8 volte la settimana
Venerdi e Martedi, volo delle 15:30 con arrivo alle 17:10
Domenica, volo delle 21:00 con arrivo alle 22:40
Stagionalità: partenze dal 03 Aprile al 23 Ottobre 2009
—-
Lunedi, volo delle 15:30 da Bergamo alle 17:10
Mercoledi, Giovedi, Sabato, volo delle 21:00 con arrivo alle 22:40
Stagionalità: partenze dal 06 Luglio al 14 Settembre 2009
—
Lunedi, volo delle 21:00 con arrivo alle 22:40
Stagionalità: partenze dal 20 Luglio al 07 Settembre 2009
—-
Bologna-Tirana, 3 volte la settimana
Mercoledi, Sabato, Lunedi, volo delle 08:55 con arrivo alle 10:30
Stagionalità: partenze dal 08 Aprile al 24 Ottobre 2009
—-
Bari-Tirana, 7 volte la settimana
Sabato, Lunedi, Mercoledi, volo delle 11:00 da Bergamo con arrivo alle 11:50
Venerdi, volo delle 16:10 con arrivo alle 17:00
Stagionalità: partenze dal 03 Aprile al 24 Ottobre 2009
—
Giovedi, Domenica, volo delle 16:10 da Bergamo con arrivo alle 17:00
Stagionalità: partenze dal 11 Giugno al 22 Ottobre 2009
—
Martedi, volo delle 16:10 con arrivo alle 17:00
Stagionalità: partenze dal 14 Luglio al 20 Ottobre 2009
—
Cuneo-Tirana, 2 volte la settimana
Domenica, Giovedi, volo delle 20:40 con arrivo alle 22:30
Stagionalità: partenze dal 05 Aprile al 22 Ottobre 2009
—
Firenze-Tirana, 3 volte la settimana
Venerdi, Lunedi, Mercoledi, volo delle 15:10 con arrivo alle 16:40
Stagionalità: partenze dal 03 Aprile al 23 Ottobre 2009
—
Forli-Tirana, 3 volte la settimana
Domenica, Martedi, Giovedi, volo delle 20:40 con arrivo alle 22:30
Stagionalità: partenze dal 05 Aprile al 22 Ottobre 2009
—
Genova-Tirana, 3 volte la settimana
Sabato, Lunedi, Mercoledi, volo delle 20:40 con arrivo alle 22:40
Stagionalità: partenze dal 04 Aprile al 24 Ottobre 2009
—
Malpensa-Tirana, 8 volte la settimana
Lunedi, Mercoledi, Giovedi, Sabato, volo delle 15:40 con arrivo alle 17:20
Stagionalità: partenze dal 06 Aprile al 24 Ottobre 2009
—
Venerdi, Domenica, volo delle 21:00 con arrivo alle 22:50
Stagionalità: partenze dal 10 Aprile al 23 Ottobre 2009
—
Martedi, volo delle 21:00 con arrivo alle 22:50
Stagionalità: partenze dal 16 Giugno al 20 Ottobre 2009
—
Perugia-Tirana, 2 volte la settimana
Lunedi, volo delle 08:30 con arrivo alle 10:00
Venerdi, volo delle 19:50 con arrivo alle 21:20
Stagionalità: partenze dal 03 Aprile al 23 Ottobre 2009
—
Parma-Tirana, 3 volte la settimana
Martedi, Venerdi, volo delle 08:50 con arrivo alle 10:40
Stagionalità: partenze dal 07 Aprile al 23 Ottobre 2009
—
Domenica, volo delle 08:50 con arrivo alle 10:40
Stagionalità: partenze dal 28 Giugno al 20 Settembre 2009
—
Pisa-Tirana, 5 volte la settimana
Domenica, Martedi, Giovedi, volo delle 09:45 con arrivo alle 12:00
Stagionalità: partenze dal 05 Aprile al 22 Ottobre 2009
—
Venerdi, Sabato, volo delle 09:45 con arrivo alle 12:00
Stagionalità: partenze dal 17 Luglio al 22 Settembre 2009
—
Pescara-Tirana, 3 volte la settimana
Domenica, volo delle 12:30 con arrivo alle 14:00
Stagionalità: partenze dal 12 Aprile al 18 Ottobre 2009
—
Giovedi, volo delle 20:00 con arrivo alle 21:20
Stagionalità: partenze dal 09 Aprile al 22 Ottobre 2009
—
Rimini-Tirana, 3 volte la settimana
Sabato, Lunedi, Mercoledi, volo delle 15:10 con arrivo alle 16:50
Stagionalità: partenze dal 04 Aprile al 24 Ottobre 2009
—
Trieste-Tirana, 2 volte la settimana
Venerdi, Martedi, volo delle 20:40 con arrivo alle 22:30
Stagionalità: partenze dal 03 Aprile al 23 Ottobre 2009
—
Treviso-Tirana, 4 volte la settimana
Sabato, Lunedi, Mercoledi, volo delle 10:00 con arrivo alle 11:40
Stagionalità: partenze dal 04 Aprile al 24 Ottobre 2009
—
Domenica, volo delle 15:30 con arrivo alle 17:10
Stagionalità: partenze dal 07 Giugno al 20 Settembre 2009
—
Verona-Tirana, 4 volte la settimana
Sabato, Domenica, Mercoledi, Giovedi, volo delle 15:30 con arrivo alle 17:10
Stagionalità: partenze dal 04 Aprile al 24 Ottobre 2009
—
Martedi, Venerdi, volo delle 15:30 con arrivo alle 17:10
Stagionalità: partenze dal 02 Giugno al 11 Settembre 2009
—
Lunedi, volo delle 08:50 con arrivo alle 1:40
Stagionalità: partenze dal 13 Luglio al 14 Settembre 2009
—
ORARIO VOLI ALBANIAN AIRLINES
Bologna-Tirana, 7 volte la settimana
Lunedi, Martedi, Mercoledi, Giovedi, Venerdi, Sabato, volo delle 16:30 con arrivo alle 18:00
Domenica, volo delle 17:35 con arrivo alle 19:05
Stagionalità: partenze dal 29 Marzo al 24 Ottobre 2009
—
Torino-Tirana, 4 volte la settimana
Lunedi, Mercoledi, Venerdi, volo delle 17:00 con arrivo alle 19:00
Domenica, volo delle 10:45 con arrivo alle 12:45
Stagionalità: partenze dal 29 Marzo al 24 Ottobre 2009
—
Istanbul-Tirana, 3 volte la settimana
Mercoledi, Venerdi, volo delle 12:30 con arrivo alle 13:00
Domenica, volo delle 16:55 con arrivo alle 17:25
Stagionalità: partenze dal 29 Marzo al 24 Ottobre 2009
—
Francoforte-Tirana, 2 volte la settimana
Martedi, volo delle 15:00 con arrivo alle 17:30
Sabato, volo delle 10:15 con arrivo alle 12:45
Stagionalità: partenze dal 29 Marzo al 24 Ottobre 2009
—
Londra-Tirana, 3 volte la settimana
Mercoledi, Venerdi, Domenica, volo delle 10:015 con arrivo alle 14:30
Stagionalità: partenze dal 29 Marzo al 24 Ottobre 2009
—
Per info, tariffe e prenotazioni potrete contattare la vostra agenzia viaggi di fiducia. Pampero Viaggi tel.011-2485647
fonte : http://www.pampero-viaggi.com
Albania non dovrà temere più invasori stranieri
Nato/ Min.Esteri Albania non dovrà temere più invasori stranieri
di Apcom
Basha: giorno storico per chi ha combattuto per libertà
Strasburgo, 3 apr. (Ap-Nuova Europa) - L'Albania non dovrà temere più gli invasori stranieri perché la prossima volta che "la nostra libertà verrà minacciata avremo la Nato al nostro fianco", ha dichiarato il ministro degli Esteri albanese Lulzim Basha in occasione dell'apertura del vertice Nato a cui Tirana partecipa per la prima volta come membro effettivo. L'Albania insieme alla Crozia ha aderito all'Alleanza atlantica mercoledì nel corso della cerimonia a Washington. Basha ha aggiunto che "è un giorno storico per la mia nazione che ha combattuto strenuamente per la propria libertà nel corso dei secoli, molto spesso da sola".
di Apcom
Basha: giorno storico per chi ha combattuto per libertà
Strasburgo, 3 apr. (Ap-Nuova Europa) - L'Albania non dovrà temere più gli invasori stranieri perché la prossima volta che "la nostra libertà verrà minacciata avremo la Nato al nostro fianco", ha dichiarato il ministro degli Esteri albanese Lulzim Basha in occasione dell'apertura del vertice Nato a cui Tirana partecipa per la prima volta come membro effettivo. L'Albania insieme alla Crozia ha aderito all'Alleanza atlantica mercoledì nel corso della cerimonia a Washington. Basha ha aggiunto che "è un giorno storico per la mia nazione che ha combattuto strenuamente per la propria libertà nel corso dei secoli, molto spesso da sola".
Musulmana espulsa dalla scuola perche porta il velo islamico
Una studentessa musulmana è stata espulsa dalla scuola perché si è presentata con il velo islamico.Il preside della scuola si è difeso dicendo che l'Albania essendo uno stato laico non possono essere espresse segni di fede..
Sembra essere tornato nel comunismo dove uno non può credere in ciò che vuole.
Razzismo e discriminazione verso gli islamici?
Sembra essere tornato nel comunismo dove uno non può credere in ciò che vuole.
Razzismo e discriminazione verso gli islamici?
Corsi di danza albanese a Bellaria
CORSO di danze etniche albanesi organizzato da Comune di Bellaria, Uva Grisa e Associazione italo-albanese Agimi.
Informatori e docenti: Shefqet Sinani, Hamide Muça, Faik Muça.
L’iniziativa rientra nel progetto “Parole fra le sponde.
L’Albania per noi” che si svolgerà dal 23 al 26 aprile 2009.
Per saperne di piu http://www.agimi.org/
Informatori e docenti: Shefqet Sinani, Hamide Muça, Faik Muça.
L’iniziativa rientra nel progetto “Parole fra le sponde.
L’Albania per noi” che si svolgerà dal 23 al 26 aprile 2009.
Per saperne di piu http://www.agimi.org/
Gli slavi volevano uccidere l'Aquila. L'Europa ha sottovalutato gli slavi
Ecco un video di come era l'Albania prima dell'arrivo delle uccisioni e dei genocidi slavi.L''Europa ha sotovalutato gli slavi e la loro politica.
La lingua sconosciuta parlata ad Atene nel 1180?
Ma qual'era questa lingua sconosciuta parlata ad atene nel 1180?
Non poteva essere il greco popolare (non quella ufficiale) che poteva essere capita da Mitropolit, così come non poteva essere lo slavo oppure il serbo perchè tutte e 2 queste lingue avevano il loro alfabeto ed erano lingue ufficiali degli stati slaviche di sicuro mitropolit conosceva bene e avrebbe capito se queste personne avessero parlato il bulgaro oppure serbo, e per lo stesso motivo non poteva neanche essere il latino. Questa lingua sconosciuta che parlavano i contadini di Atene non poteva essere altro ch l'albanese oppure la lingua arvanita che era sconoosciuta a Mitropolit perchè non era lingua ufficiale di nessun stato e non aveva un alfabeto ufficiale conosciuto. Gli arvaniti del secolo XI avrebbero seguito gli arvaniti che si sarebbero sparsi in grecia nei secoli XIII-XIV e XV e avrebbero liberato completamente essa dagli slavi. I primi segni li troviamo nella Tessaglia negli anni 1295, anni nei quali era dimenticato il suo nome antico ed era chiamata Vllahi oppure Vllahia grande. I Vllehiani si lamentarono con il governatore del'impero per la tessaglia per gli attacchi degli albanesi e lui li promette con queste parole: “non lascerò che abiti nella tessaglia nessun albanese apparte quelli che hanno il permesso con i timbro e art dell'impero”. Ma in alleanza con i cittadini greci della tessaglia gli albanesi in poco tempo allontanarono i vllahi dalla tessaglia e quelli che rimasero crearono alcune campagne nei monti di Pindo. Poco tempo più tardi altri arvaniti arrivarono nella tessaglia e si sparsero nelle zone montane. Una prova di questo, è Kadakuzhini nel 1333 dove si dice “stanno nell'impero della tessaglia, nella tessaglia montanara, arberesh senza re, Mallakase, Buej e i Mesarit, comandati dai capi dei gruppi sono circa 12000 persone”.
Questi arberesh (arvaniti) secondo Kordatit si legarono con l'impero Androniku III ed entrarono al suo servizio come combattenti. Esiste anche una prova di Vendikasit Marin Sanuto che scrisse nell'anno 1325. ecco cosa scrive: “Dio ha portato questa arma nel nostro posto tranquillo di Vllahise (Il nome della tessaglia in questo periodo era stato dimenticato). Il cosidetti arberesh sono riusciti a conquistare tutto quello che si trova fuori dai castelli. I Catalani e i greci(bizantini) hanno fatto un'alleanza per batterli in battaglia ma non hanno avuto successo. Alla fine scrive che loro (arberesh) decidono di allontanarsi per loro volontà ma gli altri arberesh che stavano arrivando gli chiedono.. Dove state andando? Stiamo tornando indietro perchè non riusciamo a conquistare i castelli - gli risposero – Non andate via perchè stiamo arrivando anche noi e vi aiuteremo a conquistare, gli risposero i primi. Così tutti insieme conquistarono tutta la Tessaglia.”
Non poteva essere il greco popolare (non quella ufficiale) che poteva essere capita da Mitropolit, così come non poteva essere lo slavo oppure il serbo perchè tutte e 2 queste lingue avevano il loro alfabeto ed erano lingue ufficiali degli stati slaviche di sicuro mitropolit conosceva bene e avrebbe capito se queste personne avessero parlato il bulgaro oppure serbo, e per lo stesso motivo non poteva neanche essere il latino. Questa lingua sconosciuta che parlavano i contadini di Atene non poteva essere altro ch l'albanese oppure la lingua arvanita che era sconoosciuta a Mitropolit perchè non era lingua ufficiale di nessun stato e non aveva un alfabeto ufficiale conosciuto. Gli arvaniti del secolo XI avrebbero seguito gli arvaniti che si sarebbero sparsi in grecia nei secoli XIII-XIV e XV e avrebbero liberato completamente essa dagli slavi. I primi segni li troviamo nella Tessaglia negli anni 1295, anni nei quali era dimenticato il suo nome antico ed era chiamata Vllahi oppure Vllahia grande. I Vllehiani si lamentarono con il governatore del'impero per la tessaglia per gli attacchi degli albanesi e lui li promette con queste parole: “non lascerò che abiti nella tessaglia nessun albanese apparte quelli che hanno il permesso con i timbro e art dell'impero”. Ma in alleanza con i cittadini greci della tessaglia gli albanesi in poco tempo allontanarono i vllahi dalla tessaglia e quelli che rimasero crearono alcune campagne nei monti di Pindo. Poco tempo più tardi altri arvaniti arrivarono nella tessaglia e si sparsero nelle zone montane. Una prova di questo, è Kadakuzhini nel 1333 dove si dice “stanno nell'impero della tessaglia, nella tessaglia montanara, arberesh senza re, Mallakase, Buej e i Mesarit, comandati dai capi dei gruppi sono circa 12000 persone”.
Questi arberesh (arvaniti) secondo Kordatit si legarono con l'impero Androniku III ed entrarono al suo servizio come combattenti. Esiste anche una prova di Vendikasit Marin Sanuto che scrisse nell'anno 1325. ecco cosa scrive: “Dio ha portato questa arma nel nostro posto tranquillo di Vllahise (Il nome della tessaglia in questo periodo era stato dimenticato). Il cosidetti arberesh sono riusciti a conquistare tutto quello che si trova fuori dai castelli. I Catalani e i greci(bizantini) hanno fatto un'alleanza per batterli in battaglia ma non hanno avuto successo. Alla fine scrive che loro (arberesh) decidono di allontanarsi per loro volontà ma gli altri arberesh che stavano arrivando gli chiedono.. Dove state andando? Stiamo tornando indietro perchè non riusciamo a conquistare i castelli - gli risposero – Non andate via perchè stiamo arrivando anche noi e vi aiuteremo a conquistare, gli risposero i primi. Così tutti insieme conquistarono tutta la Tessaglia.”
Ma erano “puri” i greci che comandavano l'impero? certo che no!!
Ma erano “puri” i greci (che abitavano in grecia) quelli che comandavano l'impero? Certo che no!
In 1000 anni l'impero bizantino (che tragicamente per i veri greci fu chiamata greca) non ebbe nessun generale greco e con questo intendo, greci abitanti della grecia. Però le disgrazie per la grecia non terminarono qui, il secolo V-VI insieme alla peste e ai terremoti che distrussero le città portò con se anche gli attacchi dei barbari. Molte croniche contemporanee che parlano di questo periodo oscuro dicono che dopo il secolo V la Grecia era distrutta completamente dai barbari e i greci erano scomparsi completamente. Anche molti storici moderni constatando queste cronache mantenevano l'ipotesi che i greci nativi, (intendendendo i greci che abitavano in Grecia non gli abitanti che parlavano greco ma venuti dall'Asia e dall'Egitto) scomparvero completamente dalle catastrofi naturali e dalle invasioni barbariche che avvennero in Grecia nei secoli V-VI.
In 1000 anni l'impero bizantino (che tragicamente per i veri greci fu chiamata greca) non ebbe nessun generale greco e con questo intendo, greci abitanti della grecia. Però le disgrazie per la grecia non terminarono qui, il secolo V-VI insieme alla peste e ai terremoti che distrussero le città portò con se anche gli attacchi dei barbari. Molte croniche contemporanee che parlano di questo periodo oscuro dicono che dopo il secolo V la Grecia era distrutta completamente dai barbari e i greci erano scomparsi completamente. Anche molti storici moderni constatando queste cronache mantenevano l'ipotesi che i greci nativi, (intendendendo i greci che abitavano in Grecia non gli abitanti che parlavano greco ma venuti dall'Asia e dall'Egitto) scomparvero completamente dalle catastrofi naturali e dalle invasioni barbariche che avvennero in Grecia nei secoli V-VI.
Chameria è Albanese- Çamë nuk jeni vetem
I crimini Greci (per mano degli slavi e non dei greci veri sui Cham)sulle popolazioni più antiche dei Balcani.
Adolescente albanese crea tastiera pc che produce energia
Un 17-enne albanese del nord Albania ha creato una tastiera del computer che produce energia ad ogni battitura della tastiera.
Questa intelligenza e questo fiuto gli ha dato la possibilità di essere premiato con la medaglia d'argento che si è tenuto in Turkmenistan. Ingegneri dell'informatica in India si sono interessati per il progetto dell'adolescente albanese.
Bledar questo il nome del ragazzo che vive a Kavaja ha dato la possibilità all'Albania di partecipare come paese a Nevada negli Usa.
L'intelligenza non ha età.
Questa intelligenza e questo fiuto gli ha dato la possibilità di essere premiato con la medaglia d'argento che si è tenuto in Turkmenistan. Ingegneri dell'informatica in India si sono interessati per il progetto dell'adolescente albanese.
Bledar questo il nome del ragazzo che vive a Kavaja ha dato la possibilità all'Albania di partecipare come paese a Nevada negli Usa.
L'intelligenza non ha età.
Differenza fra Uck e Che Guevara
Che GuevaraDopo il 1965, lasciò Cuba per "esportare la rivoluzione", prima nell'ex Congo Belga (ora Repubblica Democratica del Congo), poi in Bolivia. L'8 ottobre 1967 venne ferito e catturato da un reparto anti-guerriglia dell'esercito boliviano - assistito da forze speciali statunitensi ossia agenti speciali della CIA - a La Higuera, nella provincia di Vallegrande (dipartimento di Santa Cruz). Il giorno successivo venne ucciso e mutilato ai polsi e caviglie nella scuola del villaggio. Il suo cadavere - dopo essere stato esposto al pubblico a Vallegrande - fu sepolto in un luogo segreto e ritrovato da una missione di antropologi forensi argentini e cubani, autorizzata dal governo boliviano di Sanchez de Lozada, nel 1997. Da allora i suoi resti si trovano nel Mausoleo di Santa Clara di Cuba.
Uçk
L'Ushtria Çlirimtare e Kosovës (UCK), nome albanese dell'Esercito di Liberazione del Kosovo, è un'organizzazione paramilitare guerrigliera kosovaro/albanese. che ha combattuto per l'emancipazione del Kosovo dalla Jugoslavia
Ecco come mai queste 2 figure della storia hanno avuto pareri diversi.
Hanno combattuto tutti e 2 per a libertà allora la libertà ha colori politici ?
La libertà è tutta una messa in scena.sarebbe bello vedere un ragazzo italiano con la maglia dell'Uck sarebbe offensivo per una parte politica italiana.
Invece Che Guevara viene ritenuto un eroe ,un idolo senza che i giovani conoscano la sua vera storia. Si puo dire che trionfano sempre le leggende.
Albanesi in Italia: il mimetismo
Albanesi in Italia: il mimetismo
di
Paola Musarra
Prendo le mosse da una recensione di Rando Devole apparsa in lingua albanese e in forma ridotta sul Bota Shqiptare, il quindicinale degli Albanesi in Italia, del 6-19 novembre (pp.2-3) e in versione più ampia sul sito Migranews.
Il libro recensito è Farsi passare per Italiani. Strategie di mimetismo sociale (Carocci 2004) del sociologo Vincenzo Romania.
L'Autore traccia una tipologia di quegli Albanesi immigrati che si fingono italiani in determinati contesti: in presenza di autorità, nei luoghi pubblici, nella gestione del tempo libero, nelle relazioni di genere..., ricorrendo a pratiche di mimetismo sociale.
Durante l'immigrazione clandestina gli Albanesi mettevano in atto pratiche di occultamento e camuffamento, che pur essendo di grande carica emotiva, non richiedevano una grande preparazione. Il mimetismo invece, sfruttando la somiglianza fisica con i locali, richiede tecniche più raffinate e determinate competenze.
Ma quando è nato il mimetismo degli Albanesi? La risposta è semplice: quando, nutriti dai mass media, gli stereotipi negativi hanno cominciato ad imporsi. Una questione di sopravvivenza: come assicurarsi una casa, un lavoro, una ragazza carina? Facendosi passare per Italiani.
Sentiamo Rando Devole:
"Gli Albanesi in Italia vissero gli anni Novanta sotto un 'coprifuoco mediatico'. La figura dell'Albanese, mediaticamente 'monopolizzata' da prostitute, criminali, ladri, trafficanti, mendicanti, fannulloni, ecc., fece sì che l'Albanese buono, quello normale, quello della maggioranza, praticasse le note tattiche del mimetismo."
E' dunque l'Albanese "buono" quello che si mimetizza... e fa le spese di questa cancellazione forzata della propria identità.
Certo, a volte può essere anche un gioco, un divertimento, una specie di "palestra per acrobazie identitarie", afferma Rando Devole, ma i pericoli rimangono:
"L'impossibilità di esprimere se stessi, il camuffamento dell'identità di gruppo, l'interiorizzazione dei pregiudizi sulla propria nazionalità, i complessi di inferiorità vecchi e nuovi, la finzione continua, il crollo dell'autostima, portano prima o poi a disagi reali, all'assorbimento di valori negativi, alla preferenza di strade sospette di integrazione, a rivalità e rivalse a base di frustrazioni."
Il fenomeno è molto più diffuso di quanto si possa immaginare e riguarda soprattutto gli uomini.
E le donne?
Le donne devono subire le avances e le battute a doppio senso dei datori di lavoro, o l'umiliazione dell'odioso "complimento": "Ma lo sai che non sembri per niente Albanese?". Come reagiscono? Quale "visibilità" desiderano? Ne parleremo prossimamente su MeDea, partendo da un altro articolo di Rando Devole e da una provocazione di Francesca Niccolai sul Bota.
Mentre concludo queste brevi note ripenso ad un'occasione in cui nessun Albanese ha dovuto camuffarsi o mimetizzarsi: uno spettacolo esplosivo di musica popolare, danze tradizionali, canto ed allegria, organizzato dall'associazione Iliria al teatro Orione di Roma per la Festa Nazionale degli Albanesi.
Non era la prima volta (ricordate?) che mi lasciavo contagiare dall'entusiasmo di questi giovani, forse gli stessi che in altri contesti si inventano nomi italiani o rispondono al telefono in italiano "per non incrociare gli sguardi provinciali di chi si spaventa per una consonante gutturale in più"...
Ma quella mattina erano tutti lì, nella loro felice albanesità, avvolti nelle bandiere rosse con l'aquila nera, a ballare e cantare con Altin Shira, in una foresta di videofonini incandescenti.
E quando dopo lo spettacolo mi sono fatta largo tra i ragazzi nel foyer per comprare un disco, ho sentito alle mie spalle una voce sommessa, sconcertata e quasi incredula: "Alla signora piacciono le nostre canzoni".
fonte : http://medea.provincia.venezia.it/albanova/mim/pmmimet.htm
Leggere questo articolo(di diversi anni fa) fa pensare che gli albanesi sono molto simili agli italiani e a volte sono gli italiani stessi a non vedere la differenza, insomma è un mimetismo non cercato. voi che ne dite ?
di
Paola Musarra
Prendo le mosse da una recensione di Rando Devole apparsa in lingua albanese e in forma ridotta sul Bota Shqiptare, il quindicinale degli Albanesi in Italia, del 6-19 novembre (pp.2-3) e in versione più ampia sul sito Migranews.
Il libro recensito è Farsi passare per Italiani. Strategie di mimetismo sociale (Carocci 2004) del sociologo Vincenzo Romania.
L'Autore traccia una tipologia di quegli Albanesi immigrati che si fingono italiani in determinati contesti: in presenza di autorità, nei luoghi pubblici, nella gestione del tempo libero, nelle relazioni di genere..., ricorrendo a pratiche di mimetismo sociale.
Durante l'immigrazione clandestina gli Albanesi mettevano in atto pratiche di occultamento e camuffamento, che pur essendo di grande carica emotiva, non richiedevano una grande preparazione. Il mimetismo invece, sfruttando la somiglianza fisica con i locali, richiede tecniche più raffinate e determinate competenze.
Ma quando è nato il mimetismo degli Albanesi? La risposta è semplice: quando, nutriti dai mass media, gli stereotipi negativi hanno cominciato ad imporsi. Una questione di sopravvivenza: come assicurarsi una casa, un lavoro, una ragazza carina? Facendosi passare per Italiani.
Sentiamo Rando Devole:
"Gli Albanesi in Italia vissero gli anni Novanta sotto un 'coprifuoco mediatico'. La figura dell'Albanese, mediaticamente 'monopolizzata' da prostitute, criminali, ladri, trafficanti, mendicanti, fannulloni, ecc., fece sì che l'Albanese buono, quello normale, quello della maggioranza, praticasse le note tattiche del mimetismo."
E' dunque l'Albanese "buono" quello che si mimetizza... e fa le spese di questa cancellazione forzata della propria identità.
Certo, a volte può essere anche un gioco, un divertimento, una specie di "palestra per acrobazie identitarie", afferma Rando Devole, ma i pericoli rimangono:
"L'impossibilità di esprimere se stessi, il camuffamento dell'identità di gruppo, l'interiorizzazione dei pregiudizi sulla propria nazionalità, i complessi di inferiorità vecchi e nuovi, la finzione continua, il crollo dell'autostima, portano prima o poi a disagi reali, all'assorbimento di valori negativi, alla preferenza di strade sospette di integrazione, a rivalità e rivalse a base di frustrazioni."
Il fenomeno è molto più diffuso di quanto si possa immaginare e riguarda soprattutto gli uomini.
E le donne?
Le donne devono subire le avances e le battute a doppio senso dei datori di lavoro, o l'umiliazione dell'odioso "complimento": "Ma lo sai che non sembri per niente Albanese?". Come reagiscono? Quale "visibilità" desiderano? Ne parleremo prossimamente su MeDea, partendo da un altro articolo di Rando Devole e da una provocazione di Francesca Niccolai sul Bota.
Mentre concludo queste brevi note ripenso ad un'occasione in cui nessun Albanese ha dovuto camuffarsi o mimetizzarsi: uno spettacolo esplosivo di musica popolare, danze tradizionali, canto ed allegria, organizzato dall'associazione Iliria al teatro Orione di Roma per la Festa Nazionale degli Albanesi.
Non era la prima volta (ricordate?) che mi lasciavo contagiare dall'entusiasmo di questi giovani, forse gli stessi che in altri contesti si inventano nomi italiani o rispondono al telefono in italiano "per non incrociare gli sguardi provinciali di chi si spaventa per una consonante gutturale in più"...
Ma quella mattina erano tutti lì, nella loro felice albanesità, avvolti nelle bandiere rosse con l'aquila nera, a ballare e cantare con Altin Shira, in una foresta di videofonini incandescenti.
E quando dopo lo spettacolo mi sono fatta largo tra i ragazzi nel foyer per comprare un disco, ho sentito alle mie spalle una voce sommessa, sconcertata e quasi incredula: "Alla signora piacciono le nostre canzoni".
fonte : http://medea.provincia.venezia.it/albanova/mim/pmmimet.htm
Leggere questo articolo(di diversi anni fa) fa pensare che gli albanesi sono molto simili agli italiani e a volte sono gli italiani stessi a non vedere la differenza, insomma è un mimetismo non cercato. voi che ne dite ?
Il comunismo in Albania è morto ?
Il Comunismo in Albania è iniziato subito dopo la Seconda Guerra Mondiale, anche se il dittatore Enver Hoxha ( tra i suoi amici più stretti troviamo: Stalin – Unione Sovietica e Fidel Castro - Cuba ) era in carica da prima che finIsse il conflitto. Il primo stato albanese è stato formato dopo la liberazione della stessa nazione ed era diretto dal Partito Comunista, in seguito chiamato Partito Socialista. Il nuovo governo iniziò col ricostruire l’Albania socialista; si dedicò poi alla struttura del partito e dello Stato: si era creata infatti, un’elite che gestiva l’economia e la politica del paese. A suo tempo, il dittatore E. H. creò legami politico-economici con altri paesi socialisti, soprattutto con l’Unione Sovietica, dalla quale ha preso l’ispirazione, infatti:
tolse le proprietà private a tutti i ricchi, sia nelle campagne che nelle città;
distribuì la terra ai semplici contadini;
trasformò in proprietà dello Stato tutte le fabbriche e le attività;
rese tutto proprietà dello stato.
Il lato positivo fu la ricostruzione del paese, secondo due tipi di piani: biennale e quinquennale. Con i piani biennali risolse i problemi più impellenti, mentre con quelli quinquennali pianificò la costruzione di fabbriche, strade, ferrovie, centrali energetiche, ospedali e scuole…
Per creare il tipo di società da lui desiderata, impostò la sua rigida dittatura appoggiato da persone a lui fedeli: l’elite politica. Il partito socialista era a capo dello Stato e per assicurarsi la continuità di ciò, attuò alcuni cambiamenti:
venne vietato il pluralismo, il partito socialista era l’unico esistente;
abolì la proprietà privata anche per i semplici contadini;
era vietato possedere un numero elevato di bestiame;
creò una dittatura totalitaria: nessuno osava infrangere le leggi e nessuno parlava male del Partito, rischio la condanna.
nessuno poteva abbandonare lo Stato, la pena sarebbe stata la condanna per l’intera famiglia;
i salari erano minimi, giusto lo stretto necessario per sopravvivere;
diffuse l’idea che l’Albania era il paese più avanzato dove tutti erano felici.
Fino ad un certo periodo, riuscì nel suo intento. I lati positivi di questa dittatura furono:
la completa ricostruzione del paese dopo la seconda guerra mondiale;
il costante impegno per l’istruzione dell’intera popolazione;
rese gratuite l’istruzione e l’assistenza medica;
lottò senza pietà contro la criminalità ( i ladri ed i traditori dello Stato potevano incombere addirittura nella penna di morte);
rese obbligatoria l’occupazione per tutto il popolo in età lavorativa; chi non lavorava era definito un parassita ed aveva continui problemi con lo Stato;
lo Stato forniva un posto di lavoro a tutti gli studenti che avevano appena terminato l’università a seconda della laurea conseguita.
Il dittatore non pretese mai il vero e proprio comunismo; lo definiva irraggiungibile in un solo paese, in quanto secondo lui per raggiungere il vero comunismo, esso doveva trionfare in tutto il mondo. Egli pretendeva la totale costruzione del socialismo.
Oggi il comunismo in Albania esiste sotto forma di mimetismo ?
tolse le proprietà private a tutti i ricchi, sia nelle campagne che nelle città;
distribuì la terra ai semplici contadini;
trasformò in proprietà dello Stato tutte le fabbriche e le attività;
rese tutto proprietà dello stato.
Il lato positivo fu la ricostruzione del paese, secondo due tipi di piani: biennale e quinquennale. Con i piani biennali risolse i problemi più impellenti, mentre con quelli quinquennali pianificò la costruzione di fabbriche, strade, ferrovie, centrali energetiche, ospedali e scuole…
Per creare il tipo di società da lui desiderata, impostò la sua rigida dittatura appoggiato da persone a lui fedeli: l’elite politica. Il partito socialista era a capo dello Stato e per assicurarsi la continuità di ciò, attuò alcuni cambiamenti:
venne vietato il pluralismo, il partito socialista era l’unico esistente;
abolì la proprietà privata anche per i semplici contadini;
era vietato possedere un numero elevato di bestiame;
creò una dittatura totalitaria: nessuno osava infrangere le leggi e nessuno parlava male del Partito, rischio la condanna.
nessuno poteva abbandonare lo Stato, la pena sarebbe stata la condanna per l’intera famiglia;
i salari erano minimi, giusto lo stretto necessario per sopravvivere;
diffuse l’idea che l’Albania era il paese più avanzato dove tutti erano felici.
Fino ad un certo periodo, riuscì nel suo intento. I lati positivi di questa dittatura furono:
la completa ricostruzione del paese dopo la seconda guerra mondiale;
il costante impegno per l’istruzione dell’intera popolazione;
rese gratuite l’istruzione e l’assistenza medica;
lottò senza pietà contro la criminalità ( i ladri ed i traditori dello Stato potevano incombere addirittura nella penna di morte);
rese obbligatoria l’occupazione per tutto il popolo in età lavorativa; chi non lavorava era definito un parassita ed aveva continui problemi con lo Stato;
lo Stato forniva un posto di lavoro a tutti gli studenti che avevano appena terminato l’università a seconda della laurea conseguita.
Il dittatore non pretese mai il vero e proprio comunismo; lo definiva irraggiungibile in un solo paese, in quanto secondo lui per raggiungere il vero comunismo, esso doveva trionfare in tutto il mondo. Egli pretendeva la totale costruzione del socialismo.
Oggi il comunismo in Albania esiste sotto forma di mimetismo ?
Kush eshte Edi Rama per Shqiperine ?
Dhjetëra kallëzime ndaj kryetarit të bashkisë, dosjet mbyllen në sirtarët e prokurorisë
Edi Rama në bashkëpunim me zyrën e Regjistrimit të Pasurive Tiranë, ka falsifikuar dokumentacionin e pronës së Fatime Hoxhës, për t’ia kaluar në shfrytëzim pronarit të Tajvani, edhe këtu prokuroria e Tiranës hesht. Për të vazhduar më tej skandalin me pronat e familjes Lonari, prona të cilat janë tjetërsuar nga Edi Rama në bashkëpunim me ndërtuesin Alban Xhillari. Ky i fundit ka falsifikuar pronat e Lonarëve për të ndërtuar pallatin pranë fakultetit Juridik, pallat që i ka hapur probleme edhe ndërtesës së Juridikut. Gjatë punimeve për ndërtimin e këtij pallati ka qenë vetë Edi Rama që ka ushtruar dhunë mbi familjen Lonari të cilët nuk lejonin ndërtimin mbi pronën e tyre. Kryebashkiaku i Tiranës, duke qenë i lidhur ngushtë me Alban Xhillarin ka ndërhyrë me policinë Bashkiake dhe ka rrahur gratë e kësaj familje. Kryebashkiaku i Tiranës ka mbi 400 konflikte me pronarët e trojeve në Tiranë, troje të cilat ai ju a grabit në mënyrë të pamëshirshme. Ndërsa për sa i përket shkeljeve të ligjit të Edi Ramës janë qindra. Në mënyrën më skandaloze Edi Rama ka dhunuar objektet sociali-kulturore në Tiranë duke shkelur nenin 62 të ligjit 8405 të urbanistikës i cili ndalon në mënyrë kategorike ndërtimin mbi këto objekte. Kështu, kazma e Edi Ramës prishi kinema Republikën, 17 Nëntorin, Partizanin, Ali Demin, si dhe shumë shkolla. Janë 11 kallëzime penale të bëra nga policia e ndërtimit në tetor të vitit 2005 në drejtim të kryebashkiakut Edi Rama. sipas njoftimit të bërë nga Drejtoria e Përgjithshme e Policisë Ndërtimore e asaj kohe, kjo drejtori dorëzoi në Prokurori 11 kallëzime penale kundër kryetarit të KRRT-së, Edi Rama dhe sekretarëve të KRRT-së në vite për veprën penale “Shpërdorim detyre në bashkëpunim”. Sipas kësaj drejtorie, kallëzimet janë bërë për një sërë lejesh ndërtimi, si leja e dhënë për ndërtimi objekt 3.8.11 dhe 12 kat, ndërtuar në territorin e ish-kinema “17Nëntori”.
Ashtu siç mori dosjen e Fazlliç nga një denoncim i një gazete, kjo prokurori mund të merrte edhe rastin Rama nga denoncimet e gazetës SOT. Të gjitha faktet e servirura në fakt janë në sirtarët e prokurorisë, por është kjo e fundit që i ka zhytur shumë thellë duke i kryer hetimet sipas preferencave politike. Çështja Rama është një nga rastet më të jashtëzakonshme të abuzivizmit, por prokuroria e Shqipërisë është shndërruar në mekanizëm që mbyll dosje dhe nuk hap
http://www.balkanweb.com/sitev4/forumi/index.php?topic=5458.50
Edi Rama në bashkëpunim me zyrën e Regjistrimit të Pasurive Tiranë, ka falsifikuar dokumentacionin e pronës së Fatime Hoxhës, për t’ia kaluar në shfrytëzim pronarit të Tajvani, edhe këtu prokuroria e Tiranës hesht. Për të vazhduar më tej skandalin me pronat e familjes Lonari, prona të cilat janë tjetërsuar nga Edi Rama në bashkëpunim me ndërtuesin Alban Xhillari. Ky i fundit ka falsifikuar pronat e Lonarëve për të ndërtuar pallatin pranë fakultetit Juridik, pallat që i ka hapur probleme edhe ndërtesës së Juridikut. Gjatë punimeve për ndërtimin e këtij pallati ka qenë vetë Edi Rama që ka ushtruar dhunë mbi familjen Lonari të cilët nuk lejonin ndërtimin mbi pronën e tyre. Kryebashkiaku i Tiranës, duke qenë i lidhur ngushtë me Alban Xhillarin ka ndërhyrë me policinë Bashkiake dhe ka rrahur gratë e kësaj familje. Kryebashkiaku i Tiranës ka mbi 400 konflikte me pronarët e trojeve në Tiranë, troje të cilat ai ju a grabit në mënyrë të pamëshirshme. Ndërsa për sa i përket shkeljeve të ligjit të Edi Ramës janë qindra. Në mënyrën më skandaloze Edi Rama ka dhunuar objektet sociali-kulturore në Tiranë duke shkelur nenin 62 të ligjit 8405 të urbanistikës i cili ndalon në mënyrë kategorike ndërtimin mbi këto objekte. Kështu, kazma e Edi Ramës prishi kinema Republikën, 17 Nëntorin, Partizanin, Ali Demin, si dhe shumë shkolla. Janë 11 kallëzime penale të bëra nga policia e ndërtimit në tetor të vitit 2005 në drejtim të kryebashkiakut Edi Rama. sipas njoftimit të bërë nga Drejtoria e Përgjithshme e Policisë Ndërtimore e asaj kohe, kjo drejtori dorëzoi në Prokurori 11 kallëzime penale kundër kryetarit të KRRT-së, Edi Rama dhe sekretarëve të KRRT-së në vite për veprën penale “Shpërdorim detyre në bashkëpunim”. Sipas kësaj drejtorie, kallëzimet janë bërë për një sërë lejesh ndërtimi, si leja e dhënë për ndërtimi objekt 3.8.11 dhe 12 kat, ndërtuar në territorin e ish-kinema “17Nëntori”.
Ashtu siç mori dosjen e Fazlliç nga një denoncim i një gazete, kjo prokurori mund të merrte edhe rastin Rama nga denoncimet e gazetës SOT. Të gjitha faktet e servirura në fakt janë në sirtarët e prokurorisë, por është kjo e fundit që i ka zhytur shumë thellë duke i kryer hetimet sipas preferencave politike. Çështja Rama është një nga rastet më të jashtëzakonshme të abuzivizmit, por prokuroria e Shqipërisë është shndërruar në mekanizëm që mbyll dosje dhe nuk hap
http://www.balkanweb.com/sitev4/forumi/index.php?topic=5458.50
Mussolini avrebbe voluto far annettere all'Albania anche tutto l'Epiro e la Ciamuria
In seguito all'occupazione italiana del Regno di Albania, il governo fascista incoraggiò notevolmente il nazionalismo e l'espansionismo albanese e nel 1941 all'Albania furono annessi il Kosovo e alcuni territori montenegrini. Mussolini avrebbe voluto far annettere all'Albania anche tutto l'Epiro e la Ciamuria,infatti fu stesso mussolini a cambiare alcuni nomi di minoranze nel sud Italia un esempio puo essere la piana dei greci che fu trasformata in Piana degli Albanesi.
il sogno di Mussolini e di tanti albanesi ma ciò non fu possibile per l'opposizione della Germania nazista. Tuttavia la Ciamuria rimase sotto controllo dell'Asse e fu nominato un alto commissario albanese designato dagli italiani, Xhemil Dino.
Nel dopoguerra una buona parte dei ciamurioti musulmani rimasti si rifugiarono nell'Albania meridionale (dove tuttora vivono i loro discendenti). Dopo che il regime comunista chiuse le frontiere del paese ed impose il completo isolamento della popolazione, più nessuno sentirà parlare della questione cam fino alla caduta del regime in Albania nel 1991.
il sogno di Mussolini e di tanti albanesi ma ciò non fu possibile per l'opposizione della Germania nazista. Tuttavia la Ciamuria rimase sotto controllo dell'Asse e fu nominato un alto commissario albanese designato dagli italiani, Xhemil Dino.
Nel dopoguerra una buona parte dei ciamurioti musulmani rimasti si rifugiarono nell'Albania meridionale (dove tuttora vivono i loro discendenti). Dopo che il regime comunista chiuse le frontiere del paese ed impose il completo isolamento della popolazione, più nessuno sentirà parlare della questione cam fino alla caduta del regime in Albania nel 1991.
La Ciameria è albanese: Free Ciameria
La Ciamuria o Ciameria (in albanese: Çamëria, in greco Τσαμουριά Tsamouriá; in inglese Chameria) è il nome usato dagli albanesi per indicare la regione costiera dell' Epiro nell'Albania meridionale e nella Grecia settentrionale, la Ciameria era albanese ma dopo infiltrazioni slave in Grecia si sono impossessati dell parte del sud dell'Albania. La maggior parte della Ciamuria è divisa tra la prefettura greca di Thesprotia e il distretto albanese di Sarandë. La regione è vasta circa 6.000 km². L'etimologia della parola deriva dal fiume Çam dove si era concentrata la popolazione albanese.
Genocidi sulla popolazione albanese al nord della Grecia
L'associazione Cameria ,unistituto per gli studi sui çami e sul genocidio che la Grecia ha eseguito sulle popolazioni del nord della Grecia una popolazione indifesa e senza colpe fatta dopo la seconda guerra mondiale.
I greci hanno fatto pulizia etnica,in realtà non si possono considerare greci in quanto la Grecia gia da allora fu slavizzata.
La parte del nord della Grecia era dell'Albania e fu assegnata alla Grecia dopo la prima guerra mondiale.
Prima della guerra mondiale l'albania comprendeva Montebegro, kosovo meta della macedonia e meta della Grecia.
Hanno totlo le richezze all'Albania perche era uno dei paesi piu forti dei balcani.
Oggi gli unici abitanti reali e che ci vivono da secoli nei balcani sono gli albanesi.
I greci hanno fatto pulizia etnica,in realtà non si possono considerare greci in quanto la Grecia gia da allora fu slavizzata.
La parte del nord della Grecia era dell'Albania e fu assegnata alla Grecia dopo la prima guerra mondiale.
Prima della guerra mondiale l'albania comprendeva Montebegro, kosovo meta della macedonia e meta della Grecia.
Hanno totlo le richezze all'Albania perche era uno dei paesi piu forti dei balcani.
Oggi gli unici abitanti reali e che ci vivono da secoli nei balcani sono gli albanesi.
Quanto costano le case in Albania?
A Valona Durazzo un appartamento 2+1 di 120 metri quadri in un palazzo costa circa 60 mila euro.
Varia da zona a zona per esempio verso la capitale una casa puo avere un prezzo di 150 mila euro.
Varia da zona a zona per esempio verso la capitale una casa puo avere un prezzo di 150 mila euro.
Il rito del giorno d'estate
Scritto da Alban Trungu Fonte : http://albanianews.it/albanian-style/il-rito-del-giorno-destate
Il 14 marzo, il Giorno d’Estate (Dita e Verës) è una festa pagana che simboleggia la rigenerazione, il risveglio della natura e la continuità della vita. Le sue origini si perdono nell’antichità. Secondo alcune fonti, il Giorno d’Estate deriverebbe dagli arbëresh, le comunità italo-albanesi stanziate in Italia nel XV secolo. Il 14 marzo, gli arbëresh delle coste italiane, raccoglievano un ciuffo d’erba insieme alle radici e la terra, portandolo a casa in ricordo dell’anniversario della loro emigrazione dall’Albania.
Di fatto, altre fonti fanno risalire la festa all’antichità illirica. In quell’epoca, la festa ricorreva il primo di marzo che secondo il calendario giuliano corrispondeva anche al primo giorno dell’anno. Pellegrinaggi venivano fatti nelle vette più alte delle montagne albanesi per trovarsi il più vicino possibile al Dio Sole e pregare per la bontà e il benessere dell’anno nuovo. I grandi falò attraversati dagli uomini e i giovani simboleggiavano la fine dell’inverno. Invece le corone e le ghirlande sulle porte delle case auspicavano la buona fortuna. Il candore della festa si è affievolito nel corso dei secoli ma è arrivata fino ai nostri giorni grazie alla tradizione conservata nella città di Elbasan.
Il rituale del Giorno d’Estate inizia il giorno precedente con la preparazione dei suoi dolci tipici: il revani e la ballakume, degli amalgamati di burro, zucchero, farina di mais e tuorli d’uova cotti in forno a legna. La sera vengono distribuiti ai membri della famiglia: ballakume, ficchi secchi, noci, cosce di tacchino, uova lesse, simite (un panino tipico della città). La donna più anziana della casa rimane sveglia la notte e passa da una camera all’altra a posare fili d’erba sui cuscini delle coppie, dei giovani e dei bambini, rito che simboleggia la rigenerazione e la vivificazione. La mattina del 14 marzo, i più anziani lasciano la porta di casa aperta in segno di generosità, riempiono una brocca con acqua fresca e portano a casa un ciuffo d’erba verde. I più giovani concimano gli aranci e gli ulivi, invece i più piccoli sono i primi a fare le visite “portafortuna” ai vicini e ai parenti che li regalano cosce di tacchino, ficchi secchi e noci. Infine il pranzo del 14 marzo, va mangiato rigorosamente all’aperto in compagnia di amici e parenti.
Da qualche anno, il Giorno d’Estate si festeggia in tutto il paese ed è entrato a far parte delle festività ufficiali dell'Albania.
Il 14 marzo, il Giorno d’Estate (Dita e Verës) è una festa pagana che simboleggia la rigenerazione, il risveglio della natura e la continuità della vita. Le sue origini si perdono nell’antichità. Secondo alcune fonti, il Giorno d’Estate deriverebbe dagli arbëresh, le comunità italo-albanesi stanziate in Italia nel XV secolo. Il 14 marzo, gli arbëresh delle coste italiane, raccoglievano un ciuffo d’erba insieme alle radici e la terra, portandolo a casa in ricordo dell’anniversario della loro emigrazione dall’Albania.
Di fatto, altre fonti fanno risalire la festa all’antichità illirica. In quell’epoca, la festa ricorreva il primo di marzo che secondo il calendario giuliano corrispondeva anche al primo giorno dell’anno. Pellegrinaggi venivano fatti nelle vette più alte delle montagne albanesi per trovarsi il più vicino possibile al Dio Sole e pregare per la bontà e il benessere dell’anno nuovo. I grandi falò attraversati dagli uomini e i giovani simboleggiavano la fine dell’inverno. Invece le corone e le ghirlande sulle porte delle case auspicavano la buona fortuna. Il candore della festa si è affievolito nel corso dei secoli ma è arrivata fino ai nostri giorni grazie alla tradizione conservata nella città di Elbasan.
Il rituale del Giorno d’Estate inizia il giorno precedente con la preparazione dei suoi dolci tipici: il revani e la ballakume, degli amalgamati di burro, zucchero, farina di mais e tuorli d’uova cotti in forno a legna. La sera vengono distribuiti ai membri della famiglia: ballakume, ficchi secchi, noci, cosce di tacchino, uova lesse, simite (un panino tipico della città). La donna più anziana della casa rimane sveglia la notte e passa da una camera all’altra a posare fili d’erba sui cuscini delle coppie, dei giovani e dei bambini, rito che simboleggia la rigenerazione e la vivificazione. La mattina del 14 marzo, i più anziani lasciano la porta di casa aperta in segno di generosità, riempiono una brocca con acqua fresca e portano a casa un ciuffo d’erba verde. I più giovani concimano gli aranci e gli ulivi, invece i più piccoli sono i primi a fare le visite “portafortuna” ai vicini e ai parenti che li regalano cosce di tacchino, ficchi secchi e noci. Infine il pranzo del 14 marzo, va mangiato rigorosamente all’aperto in compagnia di amici e parenti.
Da qualche anno, il Giorno d’Estate si festeggia in tutto il paese ed è entrato a far parte delle festività ufficiali dell'Albania.
Imazhi i Shqiperise ne bote..???
Pasqyra e Shqiperise ne bote ka ndryshuar apo nuk bie shume ne sy zhvillimi qe po ben shteti i vogal ballkanik.
Perse gazetat italiane jane te vetmet qe jan pak te pasterta me shqiperine.
Sepse Berluskoni eshte shok me Berishen.
Perse gazetat italiane jane te vetmet qe jan pak te pasterta me shqiperine.
Sepse Berluskoni eshte shok me Berishen.
Vendet 'armike' të Shqipërisë ?
2008 ka qene vit i sukseshëm për shqiptarët,por po te shikojme pak historine dhe ngjarjet e sotme do kisha qejf te shifja mendimet tuaja me aq sa dini dhe te rendisni sipas jush, 5 vendet qe historikisht kane ndjekur politike anti-shqiptare dhe 5 vende qe kane nje politike mbeshtetese per shqiptaret.Natyrisht mund te komentoni vendet pervec renditjes qe do beni...
Renditja ime do ishte kjo:
1)Rusia (armiku më i madh)
Pavarësisht se dikur ka qene aleat i Enver Hoxhes mendoj se dhe ajo aleance ka qene me shume per ceshtje interesi e politike e per pozicionet strategjike te Shqiperise e cila ka dalje direkte ne det drejt vendeve perendimore me te cilat Rusia ishte 'armike'
2)Franca
vendi me bastard vendi me i felliqur ne botë qe historikisht ka qene per copetimin e Shqiperise,dhe qe sot po ndjek plane shume te keqija ndaj Kosovës pavarësisht se njohu Kosovën duke ju bashkuar vendeve te tjera te BE në Bllok.(Sinqerisht e urrej me shume se Greqinë)
3)Greqia
S'ka nevoje per shume komente sepse dihet sa shume na 'duan' dhe i duam
4)serbia
Sërish no coment i dijmë bëmat e tyre ndaj shqiptareve
5)Bullgaria,vend tipik sllav,vëlla me Serbinë
5 vendet qe mendoj kane perkrahur kauzen shqiptare
1)SHBA,fillojnë qe në fund të luftës së pare Botërore dolen kundra copetimit total te Shqiperisë,vendi kyc qe coi ne pavarësine e Kosovës
2)Turqia,edhe pse na kane patur per vite nen pushtim(ishte politika e tille e asaj kohe si shume shtete te tjera) eshte vendi qe na ka perkrahur qe pas viteve 90 jashtezakonisht
3)Italia Qe pas luftës së dytë botërore politika e saj ka nderruar kurs,sot partner i pare ne gjitha fushat me Shqiperine.
4)Austro-Hungaria,dy vende qe ishin kundër copetimit te Shqiperisë
Renditja ime do ishte kjo:
1)Rusia (armiku më i madh)
Pavarësisht se dikur ka qene aleat i Enver Hoxhes mendoj se dhe ajo aleance ka qene me shume per ceshtje interesi e politike e per pozicionet strategjike te Shqiperise e cila ka dalje direkte ne det drejt vendeve perendimore me te cilat Rusia ishte 'armike'
2)Franca
vendi me bastard vendi me i felliqur ne botë qe historikisht ka qene per copetimin e Shqiperise,dhe qe sot po ndjek plane shume te keqija ndaj Kosovës pavarësisht se njohu Kosovën duke ju bashkuar vendeve te tjera te BE në Bllok.(Sinqerisht e urrej me shume se Greqinë)
3)Greqia
S'ka nevoje per shume komente sepse dihet sa shume na 'duan' dhe i duam
4)serbia
Sërish no coment i dijmë bëmat e tyre ndaj shqiptareve
5)Bullgaria,vend tipik sllav,vëlla me Serbinë
5 vendet qe mendoj kane perkrahur kauzen shqiptare
1)SHBA,fillojnë qe në fund të luftës së pare Botërore dolen kundra copetimit total te Shqiperisë,vendi kyc qe coi ne pavarësine e Kosovës
2)Turqia,edhe pse na kane patur per vite nen pushtim(ishte politika e tille e asaj kohe si shume shtete te tjera) eshte vendi qe na ka perkrahur qe pas viteve 90 jashtezakonisht
3)Italia Qe pas luftës së dytë botërore politika e saj ka nderruar kurs,sot partner i pare ne gjitha fushat me Shqiperine.
4)Austro-Hungaria,dy vende qe ishin kundër copetimit te Shqiperisë
Forcimi i pushtetit mbretëror ilir në antikë
Në vitin 302 p.e.sonë Glaukia ishte ende në krye të shtetit ilir. Pas kësaj date ai nuk përmendet më. Periudha që pason është mjaft e errët dhe njihet vetëm nëpërmjet burimeve të fragmentuara, por ndonjëherë tepër të rëndësishme. Rreth vitit 295 p.e.sonë si mbret i ilirëve përmendet Bardhyli i ri. Rrethanat në të cilat ai u gjend në krye të shtetit ilir dhe marrëdhëniet e tij me Glaukinë, të cilin e zëvendësoi, janë të paqarta. Një lidhje martesore e paraqet Bardhylin si aleat të Pirros. Plutarku thotë se pas vdekjes së gruas së parë, Antigonës, Pirroja “u martua me shumë gra, për arsye politike dhe për të rritur fuqinë e tij”. Një ndër to ishte edhe Brikena, bija e Bardhylit, mbretit të ilirëve. Historiani romak Justini dhe shkrimtari romak i shek. I Frontini njoftojnë nga ana e tyre për një fushatë të Pirros kundër ilirëve, në të cilën ai kishte dalë fitimtar dhe kishte pushtuar edhe qytetin që ishte kryeqendra e tyre, pa na thënë emrin e tij. Edhe historiani grek i shek. II Apiani, gjithashtu, i bën jehonë kësaj ngjarjeje, duke thënë se Pirroja zotëronte një pjesë të Ilirisë gjatë bregdetit Jon. Të gjitha këto burime nuk e përcaktojnë, megjithatë, se deri ku u shtri sundimi i mbretit molos mbi tokat ilire dhe si ndodhi që ai i rritur në oborrin e Glaukisë ndërhyri me forcë në shtetin e tij. Pas gjithë këtyre ngjarjeve fshihet një grindje e brendshme midis trashëgimtarëve apo pretendentëve për fronin e Glaukisë, e cila u shfrytëzua nga Pirroja. Por nuk është për t’u përjashtuar edhe pikëpamja sipas së cilës Bardhyli i ri të ketë qenë një pinjoll i Bardhylit I, që vjen në fuqi me ndihmën e Pirros, duke i lëshuar këtij të fundit një pjesë të Mbretërisë Ilire. Vetëm kështu mund të shpjegohet se si Pirroja u bë zot i krahinave perëndimore të Mbretërisë Ilire, ndofta edhe i Apolonisë, kurse Bardhylit i la krahinat lindore rreth liqenit Lyhnid, ose në perëndim të tij. Por pushtimi i tokave ilire prej Pirros dhe sundimi i Bardhylit të ri si “mbret i lirëve” mbi një pjesë të shtetit ilir nuk duhet të kenë zgjatur shumë. Pasazhi i Apianit që thotë se këto toka i trashëguan dhe pasardhësit e Pirros bie në kundërshtim me zhvillimin e ngjarjeve të mëpastajme. Grindjet e brendshme për trashëgimin e fronit të Glaukisë duket se u kapërcyen shpejt. Në prologun e librit XXIV të historianit latin Trogut bëhet fjalë për “luftën që Ptolemeu e Kerouni (mbret i Maqedonisë) bënë me Monunin ilir dhe Ptolemeun, të birin e Lysimahut”. Ky lajm që i takon një ngjarjeje të vitit 280 p.e.sonë flet për një sundimtar ilir që ndërhyn në grindjet për fronin maqedon si aleat i pretendentit tjetër, birit të Lysimahut. Sipas renditjes së Trogut, Monuni është kundërshtar i parë i Keraunit dhe mund të supozohet edhe iniciator i kësaj lufte. Sidoqoftë ky Monun duhet të ishte sundimtar i një vendi, kufijtë e të cilit takonin me Maqedoninë. Supozimi se ai ishte një mbret dardan, sot është zhvleftësuar duke i lënë vend mendimit se në rastin konkret kemi të bëjmë me një sundimtar të shtetit ilir. Figura dhe veprimtaria e tij bëhet më e qartë nëpërmjet një monedhe të Dyrrahut. Kjo është një tridrahme, e cila mban simbolet e njohura të tridrahmes së mëparshme autonome të Dyrrahut; në faqe ka një lopë duke e pirë viçi, në shpinë një katror të mbushur me zbukurime lineare; ndryshe prej së parës monedha e re ka një peshë më të vogël (10,3-10,5 gr. në vend të 10,4-11,5 gr.) dhe krahas legjendës ????? apo ??? ka edhe emrin e mbretit (??S???OS ?????????) dhe një nofull derri mbi lopën, që mungojnë në tridrahmat e vjetra. Në një variant tjetër monedhave të Monunit u është hequr legjenda e shkurtuar e qytetit dhe është zëvendësuar me një heshtë. Këto tridrahme janë datuar me të drejtë pas vitit 300 p.e.sonë dhe përputhen si kohë me Monunin e përmendur prej Trogut. Njoftimi i Trogut dhe prerja e kësaj monedhe dëshmojnë se me gjithë tronditjen që kishte pësuar shteti ilir mbas vdekjes së Glaukisë nga ndërhyrja e Pirros, Monuni kishte mundur të rimëkëmbte shtetin e tij në të gjithë territorin e dikurshëm, prej brigjeve të Adriatikut deri në kufi të Maqedonisë. Si duket, ai përfitoi nga largimi i Pirros për në Itali për t’i rikthyer shtetit të vet tokat e pushtuara. Pushteti i tij mbi Dyrrahun ishte rritur. Duke vënë dorë mbi punishten e monedhave, ai i thelloi më shumë se paraardhësi i tij marrëdhëniet me këtë qytet. Varianti i fundit i prerjeve të Monunit tregon se mbreti ilir duhet ta ketë ndjerë veten mjaft të fortë qysh se hoqi prej kësaj monedhe emrin e shkurtuar të Dyrrahut. Nuk dihet se si kanë qenë marrëdhëniet e tij me Apoloninë, por s’ka ndonjë arsye për t’i konsideruar të ndryshme. Edhe ky qytet duhet të ketë njohur sovranitetin e plotë të mbretit ilir, duke iu nënshtruar atij si Dyrrahu politikisht dhe ekonomikisht. Pasardhës i Monunit dhe i fundit prej dinastisë së Glaukisë ka qenë Mytili. Edhe për të si traditë letrare kemi vetëm një njoftim të shkurtër në prologun e librit XXV të Trogut ku thuhet se “... i biri i tij /Pirros/, Aleksandri bëri me Mytilin luftën ilire”. Një monedhë bronzi e prerë edhe kjo në punishten e Dyrrahut vërteton plotësisht natyrën historike të personit të Mytilit. Kjo monedhë, e cila ka si simbole kryet e Herakliut në faqe dhe armët karakteristike të këtij heroi (harkun, mëzdragun dhe millin) në shpinë, ndryshon prej prototipit të vet, sepse në vend të nëpunësit monetar të Dyrrahut atë e siglon këtë radhë mbreti Mytil (??S???OS ???????), i cili ka hequr përveç kësaj nga monedha edhe legjendën e qytetit. Vetë këto të dhëna të monedhës tregojnë se Mytili ishte zoti i Dyrrahut dhe ushtronte mbi këtë qytet po atë pushtet që kishte edhe paraardhësi i tij Monuni. Monedha është tepër e rrallë, gjë që tregon se sundimi i tij ka qenë i shkurtër. Lufta midis Mytilit dhe Aleksandrit, për të cilën bënte fjalë Trogu, i takon vitit 270 p.e.sonë. Për fat të keq nuk është ruajtur ndonjë njoftim i saktë mbi shkaqet dhe përfundimet e kësaj lufte, gjë që ka dhënë shkas edhe për supozime të ndryshme. Mendimi se ajo përfundoi në favor të Aleksandrit dhe se ky u bë përsëri zot i krahinave jugore të shtetit ilir, madje edhe i Apolonisë, u referohet Frontinit dhe Apianit. Një shqyrtim më i kujdesshëm i njoftimeve të tyre tregon se këto përfundime nuk janë plotësisht të drejta. Është e vërtetë se Frontini, që plotëson Trogun, bën fjalë për një ndeshje në të cilën Aleksandri mundi ilirët, por përleshja zhvillohet në tokën epirote dhe nga ky lajm nuk del se ai pushtoi qoftë edhe ndonjë pjesë nga tokat e shtetit ilir. Sa për njoftimin e Apianit, ai ka karakter tepër të përgjithshëm dhe as ky dhe as ndonjë autor tjetër nuk paraqesin prova se Apolonia ka qenë nën sundimin e ndonjë mbreti epirot.
Kryengritja e 335 para eres sone
Pas vdekjes së Filipit II(336 p.e.r), ilirët e krahinave të nënshtruara ngritën krye në vitin 335 p.e.sonë kundër pasardhësit të tij, Aleksandri ose Leka i Madh, kur ky ndodhej larg vendit, duke luftuar me tribalët dhe popullsi të tjera veriore. Këtu Aleksandrit i erdhi lajmi i kësaj lëvizjeje në Iliri. Kliti, i biri i Bardhylit, ishte shkëputur prej tij dhe me të ishte bashkuar edhe Glaukia, mbret i ilirëve taulantë. Si mësoi se Kliti kishte pushtuar qytetin Pelion, Aleksandri u drejtua me forcat e tij kundër këtij qyteti. Rufi dhe Ariani që bëjnë fjalë për këtë ngjarje, përshkruajnë me hollësi pozicionin e qytetit, vendosjen e forcave kundërshtare dhe stratagjemat që përdorën të dyja palët. Sipas tyre Pelioni ishte një qytet i Dasaretisë, buzë lumit Eordai, dhe më i forti në këtë vend. Ushtria ilire ishte ndarë në dy pjesë: garnizoni që mbronte qytetin dhe repartet e lëvizshme që kishin zënë rrugët dhe majat përqark tij. Aleksandri vendosi t’i shkëpusë lidhjet midis tyre; ngriti lëmin pranë qytetit dhe filloi ndërtimin e një muri që do të pengonte garnizonin të dilte për të marrë pjesë në luftimet e jashtme. Mbërritja e befasishme e Glaukisë me një ushtri taulantësh e vuri ushtrinë maqedone në pozitë të vështirë dhe vetëm në sajë të një manovre të shpejtë, Aleksandri mundi të tërhiqte pa humbje të mëdha trupat e veta. Por ilirët nuk ditën ta shfrytëzonin fitoren. Duke besuar në një sukses të plotë, ata e lanë ushtrinë e tyre pranë Pelionit në shkujdesje. Kjo i dha mundësi Aleksandrit, që tri ditë pas tërheqjes, të kthehej fshehtas përsëri në fushën e betejës dhe ta godiste natën ushtrinë ilire. Pasi pësoi humbje të mëdha, masa kryesore e ushtrisë ilire u tërhoq në malet e taulantëve. Vetë Kliti, pas dështimit të kryengritjes u mërgua në vendin e taulantëve, ndërsa garnizoni u largua duke i vënë zjarrin qytetit. Deri në prag të kryengritjes duket se Kliti sundonte në mbretërinë e tij të dobësuar, duke njohur sovranitetin e mbretit maqedon. Kjo të paktën mund të nënkuptohet nga shprehja e Arianit që thotë se ai “u shkëput” prej Aleksandrit, kur e njoftuan për fillimin e kryengritjes. Por në burimet nuk thuhet se cila qe gjendja juridike që u vendos në këtë pjesë të Ilirisë pas largimit të Klitit. Aleksandri duket se u kënaq me rivendosjen e gjendjes së mëparshme në këtë pjesë të shtetit të tij dhe nuk e vazhdoi më tej konfliktin me ilirët; telashe të tjera e prisnin në Greqi. Taulantët, të cilët Filipi nuk kishte mundur t’i shkelte, paraqiten në këtë konflikt si një fuqi më vete dhe me një mbret të tyre. Tokat e këtij fisi përbënin siç duket atë pjesë të Mbretërisë Ilire që kishte mbetur e pavarur.
Marrëdhëniet Iliro-Maqedonase
Në vitin 359 Maqedonia mundi të dalë përsëri në fushë të betejës kundër ilirëve, por tani ajo e kishte kapërcyer gjendjen e kaosit të brendshëm politik dhe kishte mënjanuar rrezikun e sulmit nga kundërshtarët e tjerë. Sundimtari i ri i saj, Filipi II, filloi fushatën kundër Mbretërisë Ilire pasi ishte pajtuar me Athinën dhe kishte larguar rrezikun trak e paion. I çliruar, në këtë mënyrë, Filipi u sul kundër ilirëve me një ushtri të madhe, të përbërë prej 10 000 këmbësorësh të armatosur rëndë dhe 600 kalorësish. Bardhyli i doli përpara armikut me një ushtri po kaq të madhe, 10 000 këmbësorë të zgjedhur dhe 500 kalorës. Megjithatë, mbreti plak e çmoi këtë radhë të pafavorshme ndeshjen e armatosur me maqedonët dhe bëri përpjekje për marrëveshje. Ai i propozoi Filipit paqe, me kusht që të dy palët të mbanin qytetet që kishin në zotërim në atë kohë; Filipi nuk e pranoi dhe kërkoi që ilirët t’i lironin të gjitha qytetet që i kishin pushtuar Maqedonisë. Meqenëse nuk u arrit marrëveshja, filloi përleshja. Të dy ushtritë u ndeshën me ashpërsi të madhe. Ushtria ilire i përballoi për mjaft kohë sulmet e armikut. Goditjeve të falangës maqedone Bardhyli u kundërvuri formacionin luftarak me radhë të shtrënguara në trajtë kuadrati. “Në krye, - shkruan Diodori, - fitorja nuk anoi as nga njëra, as nga tjetra palë, dhe kështu vazhdoi për një kohë të gjatë, sepse të dy ushtritë luftuan me një trimëri të rrallë. Nga të dy anët u vranë shumë veta dhe ca më shumë u plagosën”. Megjithëse maqedonët e fituan më në fund betejën, Filipi II i Maçedonisë e pa se nuk qe në gjendje ta ndiqte armikun. Më vonë ilirët dërguan përfaqësues dhe përfunduan paqen, pasi liruan të gjitha qytetet e Maqedonisë që kishin pushtuar. Diodori bën të qartë edhe faktin se për cilat toka ishte fjala, kur thotë se, pasi i vuri nën zotërimin e tij gjithë banorët gjer në liqenin Lyhnid, Filipi u kthye në Maqedoni. Me këtë betejë, ai zgjidhi përfundimisht çështjen e Lynkestisë dhe e ndryshoi gjendjen në kufijtë perëndimorë në favor të Maqedonisë. Në kushtet e krijuara rishtas ilirët u përpoqën të dilnin nga gjendja e krijuar duke kërkuar aleatë kundër Maqedonisë. Në vitet e fundit të jetës së tij Bardhyli u drejtua në jug, kundër molosëve, të cilët ndërkaq ishin afruar me Filipin, duke synuar që t’i shkëpuste nga ndikimi maqedon. Ushtria ilire invadoi tokat molose, por ndeshi në një qëndresë të fortë dhe u detyrua të tërhiqej. Në vitin 356 p.e.sonë ky synim u përsërit në përpjekjen për një aleancë të gjerë antimaqedone. Këtë ngjarje Diodori e përshkruan kështu: “tre mbretër, ai i Trakisë, i Paionisë dhe i Ilirisë, ishin bashkuar për të sulmuar Filipin. Këta mbretër fqinjë e shikonin tërë smirë rritjen e fuqisë së Filipit dhe duke qenë se nuk ishin aq të fortë për ta luftuar veçmas, u lidhën ndërmjet tyre me shpresë që t’ia arrinin më lehtë qëllimit”. Por ata ishin të zënë me grumbullimin e ushtrisë, kur ai i zuri në befasi dhe i theu para se të bashkonin forcat e tyre. Ky lajm vërtetohet edhe me një mbishkrim atik, që përkujton përfundimin e një koalicioni midis Athinës dhe tre mbretërve të përmendur më lart. Në këtë akt zyrtar mbreti i ilirëve quhet Grabo. Midis mendimeve të ndryshme që janë shfaqur rreth figurës së tij, duket më i pranueshëm supozimi sipas të cilit Grabo ka qenë pasardhës i Bardhylit, që në këtë kohë duhet të ketë vdekur. Frenimi që arriti t’u bënte ilirëve nuk e kënaqte Filipin. Ai nuk e ndiente veten të qetë sidomos kur lufta për vendosjen e hegjemonisë maqedone në Greqi kërkonte gjithë energjitë dhe forcat e tij. Për t’u siguruar nga sulmet e shtetit ilir, Filipi u mundua ta vinte këtë shtet në pozita mbrojtjeje. Prandaj, në vitin 344 p.e.sonë, e sulmoi përsëri Ilirinë me një ushtri të fortë. Këtë radhë ilirët udhëhiqeshin nga mbreti Pleurati(Pleuratos). Ata i bënë një qëndresë të ashpër dhe i shkaktuan armikut humbje të rënda. Vetë Filipi mbeti i plagosur dhe në fushën e betejës ranë shumë nga rrethi i tij i afërm. Megjithatë, ai mundi të hyjë në Iliri dhe të pushtojë disa qytete, të cilat më vonë i fortifikoi dhe vendosi në to garnizone. Pasi shkretoi vendin, Filipi u kthye në Maqedoni me plaçkë të madhe. Në burimet nuk thuhet se deri ku mundi të ketë arritur dhe për cilën pjesë të vendit është fjala kur flitet për qytetet e pushtuara, por dihet nga pohimet e Isokratit se në bregdet nuk mundi të dalë. Ka të ngjarë që ai të ketë vënë dorë mbi një pjesë të krahinës së banuar nga fisi i dasaretëve dhe si kufi të kenë shërbyer ato që në burimet quhen malet e Ilirisë ose të taulantëve dhe që mund të identifikohen me vargun e maleve të Polisit, të Kamjes dhe të Ostrovicës
Marrëdhëniet Iliro-Helene në antikë
Vendosja e kolonive helene në bregdetin ilir është pjesë e drejtimit të lëvizjes kolonizuese helene, në të cilën më aktiv u tregua Korinthi. Kjo dukuri u zhvillua, nga njëra anë, me shtytjen e faktorëve ekonomikë e shoqërorë të metropoleve dhe, nga ana tjetër, qe një hap i mëtejshëm në përfshirjen e zonave ilire në sferën e ekonomisë së Mesdheut. Kolonitë më të hershme u vendosën në tokat e Ilirisë së Jugut. Këto zona të banuara nga ilirët kishin marrëdhënie tregtare me vendet e Greqisë që nga epoka kreto-mikene. Kjo tregti fitoi një bazë më të gjerë në kushtet e shthurjes së rendit fisnor tek ilirët. Vendosja dhe zhvillimi i mëtejshëm i kolonive ka qenë pasojë e këtij procesi. Në fillim u vendosën pranë vendbanimeve ilire pikat tregtare, të cilat me zhvillimin e mëtejshëm të marrëdhënieve me brendatokën ilire u populluan nga grupe kolonistësh helenë dhe u kthyen në qendra të shpërngulurish (apoike) të metropoleve greke
Arti ilir në kohën e hekurit
Arti ilir në periudhën e hershme të hekurit karakterizohet me stilin e tij dekorativ të theksuar të epokës së bronzit, por lulëzimin e arrin në fillim të epokës së plotë të hekurit, d.m.th. rreth shek. VIII-VII p.e.sonë në kushtet e zhvillimit të mëtejshëm ekonomiko-shoqëror të ilirëve. Kjo vihet re qartë sidomos në grupin e kulturës së Devollit, në atë të Mat-Glasinacit etj. Ky stil zbukurimi, i aplikuar jo vetëm në objektet e veçanta metalike, kryesisht prej bronzi dhe në qeramikë, por edhe në materialet që nuk i rezistuan kohës si në dru, kockë etj., përfaqësohet nga një gamë e pasur figurash gjeometrike, si rrathë të veçantë e bashkëqendrorë, rombe e trekëndësha me fusha të zbrazura ose të mbushura me vija paralele etj., të kompozuara me një fantazi të zhvilluar dhe në një sistem rigorozisht simetrik.
Gjuha e Ilirëve
Ilirët flisnin një gjuhë që dallohej nga gjuhët e popujve të tjerë të kohës së lashtë të Ballkanit. Ajo ishte një gjuhë e veçantë indoevropiane, që kishte lidhje afërie ku më të largët e ku më të afërt me gjuhë të tjera të gadishullit dhe jashtë tij. Janë konstatuar elemente të përbashkëta sidomos me trakishten. Lidhur me vendin e ilirishtes në mes të gjuhëve indoevropiane është diskutuar mjaft dhe janë dhënë mendime të ndryshme.
Një varg dijetarësh të shquar historianë, arkeologë e gjuhëtarë, kanë sjellë një sërë argumentesh historike dhe gjuhësore për origjinën e shqiptarëve dhe të gjuhës së tyre. Sintezën më të plotë, të shoqëruar me vështrimin kritik të mendimeve për origjinën e gjuhës shqipe, e ka dhënë gjuhëtari i shquar prof. Eqrem Çabej, i cili ka sjellë dhe argumentet e tij shkencore, në mbështetje të tezës ilire. Disa nga argumentet e parashtruara prej tij janë këto: Shqiptarët banojnë sot në një pjesë të trojeve, ku në periudhën antike kanë banuar popullsi ilire; nga ana tjetër, në burimet historike nuk njihet ndonjë emigrim i shqiptarëve nga vise të tjera në trojet e sotme; një pjesë e elementeve gjuhësore: emra vendesh, fisesh, emra njerëzish, glosa, etj., që janë njohur si ilire, gjejnë shpjegim me anë të gjuhës shqipe. Format e toponimeve të lashta të trojeve ilire shqiptare, të krahasuara me format përgjegjëse të sotme, provojnë se ato janë zhvilluar sipas rregullave të fonetikës historike të shqipes, d.m.th. kanë kaluar pa ndërprerje nëpër gojën e një popullsie shqipfolëse; marrëdhëniet e shqipes me greqishten e vjetër dhe me latinishten, tregojnë se shqipja është formuar dhe është zhvilluar në fqinjësi me këto dy gjuhë këtu në brigjet e Adriatikut dhe të Jonit; të dhënat arkeologjike dhe ato të kulturës materiale e shpirtërore, dëshmojnë se ka vijimësi kulturore nga ilirët antikë te shqiptarët e sotëm. Nga të gjitha këto argumente, del si përfundim se teza e origjinës ilire të gjuhës shqipe, është teza më e mbështetur nga ana historike dhe gjuhësore
Një varg dijetarësh të shquar historianë, arkeologë e gjuhëtarë, kanë sjellë një sërë argumentesh historike dhe gjuhësore për origjinën e shqiptarëve dhe të gjuhës së tyre. Sintezën më të plotë, të shoqëruar me vështrimin kritik të mendimeve për origjinën e gjuhës shqipe, e ka dhënë gjuhëtari i shquar prof. Eqrem Çabej, i cili ka sjellë dhe argumentet e tij shkencore, në mbështetje të tezës ilire. Disa nga argumentet e parashtruara prej tij janë këto: Shqiptarët banojnë sot në një pjesë të trojeve, ku në periudhën antike kanë banuar popullsi ilire; nga ana tjetër, në burimet historike nuk njihet ndonjë emigrim i shqiptarëve nga vise të tjera në trojet e sotme; një pjesë e elementeve gjuhësore: emra vendesh, fisesh, emra njerëzish, glosa, etj., që janë njohur si ilire, gjejnë shpjegim me anë të gjuhës shqipe. Format e toponimeve të lashta të trojeve ilire shqiptare, të krahasuara me format përgjegjëse të sotme, provojnë se ato janë zhvilluar sipas rregullave të fonetikës historike të shqipes, d.m.th. kanë kaluar pa ndërprerje nëpër gojën e një popullsie shqipfolëse; marrëdhëniet e shqipes me greqishten e vjetër dhe me latinishten, tregojnë se shqipja është formuar dhe është zhvilluar në fqinjësi me këto dy gjuhë këtu në brigjet e Adriatikut dhe të Jonit; të dhënat arkeologjike dhe ato të kulturës materiale e shpirtërore, dëshmojnë se ka vijimësi kulturore nga ilirët antikë te shqiptarët e sotëm. Nga të gjitha këto argumente, del si përfundim se teza e origjinës ilire të gjuhës shqipe, është teza më e mbështetur nga ana historike dhe gjuhësore
Kultura ilire në kohën e hekurit
Kultura ilire u formua me tiparet e saj karakteristike që e dallojnë nga kulturat e popujve fqinjë në periudhën e zhvilluar të epokës së hekurit. Ajo ishte një kulturë autoktone që u krijua në truallin historik të ilirëve, në procesin e formimit të vetë etnosit ilir, mbi bazën e zhvillimit të brendshëm social-ekonomik të shoqërisë ilire dhe pa dyshim edhe të marrëdhënieve me popujt fqinjë. Tiparet themelore të saj janë shprehur në arritjet më të rëndësishme të ilirëve në fushën e zhvillimit të tyre ekonomik e shoqëror, në mënyrën e të jetuarit dhe të kuptuarit të botës që i rrethonte, në mënyrën e të pasqyruarit të kësaj bote në artin e botëkuptimin e tyre.
Federatat fisnore ilire në kohën e hekurit
Zhvillimi i pronës private, që çoi në thellimin e diferencimit social, u bë burim konfliktesh në shoqërinë ilire të shek. VIII-V p.e.sonë. Në këtë kohë morën përpjesëtime të mëdha luftërat ndërfisnore dhe inkursionet plaçkitëse për det e tokë, që arrinin deri në Greqi dhe në brigjet e përtejme të Adriatikut. Të tillë kanë qenë inkursioni i enkelejve për plaçkitjen e thesarit të Delfit ose ato të detarëve liburnë, të cilët me anijet e tyre të lehta dhe të shpejta zotëruan për një kohë brigjet e Adriatikut, që nga Korfuzi deri në brigjet italike.
Gjendja e krijuar nga këto luftëra dhe inkursione, që i sillnin aristokracisë fisnore ilire të ardhura të mëdha, gjen shprehjen e vet në veprimtarinë e gjerë të ndërtimit të vendbanimeve të fortifikuara dhe në zhvillimin e armatimeve, sidomos të armëve të reja, siç ishin shpatat, hanxharët dhe heshtat prej hekuri që janë gjetje të rëndomta në varret e luftëtarëve ilirë dhe të mburojave të paionëve, të përkrenareve e frerëve të kuajve që përbënin pajisjet e veçanta të aristokracisë luftarake.
Në procesin e këtyre konflikteve, fiset e vogla ilire filluan të lidhen dhe të formojnë gjatë veprimeve të tyre të përbashkëta në luftërat agresive ose mbrojtëse, aty nga fundi i shek.VII p.e.sonë, federatat e para. Një federatë e tillë ishte ajo e taulantëve, që nën mbretin Galaur dhe më pas, gjatë shek. VII-VI p.e.sonë invadoi disa herë Maqedoninë duke i shkaktuar asaj dëme të rënda dhe sakrifica të mëdha në njerëz. Gjatë shek. VI-V p.e.sonë federata të tilla formuan edhe disa fise të tjera, si molosët, thesprotët, kaonët, parauejtë, orestët, lynkestët, paionët, dardanët etj.
Në krye të federatës qëndronte mbreti, i cili në burimet quhet basileus. Në disa raste si tek kaonët e thesprotët vendin e tij e zinte një njeri i zgjedhur çdo vit nga gjiri i fisit sundues të federatës. Në burimet e fundit të shek.V vihet re se funksioni i basileut nuk i takonte më prijësit më të aftë ushtarak, por ishte bërë i trashëgueshëm dhe pushteti e autoriteti i tij ishte rritur mjaft si brenda fisit e lidhjes fisnore, ashtu dhe jashtë tij. Në bazë të këtij fuqizimi të prijësve ushtarakë dhe të basilejve qëndronte gjithnjë pasuria që vinte duke u shtuar përherë e më shumë në sajë të luftërave. Ata vinin nga shtresa e pasuruar e shoqërisë fisnore ilire, e cila dallohej nga pjesa tjetër e popullsisë së thjeshtë. Ajo e konsideronte si një gjë të turpshme të merrej me punimin e tokës, me mbarështimin e bagëtisë, me prodhimin zejtar etj. Në këto punë ishin të angazhuar vetëm prodhuesit e vegjël, masa e gjerë e fshatarëve të lirë ose gjysmë të lirë. Zanati më i nderuar për ta ishin lufta, gjuetia, garat sportive etj., skenat e të cilave na janë transmetuar përmes gjuhës së gjallë artistike në objektet e bronzta të zbuluara në krahinat veriore ilire apo në kallcat e Glasinacit.
Gjendja e krijuar nga këto luftëra dhe inkursione, që i sillnin aristokracisë fisnore ilire të ardhura të mëdha, gjen shprehjen e vet në veprimtarinë e gjerë të ndërtimit të vendbanimeve të fortifikuara dhe në zhvillimin e armatimeve, sidomos të armëve të reja, siç ishin shpatat, hanxharët dhe heshtat prej hekuri që janë gjetje të rëndomta në varret e luftëtarëve ilirë dhe të mburojave të paionëve, të përkrenareve e frerëve të kuajve që përbënin pajisjet e veçanta të aristokracisë luftarake.
Në procesin e këtyre konflikteve, fiset e vogla ilire filluan të lidhen dhe të formojnë gjatë veprimeve të tyre të përbashkëta në luftërat agresive ose mbrojtëse, aty nga fundi i shek.VII p.e.sonë, federatat e para. Një federatë e tillë ishte ajo e taulantëve, që nën mbretin Galaur dhe më pas, gjatë shek. VII-VI p.e.sonë invadoi disa herë Maqedoninë duke i shkaktuar asaj dëme të rënda dhe sakrifica të mëdha në njerëz. Gjatë shek. VI-V p.e.sonë federata të tilla formuan edhe disa fise të tjera, si molosët, thesprotët, kaonët, parauejtë, orestët, lynkestët, paionët, dardanët etj.
Në krye të federatës qëndronte mbreti, i cili në burimet quhet basileus. Në disa raste si tek kaonët e thesprotët vendin e tij e zinte një njeri i zgjedhur çdo vit nga gjiri i fisit sundues të federatës. Në burimet e fundit të shek.V vihet re se funksioni i basileut nuk i takonte më prijësit më të aftë ushtarak, por ishte bërë i trashëgueshëm dhe pushteti e autoriteti i tij ishte rritur mjaft si brenda fisit e lidhjes fisnore, ashtu dhe jashtë tij. Në bazë të këtij fuqizimi të prijësve ushtarakë dhe të basilejve qëndronte gjithnjë pasuria që vinte duke u shtuar përherë e më shumë në sajë të luftërave. Ata vinin nga shtresa e pasuruar e shoqërisë fisnore ilire, e cila dallohej nga pjesa tjetër e popullsisë së thjeshtë. Ajo e konsideronte si një gjë të turpshme të merrej me punimin e tokës, me mbarështimin e bagëtisë, me prodhimin zejtar etj. Në këto punë ishin të angazhuar vetëm prodhuesit e vegjël, masa e gjerë e fshatarëve të lirë ose gjysmë të lirë. Zanati më i nderuar për ta ishin lufta, gjuetia, garat sportive etj., skenat e të cilave na janë transmetuar përmes gjuhës së gjallë artistike në objektet e bronzta të zbuluara në krahinat veriore ilire apo në kallcat e Glasinacit.
Prona private në ilirinë e kohës së hekurit
Përparimet që u bënë në degët e ndryshme të ekonomisë gjatë epokës së hekurit sollën ndryshime edhe në vetë strukturën e shoqërisë ilire. Baza e këtyre ndryshimeve u bë prona private, e cila filloi të shfaqet tek fiset ekonomikisht më të zhvilluara, në fillim në blegtori e zejtari e më pas edhe mbi tokën. Hesiodi, duke folur për kopetë e mëdha në Helopi, shënon se ato ishin pronë e njerëzve të veçantë. Karakteri dhe shkalla e zhvillimit të zejtarisë dëshmon gjithashtu për praninë në këtë fushë të pronësisë private. Dukurinë e pronësisë për tokën e kemi të dëshmuar më vonë dhe duket se ajo ndjek një rrugë më të ngadaltë. Zakoni i ndarjes së tokës çdo tetë vjet, që na kumtohet nga Straboni për dalmatët, është një dëshmi që tregon se zotërimi periodik i saj ishte një hallkë e ndërmjetme në procesin e formimit të pronës private. Forcat kryesore të prodhimit të shoqërisë ilire në këtë kohë ishin bujqit dhe blegtorët e lirë, anëtarë të thjeshtë të fisit. Këtyre u shtohet edhe një shtresë e re, më e kufizuar, ajo e zejtarëve. Nga ana tjetër, nga masa e gjerë e popullsisë, fillon të veçohet si një shtresë më vete aristokracia fisnore, e cila, duke u shkëputur nga prodhimi dhe nëpërmjet përvetësimit të pasurisë së përbashkët, vihet në një pozitë të privilegjuar derisa bëhet dalëngadalë zotëruese e pronave të mëdha tokësore dhe blegtorale. Ajo gradualisht mënjanon organet demokratike të fisit dhe uzurpon pushtetin. Nga burimet e shkruara më të hershme, siç është eposi homerik, shihet se në disa nga fiset ilire ekzistonte, tanimë, diferencimi shoqëror, të paktën në shekujt VIII-VII p.e.re kur u krijuan “Iliada” e “Odisea”. Duke folur për pjesëmarrjen e ilirëve paionë në luftën e Trojës kundër ahejve, Homeri i barazon prijësit e tyre ushtarakë, që vinin nga “Paionia pjellore” me prijësit e ahejve dhe të trojanëve. Kjo pa dyshim flet për një gjendje sociale pak a shumë të ngjashme me atë të fiseve fqinje të Greqisë. Në një vend të poemës “Odisea” flitet për Feidonin, prijësin me origjinë fisnike të thesprotëve, i cili pasi strehoi dhe mirëpriti në pallatin e vet Odisenë, gjatë kthimit për në atdhe, përgatiti një nga anijet e tij të shpejta për ta dërguar atë në Itakë. Sipas këtij tregimi mitik, Feidoni përfaqëson këtu njërin nga krerët që jetonte në një nga pallatet më të pasura të thesprotëve. Këta kishin anijet e veta e njerëz që u shërbenin. Shumë kuptimplotë në këtë drejtim është dhe një tregim i Herodotit, sipas të cilit, Klistheni, kur ftoi në Sikione (rreth vitit 570 p.e.sonë) të gjithë burrat që do ta ndienin veten të denjë për të pasur për grua të bijën e tij Agaristën, midis atyre që u paraqitën tek tirani qe edhe një farë Alkoni nga Molosia. Sipas këtij tregimi, ky molosas duhet të ketë qenë nga një familje princore ose shumë e pasur, që të pretendonte për të lidhur krushqi me një skllavopronar të madh të Greqisë së asaj kohe, siç ishte Klistheni. Të dhënat arkeologjike nga varrezat tumulare të luginës së Drinos, pellgut të Korçës dhe Ohrit (Trebenisht), zonës qendrore ilire të Glasinacit etj., dëshmojnë gjithashtu se në shek. VIII-V p.e.sonë, diferencimi shoqëror në gjirin e shoqërisë ilire ishte bërë mjaft i theksuar dhe kishte prekur edhe krahinat e thella të Ilirisë Qendrore e Veriore. Në këto varreza ndeshen, krahas varreve me inventar të varfër, edhe varre ku të vdekurin e shoqëronin armë të kushtueshme, sende luksi prej ari e argjendi dhe objekte të tjera të importuara nga viset përreth, që i takonin shtresës së pasur të aristokracisë fisnore.
Fiset Ilire
Fiset Ilire
Në shekujt e parë të mijëvjeçarit të fundit para erës sonë ishin formuar tanimë bashkësitë fisnore ilire dhe në përgjithësi ata kishin zënë vend në trojet e tyre historike. Ndër fiset më të hershme ilire që luajtën dhe një rol ku më shumë e ku më pak të rëndësishëm në ngjarjet historike të mëvonshme, për t’u përmendur janë: thesprotët, të cilët zinin ultësirën bregdetare që nga gjiri i Ambrakisë e deri tek lumi i Thiamit Kalama, në veri të tyre vinin kaonët, vendbanimet e të cilëve arrinin deri tek malet e Llogorasë dhe gryka e lumit Drinos. Molosët banonin në pllajën pjellore të Janinës. Gjatë luginës së Vjosës në të majtë banonin amantët, ndërsa në të djathtë bylinët, kurse në rrjedhjen e sipërme të Vjosës banonin parauejtë. Në lindje të bylinëve shtrihej territori i atintanëve. Taulantët shtriheshin në zonën bregdetare nga Vjosa e deri tek lumi i Matit dhe në veri të tij, përgjatë brigjeve të Adriatikut të Mesëm, fisi i ardianëve. Në viset e Ballkanit Qendror dy ishin fiset më të mëdha dhe më të rëndësishme ilire: paionët në luginën e mesme të Vardarit, dhe dardanët që banonin në rrafshin e Kosovës, të cilët shtriheshin në veri në tokat midis degëve jugore e perëndimore të Moravës deri aty ku këto bashkohen për të formuar Moravën e Madhe. Midis fiseve të hershme të Ballkanit Veriperëndimor ndër më të fuqishmit ishin liburnët, të cilët banonin në bregdet dhe në ishujt deri tek lumi Kërka, në jug të tyre vinin dalmatët, kurse në viset e Bosnjës së brendshme, autariatët. Përveç këtyre fiseve, në territorin e gjerë të Ilirisë do të shfaqen më vonë, në rrethana krejt të reja historike e politike, edhe një numër i madh bashkësish të tjera ilire, midis të cilave edhe bashkësi të tilla që do të kenë një peshë të madhe në zhvillimin e ngjarjeve politike të shtetit ilir, si enkelejtë, dasaretët etj. Përhapja e fiseve më të rëndësishme e të hershme ilire dëshmohet në burimet e autorëve antikë, të cilat në mjaft raste janë, megjithatë, të fragmentuara, madje dhe kontradiktore. Rrjedhimisht në përcaktimin e topografisë së fiseve ilire ka edhe raste të diskutueshme
Në shekujt e parë të mijëvjeçarit të fundit para erës sonë ishin formuar tanimë bashkësitë fisnore ilire dhe në përgjithësi ata kishin zënë vend në trojet e tyre historike. Ndër fiset më të hershme ilire që luajtën dhe një rol ku më shumë e ku më pak të rëndësishëm në ngjarjet historike të mëvonshme, për t’u përmendur janë: thesprotët, të cilët zinin ultësirën bregdetare që nga gjiri i Ambrakisë e deri tek lumi i Thiamit Kalama, në veri të tyre vinin kaonët, vendbanimet e të cilëve arrinin deri tek malet e Llogorasë dhe gryka e lumit Drinos. Molosët banonin në pllajën pjellore të Janinës. Gjatë luginës së Vjosës në të majtë banonin amantët, ndërsa në të djathtë bylinët, kurse në rrjedhjen e sipërme të Vjosës banonin parauejtë. Në lindje të bylinëve shtrihej territori i atintanëve. Taulantët shtriheshin në zonën bregdetare nga Vjosa e deri tek lumi i Matit dhe në veri të tij, përgjatë brigjeve të Adriatikut të Mesëm, fisi i ardianëve. Në viset e Ballkanit Qendror dy ishin fiset më të mëdha dhe më të rëndësishme ilire: paionët në luginën e mesme të Vardarit, dhe dardanët që banonin në rrafshin e Kosovës, të cilët shtriheshin në veri në tokat midis degëve jugore e perëndimore të Moravës deri aty ku këto bashkohen për të formuar Moravën e Madhe. Midis fiseve të hershme të Ballkanit Veriperëndimor ndër më të fuqishmit ishin liburnët, të cilët banonin në bregdet dhe në ishujt deri tek lumi Kërka, në jug të tyre vinin dalmatët, kurse në viset e Bosnjës së brendshme, autariatët. Përveç këtyre fiseve, në territorin e gjerë të Ilirisë do të shfaqen më vonë, në rrethana krejt të reja historike e politike, edhe një numër i madh bashkësish të tjera ilire, midis të cilave edhe bashkësi të tilla që do të kenë një peshë të madhe në zhvillimin e ngjarjeve politike të shtetit ilir, si enkelejtë, dasaretët etj. Përhapja e fiseve më të rëndësishme e të hershme ilire dëshmohet në burimet e autorëve antikë, të cilat në mjaft raste janë, megjithatë, të fragmentuara, madje dhe kontradiktore. Rrjedhimisht në përcaktimin e topografisë së fiseve ilire ka edhe raste të diskutueshme
Trualli i ilirëve në kohën e hekurit
Trualli i ilirëve në kohën e hekurit
Sipas burimeve historike, nocioni ilir - Iliri, ka pasur gjatë historisë së vet një kuptim disi të ndryshëm gjeografiko-historik.
Me emrin ilir në fillim njiheshin vetëm krahinat jugore të ilirëve. Këtu banonin sipas burimeve më të vona letrare edhe ilirët e mirëfilltë, siç i quan ata historiani romak, Plini Plak. Ky emër u shtri gradualisht prej grekëve edhe në vise të tjera të njohura më vonë prej tyre, popullsitë e të cilave, pavarësisht nga veçoritë e zhvillimit të tyre lokal, paraqitnin elemente të një trungu të përbashkët etno-kulturor.
Në kohën e historianit grek Herodotit (shek. V p.e.sonë), emri ilir shtrihej mbi një territor mjaft të gjerë, i cili arrinte në lindje deri tek rrjedhja e lumit Moravë. Një shekull më vonë, sipas Pseudo-Skylaksit, ky emërtim do të përfshinte territore akoma më të gjera në veriperëndim të Ballkanit. Sipas tij ilirët shtriheshin përgjatë Adriatikut duke filluar që nga liburnët në veri e deri tek kufijtë e Kaonisë në jug. Përhapjen më të madhe dhe përfundimtare të emrit dhe të territorit ilir, na e jep Apiani i Aleksandrisë, i cili duke përmbledhur gjithë sa ishte thënë përpara tij mbi topografinë e ilirëve, shkruante: “grekërit quanin ilirë ata që banonin mbi Maqedoninë dhe Trakinë, që nga kaonët dhe thesprotët deri tek lumi Istër. Dhe kjo është gjatësia e vendit, ndërsa gjerësia prej maqedonëve dhe thrakëve malorë tek paionët deri në Jon dhe në rrëzë të Alpeve”.
Nga studimet më të reja të mbështetura jo vetëm në burimet e shkruara historike, por edhe në të dhënat arkeologjike si dhe në ato gjuhësore, rezulton se trualli historik i ilirëve përfshinte tërë pjesën perëndimore të Gadishullit Ballkanik, që nga rrjedhja e lumenjve Morava e Vardari në lindje, e deri në brigjet e Adriatikut e detit Jon në perëndim, që nga lumi Sava në veri, e deri tek gjiri i Ambrakisë në jug, pra deri në kufijtë e Helladës së vjetër. Burimet historike dhe ato arkeologjike e gjuhësore dëshmojnë për praninë e ilirëve edhe jashtë trevës historike të tyre. Grupe të tëra ilirësh, midis tyre mesapët dhe japigët u vendosën në Itali përgjatë bregdetit të Adriatikut dhe në krahinat jugore të Italisë.
Në Azinë e Vogël u shpërngulën grupe popullsish dardane, paionë, të cilët do të përmenden edhe në eposin homerik si pjesëmarrës, përkrah trojanëve në luftën e tyre kundër grekëve. Prania e elementit etnik ilir është vërtetuar arkeologjikisht nga burimet e shkruara edhe në rajonet veriore të Maqedonisë e të Greqisë, si në Akarnani e në Etoli. Të gjitha këto lëvizje grupesh etnike ilire përtej trevës historike të tyre ndodhën, siç mund të provohet dhe arkeologjikisht, kryesisht gjatë dyndjes së madhe panono-ballkanike, e cila siç dihet fillon të vërshojë në drejtim të jugut që në fund të shek. XIII-XII p.e.sonë. Meqënëse fatet e tyre historike, në trojet e reja ku ato u vendosën, janë thuajse krejt të ndara nga bota e mirëfilltë ilire-ballkanike, këto grupe të emigruara nuk do të përfshihen në shqyrtimin e mëtejshëm të historisë ilire.
Sipas burimeve historike, nocioni ilir - Iliri, ka pasur gjatë historisë së vet një kuptim disi të ndryshëm gjeografiko-historik.
Me emrin ilir në fillim njiheshin vetëm krahinat jugore të ilirëve. Këtu banonin sipas burimeve më të vona letrare edhe ilirët e mirëfilltë, siç i quan ata historiani romak, Plini Plak. Ky emër u shtri gradualisht prej grekëve edhe në vise të tjera të njohura më vonë prej tyre, popullsitë e të cilave, pavarësisht nga veçoritë e zhvillimit të tyre lokal, paraqitnin elemente të një trungu të përbashkët etno-kulturor.
Në kohën e historianit grek Herodotit (shek. V p.e.sonë), emri ilir shtrihej mbi një territor mjaft të gjerë, i cili arrinte në lindje deri tek rrjedhja e lumit Moravë. Një shekull më vonë, sipas Pseudo-Skylaksit, ky emërtim do të përfshinte territore akoma më të gjera në veriperëndim të Ballkanit. Sipas tij ilirët shtriheshin përgjatë Adriatikut duke filluar që nga liburnët në veri e deri tek kufijtë e Kaonisë në jug. Përhapjen më të madhe dhe përfundimtare të emrit dhe të territorit ilir, na e jep Apiani i Aleksandrisë, i cili duke përmbledhur gjithë sa ishte thënë përpara tij mbi topografinë e ilirëve, shkruante: “grekërit quanin ilirë ata që banonin mbi Maqedoninë dhe Trakinë, që nga kaonët dhe thesprotët deri tek lumi Istër. Dhe kjo është gjatësia e vendit, ndërsa gjerësia prej maqedonëve dhe thrakëve malorë tek paionët deri në Jon dhe në rrëzë të Alpeve”.
Nga studimet më të reja të mbështetura jo vetëm në burimet e shkruara historike, por edhe në të dhënat arkeologjike si dhe në ato gjuhësore, rezulton se trualli historik i ilirëve përfshinte tërë pjesën perëndimore të Gadishullit Ballkanik, që nga rrjedhja e lumenjve Morava e Vardari në lindje, e deri në brigjet e Adriatikut e detit Jon në perëndim, që nga lumi Sava në veri, e deri tek gjiri i Ambrakisë në jug, pra deri në kufijtë e Helladës së vjetër. Burimet historike dhe ato arkeologjike e gjuhësore dëshmojnë për praninë e ilirëve edhe jashtë trevës historike të tyre. Grupe të tëra ilirësh, midis tyre mesapët dhe japigët u vendosën në Itali përgjatë bregdetit të Adriatikut dhe në krahinat jugore të Italisë.
Në Azinë e Vogël u shpërngulën grupe popullsish dardane, paionë, të cilët do të përmenden edhe në eposin homerik si pjesëmarrës, përkrah trojanëve në luftën e tyre kundër grekëve. Prania e elementit etnik ilir është vërtetuar arkeologjikisht nga burimet e shkruara edhe në rajonet veriore të Maqedonisë e të Greqisë, si në Akarnani e në Etoli. Të gjitha këto lëvizje grupesh etnike ilire përtej trevës historike të tyre ndodhën, siç mund të provohet dhe arkeologjikisht, kryesisht gjatë dyndjes së madhe panono-ballkanike, e cila siç dihet fillon të vërshojë në drejtim të jugut që në fund të shek. XIII-XII p.e.sonë. Meqënëse fatet e tyre historike, në trojet e reja ku ato u vendosën, janë thuajse krejt të ndara nga bota e mirëfilltë ilire-ballkanike, këto grupe të emigruara nuk do të përfshihen në shqyrtimin e mëtejshëm të historisë ilire.
ILIRET
Problemi i prejardhjes dhe i rrugës së formimit të trungut etnik ilir me veçoritë e tij gjuhësore e kulturore, ka përbërë një nga synimet më kryesore të ilirologjisë. Rreth këtij problemi janë shfaqur pikëpamje të ndryshme, të cilat ndriçojnë në mënyrë të mjaftueshme gjithë këtë proces të ndërlikuar etnogjenetik. Kërkimet komplekse arkeologjike, gjuhësore dhe historike të kohëve të fundit e kanë vendosur atë mbi një bazë më të shëndoshë dhe e kanë futur në një rrugë më të drejtë zgjidhjeje. Sado të ndryshme që mund të paraqiten nga forma, teoritë mbi prejardhjen e ilirëve shprehin në përmbajtje vetëm dy pikëpamje, e para i konsideron ilirët si të ardhur në Gadishullin Ballkanik, ndërsa pikëpamja e dytë i konsideron si popullsi autoktone e formuar në truallin historik të Ilirisë.
Midis teorive që i quajnë ilirët të ardhur në Gadishullin Ballkanik, ka mospërputhje si përsa i takon vendit nga vijnë, ashtu edhe kohës së ardhjes së tyre. Disa e lidhin përhapjen e tyre me kulturën e Halshtatit, të tjerë me kulturën e Fushave me Urna, apo me kulturën Luzhice. Sipas tyre, në kapërcyell të mijëvjeçarit të dytë p.e.s. ilirët morën pjesë në lëvizjet e popujve që njihen me emrin dyndja dorike, egjeane ose panono-ballkanike dhe duke zbritur nga Evropa Qendrore, në fillim të epokës së hekurit, u ngulën në Gadishullin Ballkanik në trojet e tyre historike.
Pikëpamje më e re është ajo që e konsideron kulturën ilire si një dukuri të formuar historikisht në vetë truallin ilir në bazë të një procesi të gjatë dhe të pandërprerë të saj gjatë gjithë epokës së bronzit dhe fillimit e epokës së hekurit.
Kjo tezë e zhvillimit të pandërprerë të kulturës, që jep mundësi të flitet edhe për një zhvillim të pandërprerë etnik, gjen prova të shumta në territorin historik të ilirëve, sidomos me zbulimet e bëra në truallin e Shqipërisë në vendbanimin e Maliqit dhe në varrezat tumulare të Pazhokut, të Vajzës, të Matit etj, kurse jashtë Shqipërisë, në varrezat tumulare të pllajës së Glasinacit Bosnjë e gjetkë. Përballë këtyre zbulimeve bëhet fare e paqëndrueshme teza që e lidh etnogjenezën e ilirëve me kulturën e Halshtatit ose me bartësit e kulturës së fushave me urna. Trualli i kësaj kulture të fundit nuk mund të lidhet në asnjë mënyrë etnikisht me ilirët. Duke krahasuar truallin e kulturës së fushave me urna me atë të kulturës së mirëfilltë ilire Mat-Glasinac në rajonin qendror të Ilirisë, vihen re ndryshime thelbësore si në kulturën materiale, qeramikë, objekte metalike etj, ashtu edhe në kulturën shpirtërore, që ka një rëndësi të veçantë në përcaktimin etnik të një popullsie. Trualli i Panonisë ndjek mënyrën e varrimit me djegie duke vendosur mbeturinat e saj në vazo të veçanta urna, ndërsa ai i Matit dhe i Glasinacit, varrimin në tuma kryesisht me vendosje kufome. Këto ndryshime në kulturë i veçojnë panonët si një grup etnik më vete që dallohet nga ai i ilirëve. Përveç kësaj të dhënat arkeologjike kanë treguar se dyndjet panono-ballkanike, dorike dhe egjeane nuk e përfshinë pjesën perëndimore të Gadishullit Ballkanik dhe si pasojë nuk shkaktuan ndryshime dhe zhvendosje të theksuara të ilirëve. Kjo shihet qartë sidomos në territorin e Shqipërisë, ku materialet arkeologjike të kësaj kohe, flasin jo për ndërprerje në zhvillimin autokton të kulturës, por për një vazhdimësi të saj që nga epoka e hershme e bronzit, pavarësisht se disa shfaqje të reja në prodhimin metalurgjik, të shek. XI-IX p.e.sonë, mund të lidhen me ndikimet kulturore të ardhura përmes dyndjeve nga veriu. Ky zhvillim i pandërprerë kulturor në territorin shqiptar shfaqet akoma më mirë në qeramikë, e cila është një tregues i rëndësishëm në përcaktimin etnik dhe kulturor të përdoruesve të saj. Qeramika e kësaj kohe zhvillohet në tërë truallin ilir mbi bazën e poçerisë më të hershme të epokës së bronzit, pa pasur ndonjë ndryshim në kohën e kalimit nga epoka e bronzit në atë të hekurit, dhe duke e ruajtur këtë traditë autoktone të paktën deri në shek. VI p.e.s., kur historikisht dihet se këto krahina banoheshin nga bashkësi të qëndrueshme fisnore ilire.
Të gjitha këto të dhëna arkeologjike, të grumbulluara në pesëdhjetë vjetët e fundit në territorin e Shqipërisë, së bashku tregojnë se etnogjeneza ilire nuk duhet parë në asnjë mënyrë në lidhje me ardhjen e një popullsie nga veriu i Ballkanit, por si një proçes historik shumë i gjatë dhe i ndërlikuar autokton. Ky proçes fillon shumë kohë përpara këtyre dyndjeve (dorike, egjeane dhe panono-ballkanike) dhe konkretisht me dyndjen e madhe të periudhës kalimtare nga neoliti në epokën e bronzit, që përfshin treva të gjera të Evropës dhe të Azisë, duke sjellë me vete ndryshime të dukshme etnike në Evropën neolitike.
Kjo dyndje e cilësuar indo-europiane, që ndodhi në kapërcyell të mijëvjeçarit të tretë, u krye nga grupe të ndryshme popullsish baritore të ardhura nga stepat e Lindjes. Është provuar arkeologjikisht se ajo nuk u bë menjëherë, por valë-valë dhe se krahinat perëndimore të Ballkanit, midis tyre dhe territori i Shqipërisë u prekën prej saj më vonë se sa ato lindore.
Gjatë kësaj dyndjeje grupe të ndryshme kulturore të Evropës u zhdukën pa lënë gjurmë, të tjera u përzien me popullsitë migratore, të cilat u imponuan me këtë rast vendasve gjuhën, kulturën, dhe në një farë mase edhe zakonet e veta. Kështu ndodhi, p.sh. me kulturat neolitike të Vinçes, të Butmirit, të Lisiçi-Hvarit në territorin e Jugosllavisë, të cilat u zëvendësuan me kulturat e reja Kostalace, Vuçedole etj; e njëjta gjë ndodhi edhe me kulturën neolitike të Maliqit, e cila u zëvendësua nga një kulturë më e ulët e karakterizuar me qeramikën e saj trashanike, që i atribuohet pikërisht kësaj dyndjeje.
Në proçesin e shtjellimit të këtyre ngjarjeve dhe të përzierjeve etnike dhe kulturore të popullsive neolitike vendase, para-indoeuropiane, ose sipas disa studiuesve, indoeuropiane të hershme, me ardhësit e rinj indoeuropianë të stepave u formua edhe baza mbi të cilën nisën të zhvillohen në kushte të veçanta edhe proçeset etnogjenetike të popullsive të vjetra historike të Ballkanit Perëndimor, rrjedhimisht dhe procesi i formimit historik të trungut etnik ilir me tipare të përbashkëta kulturore, të dallueshme prej bashkësive të tjera fqinje jo ilire. Në këtë proçes, i cili u zhvillua gjatë gjithë mijëvjeçarit të dytë p.e.s., diferencimi dhe asimilimi i popullsive, ashtu sikurse dhe lidhjet ekonomike e kulturore, luajtën një rol të rëndësishëm. Në qoftë se në periudhën e hershme të epokës së bronzit, kultura e territoreve perëndimore të Ballkanit, ishte shumë larg për t’i dhënë asaj karakter të përcaktuar ilir, të dallueshëm prej atyre të territoreve të tjera, ky diferencim i tipareve kulturore vjen e bëhet gjithnjë më i theksuar në periudhën e mesme të bronzit dhe veçanërisht në periudhën e fundit të epokës së bronzit. Në rrugën e këtij zhvillimi të brendshëm, territoret jugore të kësaj treve ishin të kthyera më tepër me fytyrë drejt jugut, nga bota e përparuar e Egjeut, me të cilën qenë në marrëdhënie të ngushta ekonomike e kulturore. Veriu, përkundrazi, shfaq prirje drejt Evropës Qëndrore, por me lidhje më të dobëta me të. Këto lidhje ndikuan sadopak në formimin dhe në diferencimin në fund të epokës së bronzit dhe në fillim të epokës së hekurit të dy grupeve të mëdha kulturore ilire, grupit jugor dhe verior.
Kështu duke zënë fill në kapërcyell të epokës së bronzit, proçesi i formimit të etnosit ilir përshkon në mijëvjeçarin e dytë rrugën e gjatë të diferencimit nga masa e pasigurt etnike që u formua pas shkatërrimit të botës neolitike dhe përfundon nga fundi i këtij mijëvjeçari. Si e tillë, kjo epokë krijon në pjesën perëndimore të Ballkanit atë substrat etno-kulturor, mbi bazën e të cilit formohet më vonë etnosi dhe kultura ilire. Bartësit e këtij substrati mund të identifikohen me atë popullsi parailire, që në burimet historike njihet si pellazge.
Pavarësisht nga kjo hipotezë për parailirët, thelbësor është fakti se në fund të epokës së bronzit, në pjesën perëndimore të Ballkanit ishte formuar një bashkësi e gjerë kulturore dhe etnike, e cila në epokën e hekurit në bazë të zhvillimit të brendshëm ekonomiko-shoqëror, do të vazhdonte të zhvillonte më tej kulturën e vet duke i dhënë asaj një fytyrë gjithnjë më të përcaktuar etnike. Kjo është dhe periudha e formimit të plotë të bashkësisë së madhe ilire dhe të grupeve të veçanta etnokulturore, të cilët përmenden nga autorët më të hershëm antikë
Midis teorive që i quajnë ilirët të ardhur në Gadishullin Ballkanik, ka mospërputhje si përsa i takon vendit nga vijnë, ashtu edhe kohës së ardhjes së tyre. Disa e lidhin përhapjen e tyre me kulturën e Halshtatit, të tjerë me kulturën e Fushave me Urna, apo me kulturën Luzhice. Sipas tyre, në kapërcyell të mijëvjeçarit të dytë p.e.s. ilirët morën pjesë në lëvizjet e popujve që njihen me emrin dyndja dorike, egjeane ose panono-ballkanike dhe duke zbritur nga Evropa Qendrore, në fillim të epokës së hekurit, u ngulën në Gadishullin Ballkanik në trojet e tyre historike.
Pikëpamje më e re është ajo që e konsideron kulturën ilire si një dukuri të formuar historikisht në vetë truallin ilir në bazë të një procesi të gjatë dhe të pandërprerë të saj gjatë gjithë epokës së bronzit dhe fillimit e epokës së hekurit.
Kjo tezë e zhvillimit të pandërprerë të kulturës, që jep mundësi të flitet edhe për një zhvillim të pandërprerë etnik, gjen prova të shumta në territorin historik të ilirëve, sidomos me zbulimet e bëra në truallin e Shqipërisë në vendbanimin e Maliqit dhe në varrezat tumulare të Pazhokut, të Vajzës, të Matit etj, kurse jashtë Shqipërisë, në varrezat tumulare të pllajës së Glasinacit Bosnjë e gjetkë. Përballë këtyre zbulimeve bëhet fare e paqëndrueshme teza që e lidh etnogjenezën e ilirëve me kulturën e Halshtatit ose me bartësit e kulturës së fushave me urna. Trualli i kësaj kulture të fundit nuk mund të lidhet në asnjë mënyrë etnikisht me ilirët. Duke krahasuar truallin e kulturës së fushave me urna me atë të kulturës së mirëfilltë ilire Mat-Glasinac në rajonin qendror të Ilirisë, vihen re ndryshime thelbësore si në kulturën materiale, qeramikë, objekte metalike etj, ashtu edhe në kulturën shpirtërore, që ka një rëndësi të veçantë në përcaktimin etnik të një popullsie. Trualli i Panonisë ndjek mënyrën e varrimit me djegie duke vendosur mbeturinat e saj në vazo të veçanta urna, ndërsa ai i Matit dhe i Glasinacit, varrimin në tuma kryesisht me vendosje kufome. Këto ndryshime në kulturë i veçojnë panonët si një grup etnik më vete që dallohet nga ai i ilirëve. Përveç kësaj të dhënat arkeologjike kanë treguar se dyndjet panono-ballkanike, dorike dhe egjeane nuk e përfshinë pjesën perëndimore të Gadishullit Ballkanik dhe si pasojë nuk shkaktuan ndryshime dhe zhvendosje të theksuara të ilirëve. Kjo shihet qartë sidomos në territorin e Shqipërisë, ku materialet arkeologjike të kësaj kohe, flasin jo për ndërprerje në zhvillimin autokton të kulturës, por për një vazhdimësi të saj që nga epoka e hershme e bronzit, pavarësisht se disa shfaqje të reja në prodhimin metalurgjik, të shek. XI-IX p.e.sonë, mund të lidhen me ndikimet kulturore të ardhura përmes dyndjeve nga veriu. Ky zhvillim i pandërprerë kulturor në territorin shqiptar shfaqet akoma më mirë në qeramikë, e cila është një tregues i rëndësishëm në përcaktimin etnik dhe kulturor të përdoruesve të saj. Qeramika e kësaj kohe zhvillohet në tërë truallin ilir mbi bazën e poçerisë më të hershme të epokës së bronzit, pa pasur ndonjë ndryshim në kohën e kalimit nga epoka e bronzit në atë të hekurit, dhe duke e ruajtur këtë traditë autoktone të paktën deri në shek. VI p.e.s., kur historikisht dihet se këto krahina banoheshin nga bashkësi të qëndrueshme fisnore ilire.
Të gjitha këto të dhëna arkeologjike, të grumbulluara në pesëdhjetë vjetët e fundit në territorin e Shqipërisë, së bashku tregojnë se etnogjeneza ilire nuk duhet parë në asnjë mënyrë në lidhje me ardhjen e një popullsie nga veriu i Ballkanit, por si një proçes historik shumë i gjatë dhe i ndërlikuar autokton. Ky proçes fillon shumë kohë përpara këtyre dyndjeve (dorike, egjeane dhe panono-ballkanike) dhe konkretisht me dyndjen e madhe të periudhës kalimtare nga neoliti në epokën e bronzit, që përfshin treva të gjera të Evropës dhe të Azisë, duke sjellë me vete ndryshime të dukshme etnike në Evropën neolitike.
Kjo dyndje e cilësuar indo-europiane, që ndodhi në kapërcyell të mijëvjeçarit të tretë, u krye nga grupe të ndryshme popullsish baritore të ardhura nga stepat e Lindjes. Është provuar arkeologjikisht se ajo nuk u bë menjëherë, por valë-valë dhe se krahinat perëndimore të Ballkanit, midis tyre dhe territori i Shqipërisë u prekën prej saj më vonë se sa ato lindore.
Gjatë kësaj dyndjeje grupe të ndryshme kulturore të Evropës u zhdukën pa lënë gjurmë, të tjera u përzien me popullsitë migratore, të cilat u imponuan me këtë rast vendasve gjuhën, kulturën, dhe në një farë mase edhe zakonet e veta. Kështu ndodhi, p.sh. me kulturat neolitike të Vinçes, të Butmirit, të Lisiçi-Hvarit në territorin e Jugosllavisë, të cilat u zëvendësuan me kulturat e reja Kostalace, Vuçedole etj; e njëjta gjë ndodhi edhe me kulturën neolitike të Maliqit, e cila u zëvendësua nga një kulturë më e ulët e karakterizuar me qeramikën e saj trashanike, që i atribuohet pikërisht kësaj dyndjeje.
Në proçesin e shtjellimit të këtyre ngjarjeve dhe të përzierjeve etnike dhe kulturore të popullsive neolitike vendase, para-indoeuropiane, ose sipas disa studiuesve, indoeuropiane të hershme, me ardhësit e rinj indoeuropianë të stepave u formua edhe baza mbi të cilën nisën të zhvillohen në kushte të veçanta edhe proçeset etnogjenetike të popullsive të vjetra historike të Ballkanit Perëndimor, rrjedhimisht dhe procesi i formimit historik të trungut etnik ilir me tipare të përbashkëta kulturore, të dallueshme prej bashkësive të tjera fqinje jo ilire. Në këtë proçes, i cili u zhvillua gjatë gjithë mijëvjeçarit të dytë p.e.s., diferencimi dhe asimilimi i popullsive, ashtu sikurse dhe lidhjet ekonomike e kulturore, luajtën një rol të rëndësishëm. Në qoftë se në periudhën e hershme të epokës së bronzit, kultura e territoreve perëndimore të Ballkanit, ishte shumë larg për t’i dhënë asaj karakter të përcaktuar ilir, të dallueshëm prej atyre të territoreve të tjera, ky diferencim i tipareve kulturore vjen e bëhet gjithnjë më i theksuar në periudhën e mesme të bronzit dhe veçanërisht në periudhën e fundit të epokës së bronzit. Në rrugën e këtij zhvillimi të brendshëm, territoret jugore të kësaj treve ishin të kthyera më tepër me fytyrë drejt jugut, nga bota e përparuar e Egjeut, me të cilën qenë në marrëdhënie të ngushta ekonomike e kulturore. Veriu, përkundrazi, shfaq prirje drejt Evropës Qëndrore, por me lidhje më të dobëta me të. Këto lidhje ndikuan sadopak në formimin dhe në diferencimin në fund të epokës së bronzit dhe në fillim të epokës së hekurit të dy grupeve të mëdha kulturore ilire, grupit jugor dhe verior.
Kështu duke zënë fill në kapërcyell të epokës së bronzit, proçesi i formimit të etnosit ilir përshkon në mijëvjeçarin e dytë rrugën e gjatë të diferencimit nga masa e pasigurt etnike që u formua pas shkatërrimit të botës neolitike dhe përfundon nga fundi i këtij mijëvjeçari. Si e tillë, kjo epokë krijon në pjesën perëndimore të Ballkanit atë substrat etno-kulturor, mbi bazën e të cilit formohet më vonë etnosi dhe kultura ilire. Bartësit e këtij substrati mund të identifikohen me atë popullsi parailire, që në burimet historike njihet si pellazge.
Pavarësisht nga kjo hipotezë për parailirët, thelbësor është fakti se në fund të epokës së bronzit, në pjesën perëndimore të Ballkanit ishte formuar një bashkësi e gjerë kulturore dhe etnike, e cila në epokën e hekurit në bazë të zhvillimit të brendshëm ekonomiko-shoqëror, do të vazhdonte të zhvillonte më tej kulturën e vet duke i dhënë asaj një fytyrë gjithnjë më të përcaktuar etnike. Kjo është dhe periudha e formimit të plotë të bashkësisë së madhe ilire dhe të grupeve të veçanta etnokulturore, të cilët përmenden nga autorët më të hershëm antikë
Terrorismi Grek mbi shqiptaret gjate viteve..
Sulmi grek i 12 gushtit 1949
Përreth gjashtë orë në mëngjesin e 12 gushtit forcat greke dhe ato shqiptare kanë zhvilluar një luftë të vërtetë në zonën e Gurit-Bilisht. Një brigadë e mbështetur nga artileria dhe katër aeroplanë të tipit “Spitfire” sulmojnë tokën shqiptare në drejtim të Bilishtit, ku arrijnë të zmbrapsin rojën kufitare. Luftimet u zhvilluan në afërsi të postës kufitare, ku repartet e ushtrisë shqiptare i thyen forcat greke me gjithë armët moderne që kishin. Ushtria greke kishte në përdorim 36 gryka zjarri të artilerisë, madje u përdorën dhe predha me napalm që digjnin çdo gjë përreth.
Vrasja e komisarit Nasi Remaçka, 13 gusht 1949
Mëngjesin e 13 gushtit forcat greke prej dy brigadash, të mbështetura nga artileria, kaluan kufirin shqiptar në piramidën I-33, sektori i Bilishtit. Qëllimi ishte që të përqendroheshin në Malin e Palikut nga ku mund të sulmonin Bilishtin. Në këtë betejë u vra komisari i batalionit të kufirit Bilisht, Nasi Remaçka, së bashku me korrierin e tij, Dane Zeneli. Ndërkohë robërit grekë deklaronin se në betejën e një dite më parë kishin tërhequr 50 ushtarë grek të vrarë, ndërkohë që atë ditë u vranë 26 ushtarë grekë.
Vrasjet e civilëve, 14 gusht 1949
Mëngjesin e 14 gushtit forcat greke nisin një tjetër ofensivë. Brigada e 41-të, e mbështetur me një regjiment artilerie dhe një skuadrilje aeroplanësh “Spitfirë”, vazhduan sulmet e tyre kundër Shqipërisë. Në këtë ditë grekët hodhën më shumë se 2.000 predha artilerie në tokën shqiptare në katundet Trestenik, Kapshticë e Cangonj-Devoll si dhe në qytetin e Bilishtit. Nga goditjet e artilerisë mbetën 5 civilë të vrarë dhe u shkaktuan dëme materiale në disa shtëpi të katundeve të mësipërme.
Bilanci i një lufte të pashpallur, gusht 1949
Në bazë të komunikatave të Ministrisë Mbrojtjes në vitet 1950, nga rreth 49 provokacionet e ushtrisë greke në kufirin jugor të Shqipërisë mbetën vrarë 29 ushtarë dhe oficerë të ushtrisë tonë. Por duke llogaritur dhe dëmet që u shkaktuan në civilë të paarmatosur, kjo shifër duhet të ketë qenë më e lartë. Ndërkohë që në komunikatë thuhet se në bazë të dëshmive të mbledhura nga robërit e luftës, forcat tona i kanë shkaktuar ushtrisë greke mbi 300 të vrarë dhe 500 të plagosur, ndërsa 270 të tjerë u kapën robër.
Tanket greke në kufirin shqiptar, 1949
Arsyetimi grek ishte se në tokat shqiptare fshiheshin partizanët që sulmonin qeverinë greke. Në “incidentet” në kufi u vunë në përdorim të gjitha armët. Në sulmin e 25 gushtit forcat greke sulmuan me avion artileri dhe 3 tanke. Sipas komunikatës operative të Ministrisë së Mbrojtjes, ky ka qenë një nga sulmet më të mirë organizuar nga ushtria greke, por që u arrit të ndalej nga pala jonë dhe ushtria greke u zmbraps në tokën e saj.
Shërbimet sekrete greke, gjyqi i Bozhigradit, 1950
Përveç incidenteve, shërbimet greke filluan dhe infiltrimin e agjentëve sekretë në territoret shqiptare. Në fshatin Bozhigrad, sot Miras, Korçë u zhvillua gjyqi kundër disa të të ashtuquajturve agjentë, megjithëse ky gjyq u shndërrua në një “shou” popullor, ku askush nuk mund të vërtetonte implikimin e banorëve. U cilësuan si agjentë grekë Qazim Sina, Qani Seskollari dhe Myslim Biskallari, sepse kishin hyrë në tokën tonë dhe zhvilluan aktivitet spiunazhi. Madje ata u akuzuan dhe për një plan për të vrarë kolonelin Petrit Dume.
Krijimi i organizatës antishqiptare “MAVI”
Në linjën e spiunazhit, gjenerali grek, Vasil Mellaj, rekruton një sërë minoritarësh shqiptarë dhe krijon organizatën anti-shqiptare “MAVI” (Fronti për Çlirimin e Vorio Epirit). Sipas ish-oficerit të Sigurimit Bekim Budo, minoritarët Spiridhon Vllahoni, Pandelejmon Kotokoni, Vasil Shahini dhe Jani Diamanti ishin themeluesit e organizatës. Qëllimi ishte riaktivizimi i shërbimeve greke për çështjen e Vorio Epirit në kushtet e një Shqipërie ku sundonte regjimi komunist.
Rrëmbimi i postës në Pogon, 18 shkurt 1950
Provokacionet dhe sulmet sporadike vazhduan edhe gjatë vitit 1950. Në 18 shkurt një grup ushtarësh grekë në zonën e postës së Sopikut u futën 600 metra në tokën shqiptare dhe i bënë pritë njësitit të shërbimit të postës që shkonte në pikën e vrojtimit. Në këtë incident mbeti i vrarë ushtari Bendo Buzo, ndërsa një ushtar tjetër u zu rob nga grekët. Pas ardhjes së përforcimeve nga repartet shqiptare njësiti grek u largua.
Incidenti në malin e Gramozit, 24 maj 1950
Provokacioni i 24 majit ishte një nga më agresivët e atyre viteve. Një batalion grek i përforcuar me artileri kërkoi të merrte majën e Çukapecit nga ku mund të kontrollonte territorin e Ersekës. Reparti shqiptar dispononte vetëm 50 forca me armatim të lehtë. Ushtarët grekë u futën deri në 150 metra në territorin tonë. Pas një luftimi disa orësh forcat greke u tërhoqën duke lënë 6 të vrarë dhe 7 të plagosur, ndërkohë që pati humbje dhe në bazën materiale.
Memorandumi i Ministrisë
së Jashtme greke, 7 gusht 1952
Në arkivat e Departamentit Amerikan të Shtetit gjendet një dokument i qeverisë greke, ku parashtrohet ndarja e Shqipërisë. Dokumenti është hartuar në vitin 1952 nga Ministria e Jashtme greke. Plani ishte që, Greqia të merrte “ok” për të rrëzuar regjimin komunist dhe më tej synohej ndarja e Shqipërisë. Pjesa e jugut deri në Shkumbin, sipas “Megali Idesë” (e hedhur nga ministri grek Venizellos që në vitin 1919), i takonte Greqisë, ndërsa veriu Jugosllavisë. Varianti tjetër ishte një protektorat ndërkombëtar mbi Shqipërinë.
Përplasja Tiranë-Athinë për Ligjin e Luftës, 1955
Shteti shqiptar me anë të kanaleve të ndryshme diplomatike kërkon nga qeveria greke shfuqizimin e Ligjit të Luftës. Kërkesa u bë dhe publikisht në gazetën ”Zëri i Popullit” të atij vitit. Ndërkohë nga qeveria e Athinës përgjigjja ishte se për këtë gjë duhet të vendoste Shtabi i Përgjithshëm i Ushtrisë Greke. Një përgjigje që fare mirë mund të merrej si një provokim i hapur. Në këtë kohë masat në kufirin greko-shqiptar u shtuan më shumë sesa zakonisht.
Agjenti “Papastrati”, 1971
Në vitet 1971, në duart e Shërbimeve Sekrete Shqiptare do të binte një agjent grek që kishte luajtur rolin kryesor në çështjen e Vorio Epirit. Sipas dëshmive të njerëzve të Shërbimit Shqiptar, agjenti me emrin “Papastrati”, i cili ishte një shqiptar me orgjinë greke, ka zbuluar një pjesë të planeve sesi vepronte organizata greke antishqiptare për “Çlirimin” e Vorio Epirit.
Fondi i Ministrisë së Jashtme
greke për shqiptarët, Athinë 1980
Thirrjet anti-shqiptare nuk kanë qenë sporadike. Shpeshherë mediat greke e kanë demonizuar faktorin shqiptar për çështjen e Epirit. Sekreti i zbulohet vite më parë nga kryeministri grek Kostandin Miçotaqis. Sipas tij, në Ministrinë Jashtme të Greqisë ekziston një fond special që u shpërndahet mediave për të ndryshuar raportimin e lajmeve mbi realitetin shqiptar. Ky fond veç parave shpërndante dhe lajme për mediat në lidhje me synimet e Shqipërisë së Madhe.
Parlamenti grek lë në
fuqi Ligjin e Luftës, 1987
Qeveria e Papandreut kërkon që të nxjerrë jashtë përdorimit Ligjin e Luftës mes Shqipërisë dhe Greqisë. Por kjo nismë që mund të kish shkrirë akujt mes dy vendeve nuk u pranua nga Parlamenti helen. Presidenti i asaj kohe deklaron se edhe nëse ky ligj abrogohet nga Parlamenti, Presidenti nuk ka asnjë ndikim mbi të pasi ai është dekretuar nga mbreti dhe Presidenti i Republikës është një autoritet shumë i ndryshëm nga ai i mbretit.
Ramiz Alia, 1991
Një intervistë e Presidentit të asaj kohe, Ramiz Alia, u bë shkak i një serie deklaratash dhe notash protestash mes Shqipërisë dhe Greqisë. Një grup gazetarësh grekë pyetën Presidentin shqiptar në lidhje me çështjen e pakicave kombëtare, kryesisht për ato greke në jug të vendit. Alia u kujtoi gazetarëve se ka dhe pakica shqiptare në Janinë dhe Çamëri, të drejta e të cilave nuk janë zbatuar dhe nga një shtet demokratik si Greqia. Ministria e Jashtme greke e cilësoi këtë si një provokacion.
Incidenti me priftin grek,
Tiranë, 28 qershor 1993
Në vitet pas diktaturës ky mbahet mend dhe si fillimi i incidenteve të rënda me Greqinë. Prifti grek Kristostomu Maidonis u shpall persona “non grata” dhe u dëbua nga Shqipëria. Sipas autoriteteve shqiptare, shkak ishte propaganda antikombëtare që bëri ky prift në Gjirokastër, duke shpërndarë në kishat ortodokse shqiptare harta të Vorio-Epirit, ku Jugu i Republikës së Shqipërisë paraqitej si Greqi. Athina reagoi ashpër duke akuzuar direkt Presidentin Berisha për këtë incident.
Plani i Miçotaqisit,
Athinë, 14 korrik 1993
Kryeministri grek, Kostandin Miçotaqis, paraqet një plan për jugun e Shqipërisë të përbërë nga 6 pika. Plani ishte hartuar nga këshilltari i tij, Nikolas Gejxh. Në dokument kërkohej që Shqipëria të përmbushte të drejtat e grekëve etnikë me banim në Shqipëri, të pranonte rikthimin pa kushte të priftit, të hapte shkolla greke në Shqipëri edhe jo vetëm në zonën minoritare, të regjistronte popullsinë si Epiri, të merrte të njëjtin status që do të merrte Kosova.
Projektkushtetuta, Tiranë 1994
Një nen i Projektkushtetutës së propozuar në vitin 1994 u bë shkak që marrëdhëniet mes Tiranës dhe Athinës të ftoheshin më tepër. Projektkushtetuta përjashtonte mundësinë e zgjedhjes në krye të kishës shqiptare të një peshkopi, i cili nuk kishte nënshtetësinë shqiptare. Kjo gjë nuk u pëlqye nga kisha greke që kishte emëruar në Shqipëri kryepeshkopin Anastas Janullatos, i cili nuk kishte nënshtetësinë shqiptare. Kjo bëri që Tirana të merrte shumë kritika nga fqinjët.
Masakra e Peshkëpisë, Gjirokastër, 10 prill 1994
Më 10 prill, në orën 02:40 një komando greke prej 8 personash me uniforma të ushtrisë greke hynë në territorin shqiptar, në afërsi të fshatit Peshkëpi pranë një reparti ushtarak. Komandoja vret në befasi ushtarin Arsen Gjini, kapitenin Fatmir Shehu dhe plagos tre shqiptarë. “Këto i keni për Vorio Epirin”, kanë thirrur ndërsa gjuanin. Gazeta “Elefterotipia” publikon lajmin se vrasja është marrë përsipër nga grupi terrorist “MAVI” (Fronti për Çlirimin e Epirit”. Po ashtu gazeta shkruan se ky grup financohet nga Nikolas Gejxh.
Greqia bllokon 35 milionë eku, qershor 1994
Maskara e 10 prillit solli dhe reagimin e shtetit shqiptar. Me anë të një note proteste, qeveria kërkoi gjetjen e autorëve. Ndërkohë u bënë akuza dhe ndaj zyrtarëve të shtetit grek. Por përgjigjja e Athinës këtë herë ishte më pak diplomatike. Ajo ndërpreu dhënien e fondit prej 35 milionë eku që Bashkimi Evropian i kish akorduar për Shqipërinë. Ky ishte një rast tjetër ku incidentet pasoheshin nga kriza dhe incidente të tjerë.
Berisha dhe incidenti i Bostonit, 17 shtator 1994
Vizita e parë e Presidentit Berisha në SHBA u pasua me një incident për çështjen e Vorio Epirit. Rektori i Universitetit të Bostonit i ofroi Berishës një medalje në shenjë mirënjohjeje, por me kusht që të mbante një fjalim, ku të premtonte hapjen e shkollave për minoritetin grek. Berisha nuk pranoi dhe rektori i universitetit nuk i jep dhuratën në shenje proteste për diskriminimin që i bëhej minoritetit grek në Shqipërinë e Jugut. Greqia e shfrytëzoi këtë gjë në raportet e saj për Shqipërinë.
Berisha-Gejxh, Boston, 19 shtator 1994
Edhe këtë herë incidenti mes Presidentit Berisha dhe një prej ideatorëve të lëvizjes së Vorio Epirit u zhvillua në SHBA. Berisha dhe Gejxh ndodheshin në një pritje zyrtare, ku pas fjalës së Berishës, Gejxh hodhi poshtë të gjitha arritjet demokratike që përmendi Presidenti. Gejxh nuk harroi të përmendë dhe respektimin e të drejtave të minoritetit. Por Presidenti ngrihet sërish dhe flet për numrin e studentëve minoritarë dhe shkollat që janë hapur nga qeveria.
Arrestimi i të pestëve, shtator 1994
Arrestimi i pesë krerëve të njohur të organizatës minoritare “Omonia” acaroi më tepër marrëdhëniet greko-shqiptare. Akuza që u ngrit ndaj tyre ishte për spiunazh në favor të Greqisë. Për këtë çështje ndërhyri dhe Departamenti Amerikan i Shtetit, ku kritikoi ashpër qëndrimin e Shqipërisë ndaj çështjes minoritare. Gjyqi që u bë ndaj tyre bëri që marrëdhëniet mes Greqisë, Kishës Ortodokse dhe Shqipërisë të njihnin dhe periudhat më të acarta. Pas shumë presionesh të ndërkombëtarëve, Gjykata Kushtetuese i liroi ata në vitin 1995.
Anulimi i Trojkës Evropiane, Athinë, dhjetor 1994
Departamenti Amerikan i Shtetit nuk kish arritur ta bindte qeverinë shqiptare për lirimin e pesë të akuzuarave për spiunazh. Atëherë Këshilli i Evropës vendosi të caktojë një grup pune për të shmangur përkeqësimin e situatës mes Greqisë dhe Shqipërisë. Pas takimit me palën greke në Athinë, shteti helen nuk lejoi që Evropa të hynte në bisedime me palën shqiptare për këtë çështje
Operacionet fshesa, 1995
Pas viteve 1990, në Greqi emigruan rreth 400 mijë emigrantë ku pjesa më e madhe është pa leje qëndrimi. Marrëdhëniet mes Tiranës dhe Athinës zyrtare kanë bërë që mëritë diplomatike zbrazen te këta mijëra qytetarë shqiptare. Operacionet fshesa janë arrestime në masë të policisë greke disa herë në dhjetëra mijëra dhe kthimi i tyre në Shqipëri. Në vitet ‘94-‘95 pati rreth 4 operacione të tilla ku shqiptarët trajtoheshin në kushte çnjerëzore.
Vrasja e tre ushtarëve grekë, 1995
Një post kufitare grek ndalon në maj të vitit ‘95 një grup shqiptarësh që kalonin kufirin, mes tyre dhe një çift nga qyteti i Shkodrës. Ushtarët grekë përdhunojnë në grup para syve të shqiptarit, gruan e tij dhe tallen me të. Tre ditë më pas, i riu shkodran shkon te posta i armatosur dhe vret tre prej ushtarëve. Mediat greke e pasqyruan aktin e shkodranit si terrorist, ndërkohë që dy ditë më pas policia arrestoi rreth 8 mijë shqiptarë dhe i nisi drejt kufirit të Kakavijës.
Deklarata Panhelenike, SHBA, qershor 1995
Kongresi i 29-të i Organizatës Panhelenike të Shteteve të Bashkuara, Kanadasë dhe Australisë i kushtoi një rëndësi të veçantë çështjes së Vorio Epirit. Në deklaratën e këtij kongresi organizata shprehej se, “qeveria shqiptare duhet të ndalonte diferencimin që kish filluar në dëm të shtetasve grekë autoktonë”. Gjithashtu deklarata i kërkonte SHBA-së të ndërhynin për të zgjidhur situatën me Shqipërinë.
Gejxh, “non grata” në Shqipëri, 1995
Publicisti greko-amerikan Nicolas Gejxh, i njohur si një mbështetës i çështjes së Vorio Epirit, kërkon të hyjë në Shqipëri së bashku me një deputet amerikan, Tom Lantosh. Pas kërkesës që i bënë Ministrisë Jashtme, kjo e fundit kthen përgjigje se Gejxh është person “non grata” në vendin tonë. Ai ishte një nga të dyshuarit për organizimin e masakrës së Peshkëpisë. Ministria i bëri të ditur se në rast se do të hynte në kufi, ai do të arrestohej.
Deklarata e zyrtarit grek, gazeta
“To Paron”, Athinë, 27 shtator 1995
Një nga gazetat më të mëdha greke, në një artikull të saj citon një zyrtar të lartë grek për çështjen e Kishës Ortodokse në Shqipëri. Sipas zyrtarit, “Kryepeshkopi Janullatoas duhet të qëndrojë në Shqipëri, pasi homogjenet e Shqipërisë kanë më shumë nevojë për të, si i vetmi mbrojtës i tyre dhe i pazëvendësueshëm për kishën shqiptare. Nëse ai qëndron me gjithë sulmet që shteti shqiptar u bën minoritarëve ata do të jenë të sigurt”.
Ngritja e flamurit në Himarë, 23 shkurt 1997
Kur ende shteti nuk kish rënë gjatë 1997, në Himarë edhe pse një zonë jo shumë e dëmtuar nga fenomeni i fajdeve persona të panjohur ngritën në qendër të qytetit flamurin grek. Sipas raporteve të policisë së asaj kohe, flamuri ishte ngritur nga persona të paidentifikuar. Ndërkohë që shteti grek e shoqatat e minoritarëve deklaruan se nuk kishin asnjë lidhej më këtë akt, por ai është ngritur nga banorët e zonës.
Zgjedhjet parlamentare 1996
Faktori ndërkombëtar nuk i cilësoi si të rregullta zgjedhjet e vitit 1996. Presidenti Berisha akuzoi publikisht për këtë çështje në forumin ndërkombëtar ekonomik të “Crans Montanës”, faktorin grek. Ai përmendi emrin e Gejxh dhe të tjerë, duke i akuzuar si destabilizues të rajonit. Ministria greke protestoi duke i kujtuar sërish Berishës çështjen e 5 të burgosurve minoritarë.
Trakte antishqiptare në Jug, 1997
Në ditët kur shteti nuk ekzistonte më në Jug, për ditë e ditë me radhë avionë civilë të ardhur nga Greqia hidhnin trakte mbi qytetet e Jugut me përmbajtje antishqiptare. “Vorio Epiri është grek”. “Grekët e Shqipërisë të bashkohen me Greqinë”. Shteti grek i asaj kohe u shpreh se nuk kishte asnjë lidhje me organizata të tilla dhe shërbimet inteligjente nuk kanë pasur asnjë mision të tillë.
Zv.ministri grek në Shqipëri, 17 mars 1997
Në protokollin e çdo shteti, një anëtar kabineti duhet të lajmërojë ardhjen e tij në një shtet tjetër zyrtarisht. Por kjo nuk ndodhi me zëvendësministrin e Jashtëm grek, Janis Kranidiotis. Duke thyer rregullat diplomatike, zyrtari grek kaloi kufirin dhe hyri në Shqipëri, ku u takua me Komitetet e Shpëtimit në Gjirokastër. Qeveria greke nuk dha asnjë shpjegim për këtë ngjarje, ndërkohë vetë zëvendësministri humbi jetën në një incident ajror pak muaj më pas.
Thirrjet anti-shqiptare, gazeta "Stohos", 05 mars 1997
Sipas gazetës greke, "Stohos", “oficerë vorioepirotë” drejtojnë kryengritësit e Kiço Mustaqit, ish-ministër i Mbrojtjes. Shpallet autonomia, në Himarë e Tepelenë ngrihet flamuri grek. Shtabi i andartëve të Epirit bën thirrje: “Tani autonomi, mos na tradhtoni prapë. Treqind të rinj nisen nga Athina për në Sarandë, gati ushtria jonë të ndërhyjë. Oficerët tanë vorioepirotë, dikur nën armë në ushtrinë shqiptare tani po e marrin situatën në dorë”.
Flamuri i Vorio Epirit, televizioni "Mega", 5 mars 1997
Gazetarët grekë jepnin pamje në televizionet më të ndjekura, ku grupe të armatosura në Jug, sipas tyre, ngritën për herë të parë flamurin e Vorio Epirit. “Kriza aktuale në Shqipëri është përqendruar në Jug, ku popullsia është greqishtfolëse. Ata kërkojnë ndarjen e pjesës se Jugut nga pjesa tjetër e vendit, duke filluar nga Tepelena dhe duke shpallur kështu edhe autonominë e Jugut të Shqipërisë”.
Organizata greke, “Të mbrojmë trojet tona”, mars 1997
Në mars të 1997-s, një nga organizatat greke për çlirimin e Vorio Epirit bënë thirrje publike për marshimin drejt Shqipërisë. “Situata e vështirë në të cilën ndodhet Epiri i Veriut, iu bën thirrje të gjithë epirotëve të Veriut të kthehen në "vatrat" e tyre për të mbrojtur pronat e vendin e tyre. Në këtë moment të vështirë vetë epirotët duhet të marrin përgjegjësinë e fatin në duart e tyre”.
Faktori grek, “Corriere della Sera”
Romë, 12 mars 1997
Për opinionin italian, ajo që po ndodhte në Shqipëri në 1997-n kishte lidhje me çështjen e Vorio Epirit. Gazeta “Corriere Della Sera” shkruan se, trazirat në Shqipëri janë koordinuar nga avokati i njohur grek, Aleksandros Lykourezos. Sipas gazetës, përfshirja e këtij personi në Shqipëri mund të shkaktonte rreziqe të paparashikuara për vendin. Kjo pasi gazeta ishte e informuar se avokati ishte një nga udhëheqësit e Lëvizjes për Çlirimin e Vorio Epirit.
Incidenti në Vidohovë, 11 gusht 1997
Edhe pas 48 vitesh në kufirin e Vidohovës janë regjistruar incidente të tjera mes ushtrisë shqiptare dhe asaj greke. Më 11 gusht, dy ushtarë grekë kalojnë kufirin hyjnë në thellësi të tokës shqiptare, ku në këtë zonë vranë shtetasin civil Agim Xhihani. Pala shqiptare protestoi duke i çuar një notë proteste ministrisë greke. U ngrit një grup i përbashkët për të nxjerrë shkaqet e incidentit, por deri më sot askush nuk ka nxjerrë shkaqet që çuan ushtarët grekë në vrasjen e një civili të pafajshëm, për më tepër në tokën shqiptare.
Tentativë rrëmbimi në kufirin grek, 25 gusht 1997
Pas ngjarjeve të marsit 1997, në kufi forcat greke shtojnë patrullat e shërbimit për të ndaluar kalimin armëve dhe trafiqeve të drogës që vinin nga Shqipëria. Por pati dhe raste kur ushtarët grekë vranë dhe sulmuan të pafajshëm. Kështu, më 25 gusht ‘97, tre ushtarë grekë hynë në territorin shqiptar dhe tentuan të rrëmbenin një vajzë në pikën kufitare të Gurit në Tresenik. Vetëm ndërhyrja e banorëve arriti të eliminojë rrëmbimin, ndërkohë që në një përplasje me banorët e armatosur ngeli i plagosur shtetasi shqiptar Rezart Medolli.
Pengmarrja e autobusit, 28 maj 1999
Rrëmbimi i një autobusi nga një shqiptar u kthye në një incident diplomatik mes dy vendeve. Flamur Plisi, 25 vjeç, zgjodhi rrëmbimin e 8 personave në autobusin e linjës Tiranë-Athinë për të protestuar ndaj indiferencës së shtetit Shqiptar dhe trajtimit të shtetit grek për emigrantët. Plisi kërkonte dënimin e një polici grek i cili nuk i kishte dhënë para për punën që i kish bërë. Plisi u vra nga policia shqiptare në dalje të Elbasanit dhe aksidentalisht policia vrau dhe një peng grek në autobus.
Pengmarrja e Aleksandër Nanas, 15 korrik 1999
Aleksandër Nana ishte shqiptari i dytë që kreu pengmarrje në shenjë proteste ndaj shtetit grek vetëm 5 javë pas tentativës së Flamur Plisit. Nana rrëmbeu një autobus në Selanik me 40 persona dhe kërkoi një shumë të majme parash. Ai pretendonte se policia greke i kishte grisur dokumentet pa të drejtë dhe ai nuk mund të merrte më paratë në një bankë të Athinës. Por ndryshe nga Pisli, ai u qëllua nga një snajper grek pak pasi i kishin dorëzuar paratë.
Hakmarrje greke me pengmarrje, 16 korrik 1999
Në shenjë proteste ndaj pengmarrjeve të përsëritura të shqiptarëve vendos të reagojë dhe nacionalizmi grek. Greku Andres Kalyvas, nga Patra, hyn i armatosur në një autobus me shqiptarë dhe merr peng 38 pasagjerët. Pas disa orë bisedimesh, ai vendos të lëshojë pjesën më të madhe të pengjeve dhe mban aty vetëm shoferin e fatorinon, si dhe një emigrant. Disa orë më vonë ai dorëzohet dhe pohon në rajonin e policisë se kishte kryer këtë veprim në shenjë hakmarrjeje, pas pengmarrjes së grekëve.
Policia greke qëllon në territorin shqiptar, 6 korrik 2001
Një skaf i policisë greke diktoi dhe qëllon me armë një skaf shqiptar që lëvizte në ujërat territoriale shqiptare. Pas goditjeve të para përgjigjen me zjarr dhe drejtuesit e skafit shqiptar. Më pas në minibetejën ujore është bashkuar dhe roja territoriale shqiptare, ku për 10 minuta është zhvilluar një betejë e vërtetë. Zyrtarët grekë deklaruan se, “ishte thjesht një stërvitje nate e rojeve tona”.
Zgjedhjet në Himarë, Tetor 2000
Një nga incidentet ku kanë marrë pjesë ligjvënësit grekë është dhe ai i zgjedhjeve parlamentare në tetor të vitit 2000 në Himarë. Deputetët kanë ushtruar presion propagandistik mbi votuesit, kanë hyrë nëpër qendra votimi, kanë organizuar protesta përballë kamerave të televizionit grek te ardhura enkas në ditën e votimit, kanë premtuar viza në këmbim të votave për kandidatin e PBDNJ-së. Shteti shqiptar reagoi duke miratuar një rezolutë për këto shkelje kushtetuese.
Vrasja e Gentian Çelnikut, Athinë 2002
I riu shqiptar Gentian Çelniku ka qenë duke pirë një kafe në një nga baret e Athinës pas një ditë të lodhshme pune. Por kontrolli i një skuadre të policisë greke ka bërë që për Çelnikun kjo të ishte dhe dita e fundit e jetës. Oficeri i policisë greke, Joanis Rizopolos, nuk ka hezituat ta qëllojë me pistoletë Çelnikun duke i shkaktuar atij vdekjen e menjëhershme. Çudia ka qenë se vetë vrasësi më pas ka marrë pjesë në këqyrjen e vendngjarjes dhe më vonë është liruar nga gjykata greke.
Racizmi me fëmijët shqiptarë, 25 tetor 2003
Odise Cenaj, 18 vjeç nga Shkodra, u pengua me forcë që t’i printe parakalimit të gjimnazistëve me flamurin grek në një ceremoni zyrtare. Sipas rregullores së arsimin grek në ceremonitë zyrtare flamurin helen duhet ta mbajë nxënësi i dalluar i shkollës. Dhe Odiseja ishte vërtet më i dalluari, por nuk ishte grek. Ky incident bëri që në Greqi të nisin debatet mes rrymave nacionaliste dhe atyre të moderuara, por në Shqipëri përveç një keqardhje nuk pati asnjë reagim nga shteti shqiptar.
Vrasja për një fjalë, Aleksandër Lufo, Athinë 2003
Aleksandri është viktima e radhës ndër emigrantët tanë në Greqi, ku gjykatat greke kanë liruar thuajse të gjithë personat që kanë vrarë shtetas shqiptarë. 20-vjeçari është qëlluar disa herë me thikë nga një shtetasi grek, pasi ky i fundit mendonte se emigranti i kishte vjedhur një aparat radioje. Sipas policisë greke, “49-vjeçari grek, bari dhensh, e ka qëlluar shqiptarin sepse ky e ka ofenduar”.
Vullnet Bytyçi, vrasje në kufi, 23 shtator 2003
Është një nga emigrantët e shumtë të vrarë në kufirin greko-shqiptar. I riu Vullnet Bytyçi u ndalua nga një skuadër e ushtrisë greke gjatë kalimit të kufirit. Në rrethana të paqarta një nga ushtarët ka nxjerrë pistoletën dhe e qëlloi me një plumb në kokë duke i shkaktuar vdekjen e menjëhershme. Qeveria shqiptare protestoi në ambasadën greke duke kërkuar ndëshkimin e vrasësit. E vetmja masë që mori pala greke ishte largimi nga shërbimi i ushtarakut helen që bëri vrasjen.
Papandreu për Himarën, Athinë 2003
Zgjedhjet në Shqipëri kanë ngritur gjithmonë temperaturën e marrëdhënieve greko-shqiptare. Në vitin 2003, në Himarë do të shënoheshin jo pak incidente mes simpatizantëve të PBDNJ-së dhe partive të tjera. Kryeministri grek, Georgios Papandereu, deklaroi për incidentet në Himarë se, “Himara është një pakicë solide greke dhe duhet të konsiderohet si e tillë”. Kjo deklaratë e kreut të qeverisë shkaktoi jo pak reagime në Tiranë, kur ende në Himarë dëgjoheshin thirrjet antishqiptare.
Gramoz Palushi, Greqi, 5 shtator 2004
Fitorja e kombëtares shqiptare ndaj asaj greke në futboll është kthyer në një tragjedi mbrëmjen e 5 shtatorit 2004. Shqiptari Gramoz Palushi u vra me thikë nga greku Panajotis Kladhis vetëm për arsyen se Palushi po festonte me flamurin. Palushi vdiq nga plaga e marrë nga goditja me thikë. Në po të njëjtën ditë, në Athinë pati një seri incidentesh mes shqiptarëve dhe grekëve të cilët kërkonin të festonin fitoren në sheshin “Omonia”.
Luan Bërdëllima, vritet nga policia greke, 20 gusht 2004
36-vjeçari nga Gramshi, i cili jetonte familjarisht në Athinë, u qëllua për vdekje nga një polic special. Në lokalin ku viktima shikonte ndeshjen hyri policia dhe duke i sharë dhe ofenduar kërkon t’u bënte kontroll shqiptarëve. 36-vjeçari protestoi duke treguar dokumentet e rregullta dhe i kërkoi policit grek të mos e ofendonte. Por polici grek nxori pistoletën dhe e qëlloi me një plumb në kohë duke i shkaktuar vdekjen e menjëhershme. Përveç qëndrimit të opinionit publik në Tiranë, në Greqi nuk pati asnjë reagim.
Vrasje për këngë shqiptare, 16 mars 2005
Ilir Frroku, 26 vjeç, u vra me thikë në një lokal të Athinës nga një grek vetëm sepse po këndonte këngë shqiptare. Sipas dëshmitarëve dhe shokëve të Ilirit vrasja është bërë nga badigardët e lokalit të cilët i kanë qëlluar shqiptarët që po festonin. Ndërkohë që policia greke serviri një tjetër motiv të vrasjes. Sipas saj shqiptarët kanë tentuar të vjedhin një motorr që ishte parkuar afër lokalit dhe personi që e goditi Frrokun ka qenë një turk.
Papulias anulon vizitën, Sarandë, 1 nëntor 2005
Dy vite më parë, incidentet diplomatike mes Shqipërisë dhe Greqisë shënuan nivelin më të lartë protokollar. Presidenti i Greqisë, Karolos Papulias, do të takohej me homologun shqiptar Alfred Moisiu, në Sarandë. Papulias kërkoi që më parë të shkonte në konsullatën e Gjirokastrës, por në hyrje të saj protestues të Shoqatës Çamëria kishin vendosur parulla dhe thërrisnin për të drejtat e tyre. Papulias e interpretoi këtë si një provokim dhe anuloi takimin me Moisiun në Sarandë.
Vrasja e Edison Jahaj, Kretë, 1 janar 2006
Mbajtja e një bluze me flamurin shqiptar e një djaloshi nga Tepelena, në një bar ka qenë shkaku i një sherri mes shqiptarëve dhe grekëve në mbrëmjen e 31 dhjetorit në fshatin Rrethimo të Kretës. Por sedra e grekëve duket se ishte fyer keq, ndaj katër orë më vonë 7 prej tyre hynë me forcë në shtëpinë e njërit prej shqiptarëve dhe e vrasin. Edison Jahaj, 17-vjeçari nga fshati Levan i Tepelenës u vra me 17 thika nga një grup grekësh. Autoritet helene e cilësuan si një vrasje raciste, ndërkohë në Tiranë, Parlamenti Rinor organizoi një seri protestash.
Shkolla greke në Himarë, 20 shkurt 2006
Hapja e shkollës së parë greke “Omiros” në Himarë ka sjellë jo pak debate mes politikanëve shqiptarë dhe përfaqësuesve të PBDNJ-së. Përurimi i shkollës u bë nga zëvendësministri grek i Arsimit dhe ai vendas, por qeveria shqiptare nuk kishte dhënë ende lejen për ndërtimin dhe hapjen e saj. Më shumë se një incident ishte një keqkoordinim i punës së qeverisë. Pasi vetëm në muajin maj dha lejen për ndërtimin e saj, ndërkohë që hapja u bë në muajin shkurt. Por kjo nuk i pengoi politikanët të akuzonin vendin fqinj dhe anasjelltas.
“Zhvarrimet në Kosinë”, Përmet, 5 qershor 2006
Zhvarrimet në Kosinë shkaktojnë incident diplomatik mes vendeve.
Prifti ortodoks Vasili Thomollari kish marrë përsipër mbledhjen e eshtrave të ushtarëve grekë të rënë gjatë luftës. Por zhvarrimet ishin bërë dhe në varreza shqiptarësh dhe fshatra ku ushtritë greke nuk kishin kaluar kurrë. Policia shqiptare ndërhyri për të verifikuar eshtrat në kishën e fshatit Kosinë të Përmetit. Ndërkohë konsulli grek nuk lejoi që policia të hyjë në një objekt kulti. Ndërkohë prifti grek refuzoi të paraqitej në prokurori.
Kryebashkiaku falënderon greqisht, 25 shkurt 2007
Lojtarëve shqiptarë në Greqi, një fjalë e thënë në gjuhën amtare mund t’u kushtojë karrierën. Ndërsa në Shqipëri askush nuk ndalohet ta fshehë identitetin, madje edhe kur është një zyrtar i lartë shtetëror dhe me ligj i duhet të komunikojë në gjuhën zyrtare. I sapo zgjedhur kryetar i Bashkisë së Himarës, Vasil Bollano preferoi t’i falënderojë qytetarët e Himarës në gjuhën greke, edhe pse ata që e votuan ishin shqiptarë, duke shënuar në këtë mënyrë një incident.
Viedoja greke, 4 mars 2007
Një marsh urrejtjeje i kënduar nga ushtarët grek gjatë stërvitjes ka acaruar marrëdhëniet mes Shqipërisë dhe Greqisë. Kjo video u publikua në internet, ndërkohë që teksti i këngës është botuar nga gazetat greke dhe shqiptare. “I shikoni ata, janë shqiptarë. Me zorrët e tyre do të bëjmë lidhëse këpucësh”, ky ishte teksti i këngës raciste që shkaktoi reagime në disa qytete të vendit. Ndërkohë që Ministria e Mbrojtjes i kërkoi Athinës të dënonte skandalin, gjë që u bë nga zëvendësministri i Jashtëm grek.
Dhuna mbi familjen e Alban Bushit, 5 mars 2007
Goli i futbollistit Shqiptar Alban Bushi ndaj skuadrës Iraklis u ka kushtuar shumë shtrenjtë familjarëve të tij. Në ndeshjen Iraklis-Apollon Kallamaria, pas golit të Bushit, tifozët e Iraklisit kanë ushtruar dhunë mbi familjarët të cilët shihnin ndeshjen në stadium. Prindërit dhe bashkëshortja e futbollistit shqiptar janë goditur me grushte dhe shkelma për disa minuta. Familja e Bushit është detyruar të largohet me autobusin e skuadrës pasi forcat e rendit nuk mund të ndalonin turmën.
Iscriviti a:
Post (Atom)